Nazwa półprzewodnik pochodzi od tego, iż materiały te mają przewodnictwo elektryczne pomiędzy przewodnictwem metalu, jak miedź, złoto itp. a izolatorem, jak szkło. Mają one przerwę energetyczną mniejszą niż 4eV (około 1eV). W fizyce ciała stałego, ta przerwa energetyczna lub przerwa pasmowa jest zakresem energii pomiędzy pasmem walencyjnym a pasmem przewodnictwa, gdzie stany elektronowe są zabronione. Właściwości półprzewodników są określane przez przerwę energetyczną pomiędzy pasmem walencyjnym i pasmem przewodnictwa. Aby zrozumieć, co to jest półprzewodnik, musimy zdefiniować te pojęcia.

W fizyce ciała stałego, luka energetyczna lub luka pasmowa jest zakres energii między pasmem walencyjnym i pasmem przewodnictwa, gdzie stany elektronów są zabronione. W przeciwieństwie do przewodników, elektrony w półprzewodnikach muszą uzyskać energię (np. z promieniowania jonizującego), aby przekroczyć przerwę pasmową i dotrzeć do pasma przewodnictwa. Luki pasmowe są naturalnie różne dla różnych materiałów. Na przykład, diament jest półprzewodnikiem o szerokiej przerwie pasmowej (Egap = 5.47 eV) z dużym potencjałem jako materiał na urządzenia elektroniczne w wielu urządzeniach. Z drugiej strony, german ma małą energię przerwy pasmowej (Egap = 0.67 eV), co wymaga pracy detektora w temperaturach kriogenicznych.