Mark Wayne Clark was een officier van het Amerikaanse leger die dienst heeft gezien tijdens de Eerste Wereldoorlog, de Tweede Wereldoorlog en de Koreaanse Oorlog. Hij was de jongste vier-sterren generaal in het Amerikaanse leger tijdens de Tweede Wereldoorlog.
Tijdens de Eerste Wereldoorlog was hij compagniescommandant en diende in 1918 in Frankrijk, als 22-jarige kapitein, waar hij ernstig gewond raakte door granaatscherven. Na de oorlog merkte de toekomstige stafchef van het Amerikaanse leger, generaal George Marshall, de capaciteiten van Clark op. Tijdens de Tweede Wereldoorlog voerde hij het bevel over het Vijfde Leger van de Verenigde Staten, en later over de 15de Legergroep, in de Italiaanse campagne. Hij is bekend geworden door het aanvoeren van het Vijfde Leger bij de verovering van Rome in juni 1944.
Clark is zwaar bekritiseerd omdat hij de bevelen van zijn superieure officier, de Britse Generaal Sir Harold R. L. G. Alexander, negeerde en het Duitse 10de Leger liet wegglippen, in zijn streven om Rome, de hoofdstad van Italië, een strategisch onbelangrijke stad, in te nemen. Clark beval Lucian Truscott om Operatie Schildpad richting Rome te kiezen in plaats van Operatie Buffel om route 6 bij Valmonte af te snijden, waartoe Alexander opdracht had gegeven. Het Duitse 10de Leger sloot zich vervolgens aan bij de rest van de Duitse legergroep bij de Trasimene Linie.