Akt I

Musical rozpoczyna się od zespołu dającego streszczenie dzieciństwa Alexandra Hamiltona w połowie XVIII wieku, przed rewolucją amerykańską. Różni członkowie obsady opisują, jak seria nieszczęść ustawiła Hamiltona na jego drodze do sławy. Po tym, jak huragan zniszczył jego wyspę, matka zmarła, a ojciec go porzucił, Hamilton napisał o swoich traumatycznych przeżyciach. Będąc pod wrażeniem jego zdolności językowych, mieszkańcy jego wyspy zebrali pieniądze, aby wysłać go do Ameryki w celu zdobycia wykształcenia. Po złapaniu publiczności do prędkości na tej ekspozycji, sztuka właściwa zaczyna.

Przybywając w Nowym Jorku, ambitny młody Hamilton szuka Aaron Burr i prosi o radę na uzyskanie przyspieszonego kursu studiów jak Burr zrobił. Burr radzi Hamilton nie mówić tak dużo, ale Hamilton nalega, że mówi tak dużo, bo ma namiętne opinie. Te dwie postacie są ustanowione jako folie dla siebie nawzajem; gdzie Hamilton jest zuchwały, krzykliwy i opiniotwórczy, Burr jest ostrożny, strategiczny i mniej pryncypialny. Kiedy dwaj nowi znajomi idą do baru, spotykają Johna Laurensa, Herculesa Mulligana i markiza de Lafayette. Wszyscy oprócz Burra są podekscytowani zbliżającą się rewolucją amerykańską, wiwatując, “wznieśmy szklankę za wolność.”

Jesteśmy następnie wprowadzeni do sióstr Schuyler, które wędrują przez centrum Nowego Jorku, ciesząc się podnieceniem zmieniających się przypływów społecznych. Aaron Burr uderza do Angeliki, ale ona go odrzuca. Następnie stwierdza, że czytała Common Sense Thomasa Paine’a i szuka “objawienia”, wyrażającego pragnienie równości kobiet.

Spotykamy lojalistę Samuela Seabury’ego, farmera, który potępia rewolucyjny Kongres Kontynentalny (i wszystkich patriotów w ogóle). Spotykając farmera, Hamilton krytykuje potępienia Seabury’ego. Do Ameryki dociera wiadomość od króla Jerzego, ostrzegająca kolonistów, że król zrobi wszystko, co będzie musiał, by utrzymać kolonie pod swoją kontrolą. Król wysyła generała Howe’a i 30 000 żołnierzy do portu w Nowym Jorku, kwestionując kolonialne pragnienie Amerykanów do niepodległości.

Następnie zostajemy przedstawieni generałowi Jerzemu Waszyngtonowi, który uznaje, że koloniści są w bardzo niekorzystnej sytuacji w stosunku do wojsk brytyjskich. Jest sfrustrowany, że oddziały rebeliantów wciąż się wycofują. Kiedy Hamilton kradnie armaty angielskich żołnierzy, pokazując, że jest gotów podjąć ryzyko i złamać zasady dla dobra Ameryki, zdobywa przychylność Waszyngtona. Tymczasem Aaron Burr przedstawia się Waszyngtonowi, oferując pomoc i radę, ale w końcu obraża Waszyngtona, krytykując obecny stan wojsk kolonialnych. Waszyngton prosi Hamiltona o pomoc w przygotowaniu planów wojennych, a Hamilton werbuje Johna Laurensa, Herculesa Mulligana i Lafayette’a do pomocy rebelii. Mulligana ustawia po stronie brytyjskiej jako szpiega i pisze do Kongresu, by przekonać ich do wysłania zaopatrzenia. Chce wykorzystać element zaskoczenia, aby pokonać Brytyjczyków.

Jakiś czas później, Aaron Burr i Alexander Hamilton są na zimowym balu, a Burr mówi Hamiltonowi, że jeśli poślubi siostrę Schuyler, stanie się bogaty. Eliza Schuyler widzi Hamiltona i zakochuje się w nim od pierwszego wejrzenia. Mówi swojej siostrze Angelice, że Hamilton jest tym jedynym, więc Angelica przedstawia ich sobie. Alexander i Eliza piszą listy miłosne przez następne dwa tygodnie, a następnie zaręczyć.

