Jeśli kiedykolwiek brałeś udział w zajęciach z historii Stanów Zjednoczonych w szkole średniej, to już znasz historie stojące za kluczowymi graczami w historii Ameryki, takimi jak Benjamin Franklin, Theodore Roosevelt i Thomas Jefferson. Ale na głównych stronach podręczników historii pominięto fakt, że za każdą ważną bitwą i przełomowym wydarzeniem kulturowym kryją się nie tylko historyczne postacie ludzkie, ale także psy.

Od Teddy’ego, szczeniaka, który zrobił furorę w pewnym filmie technicznym, po Ragsa, weterana pierwszej wojny światowej, który w pojedynkę odwrócił losy ważnego spotkania na froncie zachodnim, wiele szczeniaków to tajni gracze stojący za ważnymi wydarzeniami historycznymi. W tym miejscu przeczesaliśmy indeksy książek historycznych, aby przynieść wam najlepsze z najlepszych.

Mildred Kerr Bush, lub Millie, w skrócie, była pupilem angielskiego Springer Spaniela byłego prezydenta George’a H. W. Busha. Kiedyś określana jako “najsłynniejszy pies w historii Białego Domu”, Millie po raz pierwszy stała się częścią amerykańskiej historii, gdy jej tata wspomniał o niej w przemówieniu walczącym o reelekcję – dokładne sformułowanie Busha: “Mój pies Millie wie więcej o sprawach zagranicznych niż tych dwóch bozos”- a później przypieczętowała swój los w historii jako uznana współautorka, wraz z Barbarą Bush, bestsellera New York Timesa Millie’s Book.

Chociaż postać Lassie była tylko fikcyjna, pies, który grał słynnego psiaka, był od tego daleki. Urodzony w 1940 roku, ten zwierzęcy aktor miał na imię Pal, i on – tak, on – zagrał w siedmiu filmach o Lassie, a nawet w kilku pilotach telewizyjnych, zanim przeszedł na emeryturę w późnych latach 50-tych. Po przejściu na emeryturę, jeden z potomków Pala zajął jego miejsce jako ikoniczny Lassie, choć żaden z jego krewnych nigdy nie zrobiłby “najbardziej spektakularnej kariery psiej w historii filmu” tak jak on.

Rin-Tin-Tin był międzynarodową gwiazdą filmową w latach 20. ubiegłego wieku z historią, która mogła poruszyć nawet miłośników kotów. Jego właściciel, amerykański żołnierz Lee Duncan, znalazł go na francuskim polu bitwy podczas I wojny światowej i postanowił zabrać go z powrotem do Stanów, aby zatrzymać go dla siebie.

Po zdobyciu swojej pierwszej dużej roli w filmie “Gdzie zaczyna się północ” z 1923 roku, owczarek niemiecki wystąpił w ponad 20 innych hollywoodzkich filmach, zanim odszedł w 1932 roku. Jednak nawet po jego śmierci, imiennik Rin Tin Tina żył dalej, zarówno w innych owczarkach niemieckich Duncana, jak i w telewizji, gdzie programy takie jak Przygody Rin Tin Tina i Katts and Dogs miały na celu uchwycenie jego istoty.

Chips był nie tylko wyszkolonym psem wartowniczym armii, który dobrze służył swojemu krajowi, ale był również najbardziej odznaczonym psem z II wojny światowej. Służąc z 3 Dywizją Piechoty w krajach takich jak Włochy i Francja, Chips udowodnił, że jest odważnym żołnierzem, kiedy on i jego przewodnik zostali przygwożdżeni przez włoskich wrogów, a on uwolnił się, by zaatakować strzelców i uratować ich obu. (Nie wspominając o tym, że później tego samego dnia pomógł w schwytaniu dziesięciu włoskich więźniów.)

W podziękowaniu za swoją służbę, Chip został odznaczony Krzyżem Zasługi, Srebrną Gwiazdą i Purpurowym Sercem. Nieoficjalnie, jego jednostka przyznała mu również osiem gwiazdek bojowych za każdą z jego kampanii, a w tym roku szczeniak otrzymał pośmiertnie Medal PDSA Dickin.

Dorothy może i był techniczną gwiazdą Czarnoksiężnika z Oz, ale każdy wie, że prawdziwą gwiazdą filmu jest Toto. I choć od 1939 roku postać ta była portretowana przez wiele psów, istnieje tylko jeden oryginalny Toto, którym jest nie kto inny jak Terier Cairn, Terry. Nawet reżyserzy filmu musieli dostrzec znaczenie Terry’ego, skoro zapłacili jego właścicielowi, Carlowi Spitzowi, zdrową jak na tamte czasy kwotę: 125 dolarów tygodniowo (równowartość 2200 dolarów w dzisiejszych pieniądzach).

