Trichotillomania jest zaburzeniem, które może mieć bardzo widoczne negatywne skutki fizyczne. Co ważniejsze, wyrywanie włosów może mieć niszczycielski wpływ na psychikę i emocje danej osoby, ponieważ może ona rozwijać poczucie winy, zażenowania, lęku i depresji w związku z tym zaburzeniem, co z kolei może spowodować jej izolację i wycofanie.

Ten aspekt zaburzenia jest szczególnie powiększony, gdy uwaga skupia się na obecności trichotillomanii u dzieci, szczególnie gdy dzieci przechodzą w okres dojrzewania. Kiedy dzieci w tym szczególnym przedziale wiekowym cierpią z powodu wyrywania włosów, negatywny wpływ emocjonalny może być jeszcze bardziej wzmocniony z powodu innych czynników, które mogą wystąpić w tym samym czasie. Niektóre z tych czynników obejmują:

• Początek dojrzewania
• Rozwijające się poczucie niezależności
• Tendencja do intensywnego przeżywania negatywnych uczuć

Z tego powodu, dzieci z trichotillomanią, które również doświadczają trudów dorastania, mogą stanowić wyzwanie. Jednym ze sposobów na rozwiązanie tego problemu jest zapoznanie się z podstawami dotyczącymi trichotillomanii u dzieci.

Important Trichotillomania Metrics

While trichotillomania może pojawić się w każdym przedziale wiekowym – włączając niemowlęta – badania pokazują, że jej szczytowe pojawienie się ma miejsce pomiędzy 9 a 13 rokiem życia, a szczególnie szczytowe pomiędzy 12 a 13 rokiem życia. Jest to ważna metryka, o której powinni wiedzieć rodzice; ponieważ dzieci z trichotillomanią, które są na tym etapie życia mogą czuć, że są jedynymi, które walczą w tej bitwie, ta metryka pomoże im uświadomić sobie, że ich stan jest udziałem większej liczby osób w ich przedziale wiekowym niż w jakimkolwiek innym momencie ich życia.

Również, podczas gdy metryka związana z występowaniem trichotillomanii w całym życiu wydaje się wskazywać, że zaburzenie dotyka kobiet bardziej niż mężczyzn, należy zauważyć, że badania pokazują, że wskaźnik wyrywania włosów u dzieci jest równy wśród chłopców i dziewcząt, aż do i włącznie ze szczytowym przedziałem wiekowym. Doprowadziło to do teorii, że zmiana w częstości występowania ze względu na płeć jest spowodowana tym, że zaburzenie nie jest zgłaszane u dorosłych mężczyzn, a nie wskazuje na sam stan. To rozróżnienie jest ważne dla rodziców mężczyzn cierpiących na wyrywanie włosów, którzy mogą wskazywać na tę życiową rozbieżność w częstości występowania płci jako sposób na poczucie dalszej izolacji.

Objawy i symptomy

Objawy trichotillomanii u dzieci są podobne do objawów trichotillomanii u dorosłych. Objawy te różnią się w zależności od dziecka. Na przykład, niektóre dzieci mogą wyrywać kępki włosów naraz, podczas gdy inne mogą wyrywać włosy po jednym pasmie. Dodatkowo, niektóre dzieci mogą świadomie angażować się w wyrywanie włosów (zachowanie znane jako skoncentrowane wyrywanie włosów), a inne dzieci mogą zacząć wyrywać włosy, będąc w stanie “transowym” (zachowanie znane jako automatyczne wyrywanie włosów).

Przyczyny naporu trichotillomanii również się różnią. Dla niektórych dzieci, ciągnięcie włosów może wystąpić, ponieważ kojarzą one uczucie przyjemności lub ulgi od popędu przy angażowaniu się w akt. Dla innych, może to być wywołane z powodu przeżycia traumatycznego zdarzenia.

Bez względu na pochodzenie zaburzenia, wynikający zakres objawów trichotillomanii u dzieci jest podobny. Z fizycznego punktu widzenia, głównym objawem jest pojawienie się łatek łysiny na głowie. Objaw ten pokrywa się z typowymi tendencjami dziecka do wyrywania włosów; podczas gdy niektóre dzieci mogą wyrywać włosy z innych części ciała, takich jak brwi, rzęsy, ręce lub nogi, najczęstszym miejscem wyrywania włosów jest skóra głowy. Innym fizycznym objawem może być pojawienie się podrażnionej skóry w miejscach, w których występuje wyrywanie włosów. Z czasem może to prowadzić do rozwoju różnych infekcji skóry. Jeśli dziecko wykazuje również tendencję do jedzenia wyrwanych włosów, wynikiem może być powstanie zatoru żołądkowo-jelitowego lub nawet kuli włosowej (znanej również jako trichobezoar).

Emocjonalne objawy trichotillomanii mogą być nawet bardziej naglące niż aspekty fizyczne. Dziecko zaangażowane w wyrywanie włosów może doświadcz uskarżać się na poczucie winy, wstydu, zażenowania lub depresji w wyniku wyrywania włosów; w niektórych przypadkach uczucia te chęć ponownego zaangażowania się w wyrywanie włosów jako mechanizm radzenia sobie. Uczucia depresji i niepokoju, które narastają w wyniku epizodów wyrywania włosów, mogą również wpływać na inne aspekty życia. Kiedy to nastąpi, dziecko może odczuwać znacznie obniżone poczucie własnej wartości, co z kolei może przełożyć się na chęć izolacji i wycofania się z jak największej liczby sytuacji społecznych.

Te emocje mogą mieć również negatywny wpływ na rodziców dziecka, ponieważ mogą oni nie być w stanie zrozumieć, dlaczego ich dziecko nie może przestać ciągnąć za włosy. Może to prowadzić do uczucia frustracji i gniewu ze strony rodzica, co z kolei może spowodować, że dziecko będzie czuło się jeszcze bardziej przygnębione i odizolowane.

Seeking Out Treatment

Istnieje kilka metod leczenia, które są dostępne, aby pomóc dzieciom radzić sobie z trichotillomanią. Najbardziej znaną z nich jest terapia poznawczo-behawioralna; wyspecjalizowana forma terapii, która zawiera kilka różnych metod mających na celu pomoc dziecku w rozpoznaniu myśli, uczuć i zachowań związanych z wyrywaniem włosów. Podczas gdy ostatecznym celem tego typu leczenia jest pomoc dziecku w znalezieniu sposobów pracy przez typowe wyzwalacze trichotillomanii, zapewnia również dzieciom wspierające środowisko, które pozwala im swobodnie dyskutować o problemie bez obawy przed osądem.

Co ważniejsze, terapia daje dziecku możliwość uświadomienia sobie, że nie jest jedyną osobą zajmującą się wyrywaniem włosów. Jest to ważna świadomość dla dziecka, nawet przed rozpoczęciem leczenia. Biorąc pod uwagę wszystkie inne zmiany, które mogą zachodzić w organizmie nastolatka podczas szczytowej prezentacji trichotillomanii, znalezienie sposobów na zaszczepienie poczucia, że nie są sami w radzeniu sobie z tym zaburzeniem może przejść długą drogę do pomocy w zwalczaniu negatywnych skutków emocjonalnych, które czynią ten stan tak trudnym.

.