Aby opowiedzieć wam historię mojej matki, przypuszczam, że muszę zacząć od opowiedzenia wam o moim ojcu.

Cztery lata temu, w kwietniowe popołudnie, mama podzieliła się ze mną, że mój ojciec zmarł. Byliśmy w samochodzie w drodze do domu z jednego z moich podpisów książki. To było tylko nas dwoje. Byłam wzruszona, ale nie płakałam. Byłam smutna i zła w tym samym czasie. Nigdy go nie poznałam i trudno było mi się smucić z powodu śmierci kogoś, kogo nigdy nie znałam. Dobrze przeczytałeś. Nigdy go nie poznałam.

W wieku 22 lat mama zaszła w ciążę, a on zdecydował, że nie jest gotowy na bycie ojcem. Więc odszedł. W następstwie tego urodziłem się 23-letniej samotnej matce, która mieszkała z rodzicami.

Historia jest szczęśliwa, ponieważ wkrótce po moim urodzeniu mama poznała mężczyznę, którego znam jako mojego tatę. Pobrali się, gdy miałem 3 lata, ale on zawsze był przy mnie, więc nigdy tak naprawdę nie czułem, że czegoś mi brakuje. Ale mama nosiła ciężar.

W ciągu moich pierwszych 18 lat, mama uczyniła mnie swoim priorytetem. Każdego dnia. W każdy sposób. Została w domu, żeby się mną opiekować. Pomimo obciążenia finansowego, jakie to stanowiło dla naszej małej rodziny, było to dla niej ważne.

Była mamą, która była na każdym treningu baseballowym, na każdym szkolnym przedstawieniu i na każdym występie zespołu. Była mamą, która do późnych godzin porannych grała w Uno, Monopoly lub Super Nintendo. Była mamą, która widziała, że walczę, aby dopasować się w szkole i dostała kartę kredytową tylko po to, aby móc kupić mi popularne ubrania w nadziei, że może to sprawi, że będę taki jak inne dzieci. Była mamą, która sprawiła, że fajnie było wyskrobać resztę, żeby kupić hamburgery za 59 centów, kiedy wracałem ze szkoły. Była mamą, która kupiła mi płytę Alanis Morissette jako nastolatkowi, mimo że wiedziała, że jest tam brzydki język i powiedziała mi, że jestem “wystarczająco dorosły, żeby sobie z tym poradzić”. Była mamą, która tak ciężko pracowała, by nigdy nie dać mi odczuć, że zrobiliśmy coś bez niczego.

Gdy po raz pierwszy trzymałam Jacka w ramionach, natychmiast zrozumiałam, dlaczego zrobiła to wszystko, co zrobiła. Ale to jedna z tych rzeczy, kiedy nie sądzę, że możesz w pełni zrozumieć poświęcenie, jakie twoi rodzice ponoszą dla ciebie, dopóki nie będziesz miał własnego dziecka. Po prostu nie możesz pojąć tego rodzaju miłości, dopóki sam jej nie doświadczysz.

Każdego dnia jestem w zachwycie nad mamą, którą była i nadal jest. Widzieć ją jako babcię jest tak samo niesamowite.

Czy jest idealna? Nope. Ale dałabym wszystko, żeby być tak blisko tego, jak ona.

Nie mogę się doczekać, aż wszyscy spróbujecie tego nowego przepisu. Zaczyna się od podstawowego ciasta z pudełka, ale zmienia się w coś więcej. Lekkie, puszyste warstwy ciasta cytrynowego wypełnione są kremem cytrynowym. To takie proste, ale wygląda i smakuje jak milion dolarów.

Serio. Nikt nie uwierzy, że to mieszanka z pudełka. A nadzienie wykonane z lemon curd, serka śmietankowego, bitej polewy i świeżego soku z cytryny sprawi, że wyliżesz je prosto z miski. Shhh… nie powiem nikomu.