Spacerując po Central Parku w Nowym Jorku, można natknąć się na pomnik tego ważnego szczeniaka. W 1925 roku służył jako główny pies zaprzęgowy dla ratującej życie dostawy medycznej z Anchorage do Nome na Alasce, gdzie ludzie umierali na dyfteryt. Balto i jego zaprzęg pokonali ostatni etap siedmiodniowej podróży do Nome – w tym czasie pogoda była tak zła, że kierowca zaprzęgu musiał polegać na psach w nawigacji. Na szczęście Balto przebrnął, a lekarstwo bezpiecznie dotarło do miasta, czyniąc z psa sławnego bohatera.

Nie daj się zwieść małym rozmiarom tego Yorkshire teriera. Choć Smoky jest malutka, jej wpływ na historię Ameryki jest od tego daleki; służyła podczas II wojny światowej, zarówno jako animatorka, jak i żołnierz, i kilkakrotnie uratowała życie swojemu właścicielowi, Billowi Wynne’owi, ostrzegając go przed nadchodzącym ostrzałem, czym zasłużyła sobie na odznaczenie za odwagę. Dziś pamięć Smoky’ego jest uhonorowana pomnikiem w Lakewood, Ohio, w pobliżu byłego domu psa w Cleveland.

Czy Sgt. Stubby wygląda znajomo? Jeśli tak, to być może dlatego, że widziałeś jego animowaną twarz przyklejoną na billboardach wszędzie, dzięki filmowi z 2018 roku inspirowanemu jego historią, Sgt. Stubby: An American Hero. Patriotyczny szczeniak służył w I wojnie światowej przez 18 miesięcy, z powodzeniem ratując swój pułk przed kilkoma zaskakującymi atakami gazowymi, a nawet raz przechwytując niemieckiego żołnierza (trzymając go za spodnie). Dzięki swoim bohaterskim wysiłkom Stubby jest jedynym psem, który kiedykolwiek został nominowany do stopnia sierżanta, a następnie awansowany na sierżanta.

To ostateczna opowieść o tym, jak z wags stał się bogaty. Rags, który początkowo był tylko bezpańskim psem włóczącym się po Paryżu i nie mającym dokąd pójść, stał się bohaterem wojennym, gdy szeregowy James Donovan z 1 Dywizji Piechoty USA zabrał Ragsa z powrotem do jednostki i uznał go za maskotkę piechoty. Podczas wojny Rags odegrał istotną rolę jako nosiciel wiadomości, przenosząc notatki między tylnym sztabem a linią frontu, aby ostrzec żołnierzy przed nadchodzącymi atakami. Jego największa rola przypadła mu w czasie kampanii Moza-Argonne, kiedy to pies zdołał – mimo bombardowania, zagazowania i lekkiego oślepienia – dostarczyć wiadomość zawierającą ważne informacje, co doprowadziło do zdobycia ufortyfikowanej pozycji francuskiej, drogi Very-Epinonville, i uratowało życie niezliczonym żołnierzom.

Wraz ze swoim człowiekiem Horatio Nelsonem Jacksonem, Bud Nelson został pierwszym psem, który przejechał Stany Zjednoczone w automobilu w 1903 roku. I chociaż Bud może wyglądać stylowo jak zawsze w swoich goglach, w rzeczywistości nosił je nie jako oświadczenie mody, ale dlatego, że samochód, który on i jego właściciel wziął nie miał dachu i był stale tryskający dym i toksyczne opary. Chociaż Buda nie ma już wśród nas, jego gogle pozostają na wystawie w Smithsonian Museum of American History.

Choć dziś ilustracja psa z kółkiem wokół oka przywodzi większości ludzi na myśl reklamy Targetu, w latach 20. ubiegłego wieku taki opis wyczarowałby obraz zupełnie innego psa. Miał na imię Pal, ale większość ludzi znała go wtedy lepiej jako Peteya, albo nawet jako “Petera, psa z kółkiem wokół oka”. Ta obrączka wokół oka – która, owszem, pojawiła się naturalnie – sprawiła, że Pal/Petey stał się dość sławny, a nawet zdobył główne role w takich serialach jak Buster Brown i, oczywiście, Our Gang (później znany jako The Little Rascals). Kiedy Pal zmarł w 1930 roku, jego syn Pete przejął jego rolę jako Petey w The Little Rascals, a oba szczeniaki są pamiętane z sentymentem jako oryginalne kły o okrągłych oczach.

