Post oznacza nie spożywanie lub nie przyjmowanie żadnego pokarmu lub wody przez określony czas. Znajdujemy tę definicję w Księdze Estery, gdzie królowa prosi swojego wuja Mardocheusza, aby poprosił innych, aby nie jedli za nią.

. . pość za mnie i nie jedz ani nie pij przez trzy dni, w nocy i we dnie. Tak samo pościć będą moje służebnice i ja (Estera 4:16).

Post i to, kto powinien, a kto nie powinien go wykonywać, było czymś, co zastanawiało uczniów Jana Chrzciciela. Udali się więc w specjalną podróż, aby zapytać Jezusa o Jego poglądy na ten temat. Pan nie zawahał się powiedzieć im, że jest czas na post i czas na powstrzymanie się od takiego czynu.

“Wtedy przyszli do Niego uczniowie Jana, mówiąc: ‘Dlaczego my i faryzeusze często pościmy, a Twoi uczniowie nie poszczą? A Jezus im odpowiedział: ‘Czy dzieci z oblubienicy mogą się smucić, dopóki oblubieniec jest z nimi? Lecz przyjdą dni, kiedy oblubieniec zostanie im zabrany, i wtedy będą pościć.” (Mateusz 9:14 – 15, HBFV).

Biblijny post jest przeprowadzany przez co najmniej dzień lub dłużej. Jak wskazuje cytat z Estery powyżej, pełny dzień jest uważany od zachodu słońca jednego dnia do zachodu słońca następnego dnia.

Dlaczego warto to robić?

Jednym z powodów, dla których okazjonalny post jest częścią bycia chrześcijaninem jest to, że żyjemy w złym świecie. Jeśli nie jesteśmy ostrożni, możemy zostać zwabieni do pobłażania grzechowi, tak jak ci, którzy się nie nawrócili. Musimy być jak Lot, o którym Piotr powiedział, że wytrzymał otaczające go złe wpływy, które pochodziły z życia w Sodomie i w pobliżu Gomory (2Piotra 2:7 – 8).

Musimy utrzymywać bliską, osobistą relację z naszym Ojcem w niebie, jeśli mamy mieć jakąkolwiek szansę na oparcie się złu. Wstrzymywanie się od jedzenia i wody zbliża nas do Boga i wyostrza naszą uwagę, aby szukać Jego doskonałej woli w naszym codziennym życiu.

Czasami post jest potrzebny, aby prosić Boga i szukać Jego łaski dla innych. Wczesny kościół Nowego Testamentu wstrzymał się od jedzenia i wody, aby skutecznie modlić się o posługę Pawła i Barnaby (Dz 13). Zrobili to również przy wyborze liderów w kościele (Dz 14:23). Dawid odmówił jedzenia i picia w nadziei, że uda mu się uratować życie dziecka Batszeby (2Samuela 12:15-16, 22). Mieszkańcy Niniwy, narodu pogańskiego, pościli dla Bożego miłosierdzia (Jonasz 3).

Na koniec, współczesna nauka o diecie dopiero teraz staje się świadoma korzyści zdrowotnych płynących z postu. Ostatnie badania przeprowadzone w United States National Institutes of Science wskazują, że dłuższe życie, odporność na cukrzycę i inne choroby oraz lepsza kontrola wagi są rezultatem umiarkowanego programu obywania się bez jedzenia od czasu do czasu.

Jak często powinniśmy to robić?

Chrześcijanom Bóg nakazuje pościć przynajmniej jeden dzień w roku, podczas świętego dnia znanego jako Dzień Pojednania (zwanego też Jom Kippur – Księga Kapłańska 23:32). Powinniśmy jednak spróbować pościć kilka dodatkowych razy w roku, tak jak apostoł Paweł (2 List do Koryntian 11:27). Jezus nie jadł i nie pił przez czterdzieści dni, aby mógł w pełni oprzeć się pokusom diabła. Powinniśmy obywać się bez jedzenia i wody za każdym razem, gdy czujemy potrzebę szukania Boga, uświadamiamy sobie naszą potrzebę wzmocnienia duchowego lub prosimy Boga o dobro innych.

Przygotowanie

Pierwszą rzeczą, jaką należy zrobić, jest zaprzestanie picia czegokolwiek zawierającego kofeinę, kawy, zwykłej czarnej herbaty (herbaty ziołowe mogą być korzystne) lub napojów gazowanych w tygodniu poprzedzającym post. Zamiast tego należy pić czystą, przefiltrowaną wodę tuż przed rozpoczęciem postu, aby być odpowiednio nawodnionym i nie dostać bólu głowy lub innych dolegliwości.

W przypadku niektórych rodzajów warunków zdrowotnych (takich jak cukrzyca, itp.), należy skonsultować się z lekarzem lub innym specjalistą medycznym przed udaniem się na jakikolwiek okres czasu bez jedzenia lub wody.

Post ma być prywatnym aktem między nami a Bogiem. Sam Jezus ostrzega nas, abyśmy nie byli dumni i nie chwalili się przed innymi, że pościmy w nadziei, że pomyślą, że jesteśmy “duchowi” i bliscy Bogu (Mateusza 6:16-18).

Ważne jest również, aby pamiętać, że post nie jest celem samym w sobie. Powinien on zbliżyć nas do Boga i skupić nasze umysły na myśleniu tak jak On. Ale ostatecznie powinien prowadzić nas do pomagania tym, którzy są uciskani, karmienia tych, którzy są głodni, dawania schronienia tym, którzy go nie mają i odzienia tym, którzy są w ciężkiej potrzebie (Izajasza 58:6-7).

.