Czy mówimy o fotografii czy wideografii, wizjer jest ważnym elementem każdego aparatu – bez niego nie byłbyś w stanie zobaczyć, co kręcisz!

W skrócie, wizjer to mały kawałek szkła w kształcie okna, którego fotografowie i wideofilmowcy używają do oglądania, kadrowania lub komponowania swoich ujęć. Przez wizjer, jesteś w stanie podejrzeć swój obraz, wyregulować ostrość obiektywu i obserwować wybrane ustawienia takie jak przysłona i ISO poprzez cyfrowe wyświetlacze (w nowszych aparatach). Wizjery są najogólniej podzielone na dwie kategorie: wizjery optyczne (OVF), które tworzą lustrzany obraz przez szkło i są używane w większości lustrzanek cyfrowych lub wizjery elektroniczne (EVF), które tworzą obraz elektroniczny i są używane w aparatach bezlusterkowych.

Czy twój aparat ma OVF czy EVF, bez wizjera nie byłbyś w stanie zobaczyć obrazu, który komponujesz, co czyni wizjery istotną częścią każdego aparatu.

Będziemy przeglądać więcej o dwóch głównych typach różnych wizjerów, jak one działają w nowoczesnych aparatach DSLR i bezlusterkowych, i dlaczego są one ważne dla twojej wideografii poza oczywistym, tj. widzeniem obrazu.

Ale najpierw weźmy szybkie historyczne spojrzenie na wizjery pochodzenia.

Pochodzenie wizjera

Oryginalny projekt wizjera powstał w dużej mierze dzięki stworzeniu teleskopu – konkretnie teleskopu Galileusza, dlatego też pierwsze wizjery mogą być określane jako wizjery galileuszowe, ponieważ są one oparte na tej samej konstrukcji co teleskop Galileusza.

Wizjer Galileusza jest prostym do stworzenia dwuczęściowym projektem, który pozwala widzowi zobaczyć obiekt poprzez umieszczenie oka z tyłu zakresu, aby zobaczyć scenę przez wizjer. Wykorzystuje on dwie części: przednią soczewkę plano-wklęsłą i tylną lub podwójną soczewkę wypukłą. Te dwa elementy tworzą to, co nazywa się systemem afokalnym, który tworzy nieskończoną ogniskową.

W przypadku rzeczywistego teleskopu, ta nieskończona ogniskowa pozwala skupić się na gwiazdach, które są bardzo daleko, a w przypadku obiektywu aparatu fotograficznego, pozwala obiektywowi powiększyć obiekt. Jednak pierwotna forma wizjera była w rzeczywistości wizjerem bezpośrednim, który różni się od dzisiejszych wizjerów.

Bezpośrednie wizjery i dalmierze

Podczas gdy dzisiejsze wizjery pokazują obraz bezpośrednio z obiektywu, albo przez lustra, albo cyfrowe odtworzenie przez czujnik, wizjer bezpośredni wskazuje tę samą drogę co obiektyw, ale jest przybliżeniem tego, co widzi obiektyw robiący zdjęcie.

Wizjery galileuszowe są głównym typem wizjera, który znajdziesz w zabytkowych aparatach fotograficznych, ale nie każdy aparat używa wizjera galileuszowego. To dlatego, że w tworzeniu równoległego obrazu w wizjerze, pewne błędy manipulacji światłem, jak błąd paralaksy, utrudniały uzyskanie obrazu dokładnie w prawo.

Więc po stworzeniu alternatywy, która pozwalała zobaczyć to, co obiektyw faktycznie widzi, nie było prawdziwego sensu przybliżania.

Były też kamery, które używały wizjerów znanych jako dalmierze, które tworzyły system podzielonego obrazu, aby wziąć dwa widoki z dwóch oddzielnych okien po przeciwnych stronach i połączyć je, aby stworzyć pojedynczy obraz dla widza patrzącego w środku.

