Duże (do >1 m), aktywne dzienne węże tygrysie (Notechis scutatus) występują obficie na wyspie Carnac, w pobliżu wybrzeża Australii Zachodniej. Nasze badania behawioralne i mark-recapture dostarczają pierwszych danych ekologicznych na temat tej populacji i ujawniają zaskakujące zjawisko. Wiele dorosłych węży tygrysich miało zniszczone oczy, najwyraźniej podczas obrony gniazda, przez mewy srebrzyste (Larus novaehollandiae). Ta utrata wzroku nie zmniejszyła kondycji ciała węży (masa w stosunku do długości), ani ich tempa wzrostu czy przeżywalności (mierzonych w okresie 12 miesięcy). Niewidome samce węży podążały za samicami i z powodzeniem kopulowały. Tak więc, zniszczenie głównego zmysłu nie miało wykrywalnego wpływu na te drapieżniki. Wynik ten jest mocno sprzeczny z intuicją, ale odzwierciedla wcześniejsze doniesienia o wrodzonej ślepocie (bez złych skutków) u amerykańskich węży żmijowych. Podobieństwa pomiędzy tymi dwoma systemami (populacje wyspiarskie, silnie jadowite węże, zależność od wysuniętych ofiar) wyjaśniają okoliczności, w których utrata wzroku nie zmniejsza żywotności organizmu. Te naturalne eksperymenty wspierają hipotezę Gansa o “chwilowo nadmiernej budowie” w tym, że węże posiadają złożony system narządów, którego w rzeczywistości nie potrzebują do udanego odżywiania, przetrwania lub reprodukcji.

.