Sallie Ann Jarrett, lub w skrócie Sallie, była maskotką 11 Pułku Piechoty Pensylwanii podczas amerykańskiej wojny domowej. Pies został przedstawiony kapitanowi piechoty, kpt. Williamowi R. Terry’emu, podczas szkolenia w West Chester w Pensylwanii, a ponieważ była to dżentelmeńska rzecz do zrobienia, zdecydował się zatrzymać psa jako maskotkę.

Choć Terry nigdy nie mógł przewidzieć, że pies szybko podejmie szkolenie wojskowe, nawet posuwając się do przyłączenia się do bitew i walki u boku swoich kolegów żołnierzy. W lipcu 1963 roku, po tym jak Sallie odłączyła się od swoich żołnierzy podczas pierwszego dnia pod Gettysburgiem, jej ludzie znaleźli ją trzy dni później w ich dawnym miejscu, pilnując rannych żołnierzy. Kiedy pozostali żołnierze 11 Pułku Piechoty Pensylwanii wznieśli pomnik w Gettysburgu w 1890 roku, byli pewni, że u podstawy pomnika znajdzie się Sallie, “trzymająca straż”.”

Przedtem był Nemo błazenek, był Nemo, pies bohater wojny wietnamskiej. Latem 1965 roku Nemo został wysłany wraz z 40 innymi psami wartowniczymi do Wietnamu Południowego, aby wspomóc stacjonujące tam Siły Powietrzne Stanów Zjednoczonych i wykryć każdy nadchodzący ruch wroga. W 1966 roku owczarek niemiecki dobrze wykonał swoje zadanie, gdy wrogowie przemknęli się przez perymetr, a on i jego przewodnik, Airman 1st Class Robert Throneburg, zaatakowali ich jednocześnie.

Niestety Nemo został trafiony w pysk podczas odwetu, a pies opuścił bitwę z jednym okiem mniej. Został jednak uznany za bohatera za uratowanie życia swojemu przewodnikowi i żył szczęśliwie jako bohater aż do swojej śmierci w 1972 roku.

Lucca, mieszaniec owczarka niemieckiego i belgijskiego malinois, była psem służbowym wyszkolonym do wykrywania materiałów wybuchowych. Podczas swojej sześcioletniej służby w Marines, została dwukrotnie wysłana do Iraku i raz do Afganistanu, biorąc udział w ponad 400 misjach, w których nie było ofiar śmiertelnych. W 2012 roku Lucca została ranna w wyniku wybuchu IED, co doprowadziło do amputacji lewej nogi i przejścia na emeryturę, ale jej wysiłki zostały docenione Medalem Dickina od Ludowego Zakładu Opieki nad Chorymi Zwierzętami oraz nieoficjalną tabliczką Purpurowego Serca.

Nie tylko Lex, pies wojskowy, jest bohaterem, ale jego historia jest również miłym przypomnieniem lojalności psich towarzyszy. Podczas pobytu w Iraku, jako członek zespołu wykrywającego materiały wybuchowe w 3 Batalionie Rozpoznawczym, Lex i jego opiekun z Korpusu Piechoty Morskiej kapral Dustin J. Lee zostali złapani podczas ataku rakietowego, w wyniku którego Lee zginął, a Lex został ciężko ranny. Jednak Lex odmówił opuszczenia boku swojego właściciela – i tylko wtedy, gdy został fizycznie odciągnięty, rzeczywiście to zrobił. Ze względu na swoją wyjątkową sytuację, Lex stał się pierwszym sprawnym fizycznie psem wojskowym, któremu przyznano wcześniejszą emeryturę i dożył końca swoich dni z rodziną swojego byłego przewodnika, aż do swojej śmierci w 2012 roku.

Po tym, jak 11 września 2001 roku rozeszły się wieści o atakach na World Trade Center, Apollo był pierwszym psem poszukiwawczo-ratowniczym, który przybył do South Tower wraz ze swoim przewodnikiem Peterem Davisem. Ryzykując własne życie, aby uratować rannych, Apollo przeciągnął ofiary ataku z dala od niebezpieczeństwa, unikając gruzu i płomieni podczas pracy. Ten wytrwały zwierzak pracował 18 godzin dziennie przez wiele tygodni i w podziękowaniu za swoje wysiłki otrzymał nagrodę Asa Amerykańskiego Związku Kynologicznego w 2001 roku oraz Medal Dickina w 2002 roku.

