Nasze rozumienie choroby i zdrowia zmieniło się radykalnie w ciągu ostatnich kilku dekad. Holistyczne” podejście do zdrowia zaczęło ponownie łączyć duszę z ciałem, stan naszego umysłu ze stanem naszego zdrowia, nasz styl życia z oczekiwaną długością życia. W procesie tym uzdrawiamy nie tylko siebie, ale sposób, w jaki patrzymy na świat.

Uzdrawianie nie jest już postrzegane jako pasywne doświadczenie, nie jest już realizowane jako przedsięwzięcie kliniczne, ale coraz częściej przyjmowane jako przedsięwzięcie duchowe. Ponownie uznajemy, że nie możemy oddzielić tego, co dolega ciału od tego, co niepokoi ducha. Kiedy nasz świat jest “rozbity”, “w kawałkach”, “rozpada się”, uzdrowienie – umysłu, ciała i duszy – nie tylko pomaga nam poskładać te kawałki w całość. W tym największym sensie, uzdrowienie jest czymś więcej niż tylko ponownym połączeniem kości biodrowej z udową i kolanową; jest to ponowne połączenie z naszą duszą.

Coraz mniej istotne staje się mówienie po prostu o “leczeniu” depresji, “leczeniu” choroby, czy nawet “naprawianiu” złamanych kości – tak jakby każda część ludzkiego doświadczenia była jakimś odosobnionym wydarzeniem. Współczesny trend specjalizacji medycznej spowodował fragmentaryzację procesu leczenia. Ale rosnąca świadomość duchowa, która zbiegła się z wielu dziedzin, ciągnie w przeciwnym kierunku. Zarówno lekarze, jak i pacjenci spoglądają w górę od drobiazgów, do których człowiek został zredukowany i przyjmują perspektywę powietrzną. To holistyczne podejście do zdrowia, dalekie od odrzucania tego, co każda dyscyplina ma do zaoferowania, stara się zjednoczyć różne części człowieka. Musimy przyjąć leczenie, które traktuje całą naszą istotę.

.