Kamery wykorzystujące ten typ wizjera, zwane aparatami dalmierzowymi, są nadal używane dzisiaj przez współczesnych fotografów i są przydatne do zapewnienia większego pola widzenia i poczucia zakresu podczas fotografowania bez potrzeby lub masy stworzonej przez obiektyw zmiennoogniskowy.

Przed pojawieniem się lustrzanek i lustrzanek cyfrowych

Jako fotograf lub kamerzysta jesteś zaznajomiony z terminem DSLR przy opisywaniu aparatów, ale na wypadek, gdybyś potrzebował odświeżenia, co oznacza skrót DSLR, jest to skrót od digital single-lens reflex.

Przed pojawieniem się aparatów cyfrowych istniały lustrzanki, czyli aparaty jednoobiektywowe. Single-lens reflex odnosi się do aparatu tylko z jednym wizjerem.

Zamiast wizjera bezpośredniego, który próbuje naśladować to, co widzi obiektyw, oryginalne aparaty SLR używały lustra do odbijania rzeczywistego obrazu, który widzi obiektyw w górę, więc fotograf mógł go zobaczyć sam, patrząc w dół na aparat trzymany na poziomie talii.

Lustro to było zmechanizowane, więc mogło zostać przesunięte z drogi, kiedy przyszedł czas na zrobienie zdjęcia, a nowsze lustrzanki dodały pryzmat, który odbijał światło prosto do przodu, więc fotograf może używać wizjera na poziomie oczu.

Lustrzanki cyfrowe naśladują tę możliwość zobaczenia dokładnie tego, co widzi obiektyw, dzięki opcji podglądu na żywo, co jest jednym z powodów, dla których lustrzanki cyfrowe stały się tak popularne.

Wizjery optyczne kontra elektroniczne

W przypadku większości nowoczesnych aparatów fotograficznych opcje wizjerów sprowadzają się dziś do wyboru między wizjerami optycznymi (OVF) a wizjerami elektronicznymi (EVF). Starsze aparaty DSLR używały wyłącznie wizjerów optycznych, jak wspomnieliśmy powyżej, podczas gdy niektóre nowsze DSLR i aparaty bezlusterkowe używają wizjerów elektronicznych.

Wizjery optyczne byłyby którymkolwiek z wizjerów, które właśnie wymieniliśmy, podczas gdy wizjer elektroniczny jest wizjerem, który odtwarza obraz za pomocą czujnika cyfrowego i odtwarza go przez ekran LCD.

Wielu wideofilmowców i fotografów woli wizjery optyczne, ponieważ pokazują one fotografowaną scenę taką, jaka jest naprawdę – podczas gdy nawet najlepsze aparaty z EVF wciąż odtwarzają obraz.

Jednakże korzystanie z elektronicznego wizjera przynosi pewne korzyści – na przykład obraz, który widzisz w aparacie EVF, zmieni się, gdy dostosujesz ekspozycję, więc możesz zobaczyć, jak to, co zmieniasz, wpłynie na ostateczny obraz.

Kamery EVF są ograniczone tylko do tego, na co patrzy obiektyw, więc wszelkie ustawienia, które zmienisz, nie zmienią wyglądu obrazu w wizjerze – tylko ostateczny obraz.

Plus, ponieważ EVF są zasadniczo ekranami mini-LCD, możesz odtwarzać materiał bezpośrednio z wizjera zamiast używać wysuwanego ekranu LCD, który może być trudny do zobaczenia podczas fotografowania w świetle dziennym.

Różnice w wyświetlaniu LED pomiędzy OVF i EVF

Oba rodzaje wizjerów zawierają wyświetlacze nakładkowe, które dostarczają pewnych informacji dla fotografa lub kamerzysty do wykorzystania podczas komponowania ujęcia.