Sinbad the Sailor był członkiem załogi USCGC Campbell, choć jego zaciąg był całkowicie przypadkowy. W noc poprzedzającą wypłynięcie statku Straży Przybrzeżnej z Nowego Jorku, jeden z członków załogi – A.A. Roth – próbował podarować swojej dziewczynie nowego szczeniaka, ale zorientował się, że w jej budynku nie wolno trzymać psów. Nie wiedząc, co zrobić z psem, Rother postanowił zabrać go ze sobą – na szczęście reszta załogi szybko polubiła kundla, czyniąc go swoją nową maskotką.

Sinbad zyskał sławę podczas II wojny światowej, kiedy kuter miał za zadanie eskortować konwoje przez Atlantyk. W tym czasie Campbell wdał się w zatarg z niemiecką łodzią podwodną, który zakończył się zatopieniem amerykańskiego okrętu – a gdy na pokładzie pozostali najważniejsi członkowie załogi, aby odholować statek do domu, Sinbad został dołączony jako symbol szczęścia. Niektóre z wielu medali, które otrzymał Sindbad, to Medal Amerykańskiej Służby Obronnej, Medal Kampanii Amerykańskiej oraz Medal Kampanii Azji i Pacyfiku.

W 1888 roku Poczta Stanów Zjednoczonych nie szukała maskotki, ale dokładnie to dostała, gdy bezpański pies wszedł na pocztę w Albany w stanie Nowy Jork i nigdy jej nie opuścił. Pies stał się znany jako Owney i w miarę jak zapoznawał się z pracownikami poczty w Albany, zaczął jeździć z nimi w wagonach, a nawet w kolejowych wagonach pocztowych do Nowego Jorku. Chociaż Albany zawsze było jego domem, Owney podróżował na liniach na całym świecie – i gdziekolwiek się udał, dostawał metalową przywieszkę bagażową, którą miał przyczepioną do swojej kurtki z podpisem.

Chociaż Labrador Retrievery są dziś najczęściej spotykanymi psami przewodnikami, pierwszym psem Seeing Eye był w rzeczywistości owczarek niemiecki o imieniu Buddy. Została wyszkolona jako pierwszy Seeing Eye dog po tym, jak młody mężczyzna o imieniu Morris Frank przeczytał artykuł o weteranach I wojny światowej z psami przewodnikami i skontaktował się z autorem, szukając pomocy w znalezieniu własnego psa. Autorka, trenerka psów Dorothy Harrison Eustis, zgodziła się pomóc i razem wyszkolili Buddy’ego jako pierwszego psa przewodnika dostępnego dla przeciętnego obywatela, inspirując powstanie organizacji The Seeing Eye w 1929 roku.

Czy znasz Clifforda z jednej z jego prawie 90 książek, serialu telewizyjnego, czy filmu live-action, jest prawdopodobne, że ten duży czerwony pies zainspirował Cię – lub przynajmniej w jakiś sposób ukształtował Twoje dzieciństwo. Z jego pierwszej książki, Clifford Wielki Czerwony Pies, pojawiając się na półkach w 1963 roku, Clifford (i autor Norman Bridwell) są uważane za ustanowienie Scholastic Books jako top tier wydawnictwa (i Scholastic ma honor wielki wkład psa, czyniąc go maskotką firmy wydawniczej). Nie ma dwóch sposobów na to: Big Red jest integralną częścią amerykańskiej historii.

Większość ludzi prawdopodobnie nie złożyłaby losu swojej społeczności w ręce – lub łapy – psa, ale to jest dokładnie to, co Sunol, Kalifornia, zrobiło, kiedy wybrali Bosco Ramos jako honorowego burmistrza. Od 1981 do 1994 roku Bosco Ramos, mieszaniec czarnego labradora i rottweilera, dobrze służył swojemu słonecznemu miastu, choć nigdy nie uchwalił żadnych przepisów. Wystąpił jednak w teleturnieju 3rd Degree, a nawet przyniósł swojej małej społeczności międzynarodową sławę, kiedy Daily Star opisał jego urzędowanie, nazywając Sunol “najbardziej szalonym miastem na świecie”.”

