Życie bez miłości nie jest warte życia. A miłość bez bólu nie jest warta odczuwania. Ponieważ to właśnie w bólu przypominamy sobie o tym, co mamy. Przypominamy sobie o tym, o co warto walczyć. I przypomina nam się cała wdzięczność, jaką jesteśmy winni temu doświadczeniu za to, że jesteśmy otuleni miłością, pomimo tego, co może się dziać wokół nas.

Ból i miłość. Miłość i ból. I gotowość do bycia wrażliwym pomimo możliwości wystąpienia obu. Kiedy doświadczasz jednego i drugiego, to boli. Ból serca może pojawić się na milion sposobów – w codziennych doświadczeniach, w miłościach na całe życie, w związkach z rzeczami. Z kochania kogoś. Z kochania wszystkich. Z kochania siebie. Nie zawsze jest to długotrwała miłość do pieśni miłosnej, ale czasami po prostu miłość do pokazania się, miłość do nadziei, miłość do tworzenia, miłość do łączenia. Mówimy o wszystkich tych miłościach. Mogą one wywołać całą euforię. I wszystkie z bólów.

I kiedy ten mały bijący mięsień wewnątrz twojej klatki piersiowej boli jak diabli… z powodu miliona powodów, dla których może się tak czuć… pamiętaj, pamiętaj, pamiętaj:

>> To, co jest przeznaczone dla ciebie, nie minie cię. Nie będzie. Ever. Timing ciosów. Całe życie nie zawsze wystarcza. Bóle mogą nie być w stanie się uleczyć. Ale wszystko, co się dzieje, prowadzi cię o krok bliżej do rzeczy, która wymaże całe to rozczarowanie i ból. To będzie.

>> Wielkie gówno nadchodzi. To po prostu jest. Ale do tego czasu, to będzie czuć się jak gówno. Tak po prostu będzie.

>> Ból jest piekłem, a serca stają się ciężkie, ale uczucia są prawdziwe i udowadniają, że żyjesz. Pojawiłeś się. Byliście na tyle silni, że byliście gotowi czuć. I te uczucia, nawet bóle, są dowodem na to, że potrafisz kochać, że potrafisz czuć, że masz serce i że jesteś tu…żywy. To może was złamać, nie kończąc was.

Niech wasze serce boli. Niech przypomina wam o tym, na co warto było otworzyć swoje serce. I pozwól, by ten ból stworzył uzdrowienie – uzdrowienie, które uczyni cię osobą, którą zawsze miałeś być.