W dniu ślubu, Angelica ujawnia publiczności, że jest również zakochany w Alexander, ale dał go do Elizy, ponieważ był biedny i oczekiwano, aby poślubić bogaty, a ponieważ wiedziała, Eliza była w nim zakochana. Kiedy przyjaciele gratulują Hamiltonowi małżeństwa, pytają Burra o kobietę, którą ma “na boku”. Burr przyznaje, że kocha kobietę o imieniu Teodozja, która jest żoną brytyjskiego oficera. Hamilton mówi mu, żeby za nią poszedł, ale Burr odpowiada, że jest “gotów na to poczekać”. Burr porównuje swoje życie do życia Hamiltona, zauważając, że “Hamilton stoi przed niekończącą się wspinaczką pod górę”, a on “nie marnuje czasu”, ale Burr poczeka, aby zobaczyć, jaki jest jego własny cel przed acting.

Później, amerykańskie oddziały są niebezpiecznie mało zapasów. Waszyngton planuje niespodziewany, nocny atak na Brytyjczyków, licząc na pomoc Francuzów. Waszyngton czyni Charlesa Lee drugim dowódcą, ale Lee okazuje się niezdolny do prowadzenia armii. Kiedy Lee krytykuje Waszyngtona, Laurens wyzywa go na pojedynek, mimo że Waszyngton tego zabronił. Podczas pojedynku Laurens strzela Lee w bok, więc Lee poddaje się. Waszyngton jest zdenerwowany na Hamiltona, który był numerem dwa Laurensa. Kiedy Hamilton nalega, że powinien dowodzić batalionem, Waszyngton nie zgadza się, mówiąc, że jest to zbyt ryzykowne i że potrzebuje Hamiltona, aby pozostać przy życiu, wysyłając go do domu.

Kiedy Hamilton wraca do domu, Eliza mówi mu, że jest w ciąży i że napisała do Waszyngtona, prosząc go o wysłanie Hamiltona do domu. Tymczasem Lafayette zabezpiecza pomoc z Francji, zapewniając, że koloniści będą w stanie pokonać Brytyjczyków pod Yorktown. Waszyngton zaprasza Hamiltona z powrotem i oferuje mu stanowisko dowódcy.

1781-The Battle of Yorktown. Hamilton, zaniepokojony możliwością zabłąkanego, przypadkowego wystrzału, rozkazuje swoim ludziom usunąć kule z pistoletów, gdy przeprowadzają atak z zaskoczenia. Po tygodniu walk Brytyjczycy poddają się. Król Jerzy powraca na scenę, by powtórzyć swoje ostrzeżenia i rzuca Ameryce wyzwanie: “Co dalej?”. Mówi im, że nie wiedzą, jak prowadzić lub być niezależnym.

Aaron Burr, który poślubił kobietę, z którą miał romans po śmierci jej męża, spotyka swoje pierwsze i jedyne dziecko, córkę o imieniu Theodosia. W tym samym czasie Hamilton poznaje swojego syna, Philipa. Dwoje nowych rodziców ma podobną nadzieję, że uda im się zbudować kraj, w którym ich dziecko będzie mogło “osiągnąć pełnoletność”. Obaj wracają do Nowego Jorku, aby studiować prawo, ale Hamilton rozwija się znacznie szybciej i dalej niż Burr, zostając prawnikiem i pracując przy pierwszym procesie o morderstwo w niepodległej Ameryce. Biorąc pod uwagę jego talenty, Hamilton zostaje wybrany do udziału w Konwencji Konstytucyjnej, grupie mającej za zadanie stworzenie ram prawnych dla nowego narodu. Pojawia się w domu Burra w środku nocy, pytając, czy pomoże mu bronić nowej konstytucji, przyznając, że Burr jest lepszym prawnikiem od niego. Kiedy Burr odmawia pomocy w napisaniu Federalist Papers, Alexander wyzywa go za to, że nigdy nie ma własnego zdania i zawsze stoi z boku. Później Hamilton werbuje Johna Jaya i Jamesa Madisona do pomocy przy pisaniu tych dokumentów. Waszyngton prosi Hamiltona, by kierował Departamentem Skarbu Narodowego. Angelica mówi Alexandrowi, że wyszła za mąż za bogatego człowieka i spędza z nim czas w Londynie przez jakiś czas.

