zazwyczaj są 3 oddzielne grupy świateł w samolocie: światła pozycyjne, światła do lądowania i światła do kołowania.

Światła pozycyjne będą zawsze włączone i obejmują czerwony stroboskop, czerwone i zielone światła na końcówkach skrzydeł, a czasami światła ogonowe.

Światła lądowania (zwykle zamontowane na skrzydłach, ale nie zawsze) są zwykle najjaśniejsze, ale są zwykle używane tylko poniżej 10 000 stóp, aby zwiększyć widoczność dla innych samolotów i pomóc zobaczyć pas startowy podczas lądowania/ startu. Przestrzeń powietrzna poniżej 10 000 stóp jest najbardziej zatłoczona i tam częściej dochodzi do kolizji w powietrzu, więc posiadanie włączonych świateł do lądowania jest tylko kolejnym sposobem upewnienia się, że inni Cię widzą. Zwykle nie ma powodu, by mieć je włączone przez większość lotu, a wręcz mogą utrudniać pilotowi widoczność, zwłaszcza podczas przelotu przez chmury, i wątpię, byś kiedykolwiek widział je stale używane na wysokości przelotowej.

Światła taksówek nie są tak jasne jak światła lądowania i są zwykle (ale nie zawsze) montowane niżej i na rozpórce przedniego podwozia; są one zwykle używane na ziemi zamiast świateł lądowania, aby uniknąć tymczasowego oślepiania personelu naziemnego i innych pilotów.

TL;dr: samoloty mają włączone “reflektory” tylko poniżej 10 000 stóp, aby zwiększyć widoczność

.