Bretagne była jednym z około 300 psów poszukiwawczych, których zadaniem była pomoc po atakach 9/11, a także była ostatnim ze wszystkich psów ratowniczych, który odszedł, zmarł niedawno w 2016 roku w dojrzałym wieku 16 lat. Misja ratunkowa 11 września była pierwszą w historii Bretagne, a jej przydatność w Ground Zero utorowała drogę do jej przyszłego sukcesu podczas huraganów Katrina i Ivan.

Charlie Kennedy był psim synem prezydenta Johna F. Kennedy’ego i prezentem od żony Jackie Kennedy podczas kandydowania na prezydenta. Choć JFK miał kilka psów, to właśnie Charlie wywarł największy wpływ na historię, widząc, jak to terier walijski siedział na kolanach prezydenta, gdy ten decydował, co zrobić z rakietami na Kubie. Podobno obecność Charliego uspokoiła jego właściciela, a wielu przypisuje mu obecność w pokoju, dzięki której JFK z powodzeniem poradził sobie z kryzysem rakietowym.

Jakkolwiek sławne są teraz psy z Białego Domu, to nic w porównaniu z Laddie Boyem prezydenta Warrena G. Hardinga. Według Smithsonian, Airedale terrier był często opisywany w gazetach, a pies towarzyszył wyjazdom na golfa, spotkaniom gabinetu i zbiórkom pieniędzy. Tom Crouch, historyk Smithsonian Institution, wyjaśnił: “Ten pies przyciągał ogromną uwagę prasy. Od tego czasu były słynne psy, ale nigdy nic podobnego.”

Gidget – lub chihuahua Taco Bell, jak większość ludzi ją zna – jest słynną chihuahua znaną z roli maskotki słynnej sieci restauracji Taco Bell. Jednak Gidget ma również inne występy aktorskie w swoim CV, występując w reklamach GEICO, a nawet u boku Reese Witherspoon w filmie Legalna blondynka 2: Czerwony, biały & Blondynka.

Dożywszy ponad 28 lat, Butch the Beagle jest najstarszym amerykańskim psem i drugim najstarszym psem na świecie, co zostało potwierdzone przez Guinness World Records. Jedynym psem, który kiedykolwiek żył dłużej niż Butch jest Bluey, prawie 30-letni Australian Cattle Dog z, no cóż, Australii.

Przeszedłszy przez zwierzęcy odpowiednik szkolenia SEAL, Belgian Malinois Cairo został wysłany wraz z SEAL Team Six w 2011 r. na jedną z najważniejszych misji w historii: rajd w celu zlikwidowania Osamy bin Ladena.Będąc w terenie, pies pomagał w zarządzaniu obwodem rezydencji bin Ladena, wywąchując bomby i walcząc z żołnierzami wroga, gdy było to konieczne.

Każdy pies godny tego, by znaleźć się na okładce National Geographic, musiał wywrzeć spory wpływ na historię Ameryki. A Zenit nie jest wyjątkiem, biorąc pod uwagę, że owczarek niemiecki spędził większość swojego życia węsząc IED w Afganistanie u boku swojego przewodnika, Jose Armenty. Niestety, Armenta stracił obie nogi po wybuchu bomby pod nim w 2011 roku, ale w 2012 roku były żołnierz piechoty morskiej z powodzeniem adoptował Zenita, umożliwiając duetowi życie razem z powrotem w społeczeństwie.

Może słyszałeś o zagubionych psach odnajdujących drogę do domu, ale prawie na pewno nigdy nie słyszałeś o zagubionym psie podróżującym ponad 2800 mil w zimie, aby wrócić do swojej rodziny. Ale w jakiś sposób, to jest dokładnie to, co Bobbie the Wonder Dog zrobił w 1924 roku – i nic dziwnego, że jego historia stała się narodową sensacją. Po powrocie Bobbie został nagrodzony wszystkim, od obroży z klejnotami po liczne medale, a dziś możesz przeczytać o jego podróży w Ripley’s Believe It or Not.

Sun Yat-Sen był jednym z trzech psów, które przeżyły zatonięcie Titanica w 1912 roku. Według historyków, było dwanaście potwierdzone kły na pokładzie, ale tylko trzy psy wykonane go z powrotem do brzegu, ponieważ ich mały rozmiar pozwolił im być przemycane na łodzie ratunkowe w przebraniu niemowląt. Po tym incydencie, właściciel Sun Yat-Sen Henry Harper był cytowany mówiąc, że “wydawało się, że jest dużo miejsca i nikt nie zgłosił sprzeciwu .”

.