Akt II

Spotykamy Thomasa Jeffersona, który był ambasadorem we Francji, za granicą na czas wojny. Wraca do swojego domu w Monticello, plantacji w Wirginii. Waszyngton poprosił go, by został sekretarzem stanu, a po powrocie został już zatwierdzony przez Senat. Udaje się do Nowego Jorku, gdzie James Madison prosi go o pomoc w powstrzymaniu planu finansowego Hamiltona, który, jego zdaniem, pozwoliłby na zbyt dużą kontrolę rządu. Hamilton chce, by rząd federalny “przejął długi stanów i założył bank narodowy”. Jefferson i Hamilton debatują nad tym planem. Jefferson argumentuje, że skoro niektóre stany, takie jak Wirginia, już spłaciły swoje długi wojenne, to nie powinny też płacić za długi innych stanów. Zwraca też uwagę, że skoro Ameryka właśnie uciekła od rządu, który nakładał zbyt wiele podatków, to nie ma sensu, by chciano ustanowić w niej podatki federalne. Hamilton odpowiada, że przejęcie długów uczyniłoby Amerykę bogatszą na dłuższą metę, a następnie potępia Jeffersona za wspieranie pracy niewolniczej na Południu. Washington mówi Hamiltonowi, że musi znaleźć kompromis i uzyskać więcej zgody Kongresu, albo najprawdopodobniej zostanie poproszony o opuszczenie gabinetu Washingtona.

Eliza błaga Hamiltona, aby zrobił sobie przerwę od pracy. Ona i Angelica jadą do Upstate na lato i chcą, aby do nich dołączył, ale Hamilton nalega, że nie może z nimi spędzić wakacji, ponieważ musi dostać swój plan przez Congress.

Gdy Eliza i Angelica wyjeżdżają na lato, Hamilton spotyka Marię Reynolds, która apeluje do Hamiltona o pomoc, twierdząc, że jest źle traktowana przez swojego męża, Jamesa Reynoldsa. Alexander pożycza jej trochę pieniędzy i odprowadza ją do domu. Kiedy oferuje się Hamiltonowi, dwoje rozpoczyna romans, który trwa miesiąc. Wkrótce potem Hamilton otrzymuje list od męża Marii, który go szantażuje. Hamilton płaci Jamesowi Reynoldsowi, aby nie mówił nikomu (zwłaszcza Elizie) o romansie.

Później Hamilton, Jefferson i Washington mają prywatne spotkanie, aby omówić plan finansowy Hamiltona. Jefferson i Waszyngton zgadzają się na plan, pod warunkiem, że stolica kraju, która była wtedy w Nowym Jorku, zostanie przeniesiona dalej na południe (na północ od Wirginii, do współczesnego Waszyngtonu D.C.). Aaron Burr ubolewa nad tym, że nie był obecny w pokoju, kiedy doszło do zawarcia umowy. James Madison, który pracował z Jeffersonem, dostaje głosy, których Hamilton potrzebuje, aby przepchnąć swoją umowę przez Kongres.

Aaron Burr pokonuje ojca Elizy, Philipa Schuylera, w wyścigu do Senatu, przechodząc do Partii Demokratyczno-Republikańskiej, aby wygrać. Hamilton uważa start Burra przeciwko Schuylerowi za osobisty atak, ale Burr upiera się, że tylko skorzystał z okazji, aby rozwinąć swoją karierę.

Kongres debatuje, czy pomóc francuskim obywatelom w ich wojnie rewolucyjnej. Jefferson argumentuje, że Francja zapewniła pomoc podczas rewolucji amerykańskiej i Ameryka obiecała pomóc Francji. On pogłębia swój argument, mówiąc, że Francja nie prosiła o ziemię, tylko o pomoc w ich rewolucji. Hamilton kontruje, że Francja jest w zbyt dużym rozsypce po przejściu własnej rewolucji, więc angażowanie się w nią mogłoby zaszkodzić Ameryce. Argumentuje również, że Ameryka otrzymała pomoc od króla, który już nie żyje, i podpisała z nim traktat. Washington zgadza się z Hamiltonem, że ludzie we Francji nie wiedzą, kto będzie ich prowadził w następstwie rewolucji, co czyni sytuację zbyt niebezpieczną. Jefferson oskarża Hamiltona o zdradę Lafayette’a. Burr, Jefferson i Madison są zdenerwowani, że Hamilton “ma Waszyngtona w kieszeni”. Trzej zgadzają się spróbować znaleźć jakieś brudy na Hamiltona poprzez śledzenie pieniędzy do i ze skarbca, aby zobaczyć, gdzie to idzie.