Kamery z OVF zazwyczaj dostarczają ustawienia przysłony i ISO, a także pole, które definiuje zewnętrzną ramkę obrazu, aby określić, ile informacji, które widzi fotograf, jest faktycznie zbieranych do ostatecznego ujęcia.

Istnieją również “szybkie menu”, do których fotograf lub kamerzysta może uzyskać dostęp z wizjera, aby dostosować wszystkie inne opcje bez konieczności wysuwania ekranu LCD i przewijania, jak w przypadku lustrzanki cyfrowej.

Ale zaraz – czy aparaty cyfrowe nie mają zarówno wizjerów, jak i obiektywów EVF?

Tak, to jest technicznie poprawne. Ekrany LCD w lustrzankach cyfrowych są technicznie elektronicznymi wizjerami, a wiele kamer kinowych używa EVF na poziomie oczu, jak również monitora o wyższej rozdzielczości, który można przymocować z boku kamery jako EVF, jak również.

Są nawet niektóre kamery, które używają wizjera hybrydowego. W tych przypadkach, lustrzany pryzmat odbija obraz do OVF, więc fotograf lub kamerzysta może zobaczyć klatkę i dane z nakładki, lub może być wyłączony i stać się całkowicie EVF za pomocą mechanizmu, który zmienia pryzmat w lustro.

“Blokowe” kamery, takie jak te z RED lub Z cam i Kinefinity nie pochodzą z wizjerem od początku. Są to kamery modułowe, co oznacza, że budujesz kamerę z podstawowego “mózgu” – lub bloku – aby dopasować ją do swoich potrzeb. Więc możesz dodać wizjer, jeśli go potrzebujesz – lub możesz zdecydować się go pominąć i użyć zewnętrznego monitora zamiast.

Kamery bezlusterkowe, takie jak Nikon Z-series, Sony A7 series lub Panasonic GH5, są EVF tylko i nie mają żadnego rodzaju opcji wizjera optycznego.

Dlaczego wizjery mają znaczenie – poza oczywistym

Wyjdźmy z tego – wizjery są świetne, ponieważ pomagają zobaczyć obraz, który fotografujesz! Ale dlaczego jeszcze są one ważne? To zależy od tego, o jakim typie wizjera mówisz.

OVFs są świetne, ponieważ pozwalają ci zobaczyć to, co widzi aparat. Pokazuje cały kadr, nawet poza kadrem, i ujawnia świat, jak naprawdę wygląda.

Nawet jeśli nie możesz zobaczyć, jak ujęcie będzie wyglądać w ostatecznej formie z bieżącymi ustawieniami, jeśli znasz swój aparat i wiesz, jak on wygląda, możesz użyć nakładki, aby dostosować przysłonę i ISO bezpośrednio w wizjerze – nieskończenie pomocne narzędzie, zwłaszcza jeśli fotografujesz aktywną scenę, czy to mecz sportowy, dziką przyrodę w naturze, czy przygodowy moment.

EVFs, w międzyczasie, dostarczają o wiele więcej wartości z dodatkowymi menu, do których możesz mieć dostęp w samym wizjerze, ułatwiając regulację tego co robisz i faktycznie widząc wyniki tych regulacji i jak to wpływa na końcowy kadr.

Wniosek

Wizjery są najważniejsze, ponieważ pomagają aparatowi poczuć się jak przedłużenie ciebie i twojej wizji.

Dosłownie przykładając oko do wizjera, to tak jakby aparat był twoim okiem teraz.

Myślenie o aparacie jako przedłużeniu ciebie sprawia, że twoje działania są bardziej płynne i utrzymuje cię bardziej skupionym i przyklejonym do twojej pracy – dzięki czemu masz większe szanse na uzyskanie odpowiedniego czasu, aby uchwycić te idealne ujęcia.

Moim zdaniem ta mentalność stanowi różnicę między trzymaniem swojej pracy na dystans a uczynieniem jej osobistą – w przenośni i dosłownie.

.