Washington mówi Hamiltonowi, że Jefferson zrezygnował z gabinetu, aby ubiegać się o prezydenturę, i że Waszyngton ustępuje. Ale John Adams wygrywa prezydenturę i natychmiast zwalnia Hamiltona. Hamilton publikuje odpowiedź, w której krytykuje Adamsa. Tymczasem Burr, Jefferson i Madison odkrywają płatności Hamiltona na rzecz Jamesa Reynoldsa, które, jak sądzą, są dowodem na jakiś nielegalny układ polityczny. Hamilton udowadnia im, że nie wydał pieniędzy skarbu państwa i że płacił, by przykryć skandal seksualny. Zaniepokojony tym, co jego dysydenci mogą zrobić z tą informacją, publikuje “Pamflet Reynoldsa”, w którym publicznie przyznaje się do romansu. Angelica konfrontuje się z Alexandrem w sprawie broszury, mówiąc mu, że popiera Elizę. Kiedy się dowiaduje, Eliza spala listy, które napisała do Hamiltona, aby zachować prywatność i wypisać się z historycznej “narracji”.”

Później, Philip, syn Hamiltona, broni ojca przed krytyką innego młodego człowieka, George’a Eackera. Philip wyzywa Eackera na pojedynek, a Hamilton radzi synowi, by strzelał z pistoletu w powietrze, kiedy przyjdzie na to czas. Podczas pojedynku Philip zaczyna robić to, co powiedział jego ojciec, ale Eacker strzela przed doliczeniem do dziesięciu, trafiając Philipa tuż nad biodrem. Eliza i Alexander są zarówno u boku Filipa, gdy ten umiera w szpitalu. Po tragedii, dwa reconcile.

Wybory 1800. Amerykanie są rozczarowani prezydenturą Adamsa. Jefferson i Burr zarówno uruchomić przeciwko niemu. Ponieważ jest jasne, że Adams nie będzie prezydentem, wyścig toczy się między Jeffersonem i Burrem. Madison sugeruje, że Jefferson powinien postarać się o poparcie Hamiltona. Burr otwarcie prowadzi kampanię przeciwko Jeffersonowi, co w tamtych czasach było niespotykane. Kiedy nadchodzi czas, Partia Federalistyczna patrzy na Hamiltona, aby zobaczyć, w którą stronę powinni głosować. Hamilton popiera Jeffersona, stwierdzając: “Jefferson ma przekonania, Burr nie ma żadnych”. Zdenerwowany, Burr wyzywa Hamiltona na pojedynek.

Na pojedynku, Burr jest paranoikiem, że Hamilton jest na zewnątrz, aby go zabić. Zauważa, że Hamilton “metodycznie bawił się spustem” i miał na sobie okulary, “aby wziąć śmiertelny cel”. Mimo że Hamilton celuje w niebo, tak jak kazał synowi, Burr strzela do niego. W solilokwium Hamilton rozmyśla nad spuścizną, jaką po sobie zostawia i nad swoją zbliżającą się śmiercią. Burr żałuje, że zabił Hamiltona, mówiąc, że “świat był wystarczająco szeroki zarówno dla Hamiltona, jak i dla mnie”. Zarówno Eliza, jak i Angelica są u boku Hamiltona, gdy ten umiera.

Musical kończy się opowiedzeniem przez Elizę historii Ojców Założycieli. Ona relacjonuje, jak ona żyje 50 lat dłużej niż Hamilton i pracuje, aby podtrzymać jego dziedzictwo. Otwiera sierociniec w jego imieniu i śpiewa piosenkę “Who Lives, Who Dies, Who Tells Your Story.”

.