Dobrze utkany kawałek fikcji jest wysublimowany, bardzo potrzebne ucieczki od rzeczywistości. A jeśli chcesz odnieść sukces w tworzeniu tego świata jako autor opowiadań, kreatywny pisarz lub krytyczny analityk, musisz posiadać dogłębne zrozumienie sześciu podstawowych elementów fikcji, aby stworzyć pięknie napisaną historię, która przyciągnie serca twoich czytelników.

Jesteśmy tu, aby pomóc ci to osiągnąć, więc zaczynajmy!

Jakie jest 6 elementów fikcji?

Większość pisarzy fikcji i naukowców zgadza się, że sześć elementów fikcji to temat, fabuła, ustawienie, postacie, punkt widzenia i styl.

Bez dalszych ceregieli, spójrzmy na wszystkie sześć, z właściwą interpretacją każdego elementu:

1) Temat

Temat w fikcji jest siłą napędową historii. W istocie, jest to abstrakcyjna idea lub uniwersalna prawda, że historia jest o. Temat jest kluczowy, wokół którego obracają się postacie, fabuła, punkt widzenia i wszystkie inne elementy fikcji.

Temat jest tak głęboko wpleciony w fabułę, która jest zazwyczaj urządzeniem do przekazania i przedstawienia tematu.

Temat jest zazwyczaj implikowany, w którym nie jest po prostu zaczęty lub wypowiedziane, raczej, to jest wydedukowane i abstrakcyjne z pracy fabuły i charakterystyki niektórych wpływowych znaków.

Explicit tematy; w którym pisarz jest otwarcie stwierdza, zamierzony temat, są zwykle spotykane w książkach dla dzieci, gdzie pisarz chce się upewnić, że młody czytelnik może łatwo wydobyć go.

To jest całkowicie w porządku mieć dziwaczny, niezwykły temat. Jednakże, temat musi pozostać taki sam w całym opowiadaniu. Historia nie może zawierać dwóch sprzecznych tematów, a szczegóły, czy to główne czy mniejsze, muszą być zgodne z istniejącym tematem.

Wspólne tematy używane w dziełach literackich to zazwyczaj kwestie społeczne lub psychologiczne, takie jak miłość, starzenie się, dojrzałość i takie.

Nie myl tematu z:

• Symbolizmem; który tylko odzwierciedla ideę stojącą za pojedynczą, małą częścią/zdarzeniem historii. To może być istotne, lub nieistotne dla tematu.
• Moralność historii; która jest tym, co pisarz lub autor myśli o temacie lub jak oni go postrzegają.
• Temat; który jest to, co historia jest ogólnie o.

2) Fabuła

Fabuła jest po prostu kolejność wydarzeń w historii. Typowa fabuła otwiera się z ekspozycji lub wprowadzenie, które obejmuje następujące elementy:

• Wystarczające informacje tła tak, że poprzednie wydarzenia mają sens dla czytelnika
• Opis historii ustawienie
• Wprowadzenie do głównych bohaterów

Jak fabuła postępuje, rozwija wiele intensyfikacji komplikacji lub konfliktu, który kończy się w momencie, gdzie napięcie idzie w dół ulewę zwaną kryzysem.

Dużo większe napięcie niż to z kryzysu przybiera formę w punkcie kulminacyjnym lub zwrotnym, gdzie modyfikuje kryzys w jakiś sposób, to jest do momentu, kiedy cała akcja spada i dochodzimy do punktu rozstrzygnięcia.

Co wspomnieliśmy powyżej, jest to najbardziej tradycyjny sposób, przez które rozwija się fabuła. Jednak we współczesnej literaturze nieczęsto można znaleźć odstępstwa od tradycyjnego modelu fabuły.

Oprócz konfliktu, kryzysu, punktu kulminacyjnego i rozwiązania, istnieje szereg urządzeń i technik używanych do dalszego wzmocnienia fabuły. Są to suspens, foreshadowing, retrospekcja, symbolizm i teleskopowanie.

Symbolizm

Symbolizm jest jednym z najbardziej powszechnych urządzeń używanych w fikcji.

Jest on wykonywany przez dodanie lub skojarzenie pewnego znaczenia do obiektu, nazwy, wydarzenia, lub dosłownie wszystko w celu rzucenia światła na to, produkować wpływ czytelnika, jak również zachęcić czytelnika, aby zobaczyć symbol w nowym świetle.

3) Setting

Główne elementy settingu w fikcji to miejsce, czas i otaczające środowisko społeczne, w którym bohaterowie są zamknięci.

Elementy ustawienia zazwyczaj nie są tam tylko dla celów informacyjnych. Każdy z tych elementów przyczynia się do konstruowania świata, w którym żyją bohaterowie i na który mają wpływ.

Ostawienie sprawia, że czytelnik podświadomie formułuje pewien obraz o bohaterach w oparciu o nią samą, jak również wywnioskować, dlaczego lub jak pewna postać działa i zachowuje się. Może być również wykorzystana do wywołania pewnego nastroju w przygotowaniu na nadchodzące wydarzenia.

Ostawienie, które jest tak dobrze opisane, jest w stanie zwiększyć doświadczenie czytelnika, ponieważ naprawdę zanurza czytelnika w fabule i poczuciu bohaterów.

Pisarz może korzystać z różnych urządzeń i elementów jako środków do dalszego przekazywania ustawień historii w dodatkowych szczegółach.

Przykładami tych elementów są ubrania, środki transportu i komunikacji, oraz informacje na temat filozofii, psychologii i religii niektórych postaci.

4) Characters

Characters są istoty, które biorą udział w historii ogólnie. Są one zróżnicowane od siebie jako odrębne jednostki przez ich własnych cech psychicznych, emocjonalnych i społecznych.

Właściwie napisane znaki ‘są koniecznością w sukcesie kawałka literatury. Postacie są niezwykle ważne; jak nie musi być ktoś czytelnik inwestuje w, strony z lub przeciwko.

Nawet jeśli reszta elementów fikcji są zdumiewająco kierowane i wykorzystywane; bez znaków, elementy te szybko stają się puste muszle bez znaczenia lub znaczenie.

Charaktery mogą być statyczne lub dynamiczne, a główne lub mniejsze. Główną postacią jest kluczowy byt reprezentatywny dla tematu opowieści. Konflikt jest zwykle obecny między głównym bohaterem i antagonistami.

Na boku są mniejsze znaki, mają wiele celów, ale ich główną funkcją jest umieszczenie głównych znaków w świetle reflektorów.

Minor characters mogą być statyczne; w którym pozostają one takie same bez przechodzenia jakiegokolwiek rozwoju postaci od początku do końca dzieła literackiego.

Mogą być również dynamiczne; w którym doświadczają zmian, czy to w ich postawie, zachowaniu lub celu.

Charakteryzacja

Charakteryzacja to metoda, za pomocą której pisarz przedstawia i ujawnia postać i jej cechy, czy to poprzez bezpośredni opis tej postaci, czy też poprzez inne postacie, które pomagają ją zdefiniować.

5) Punkt widzenia

Punkt widzenia w fikcji jest punktem widzenia, z którego historia jest narrowana i jak to jest opowiedziane. To jest podobne do kąta, z którego patrzysz na historię, i to zwykle z pierwszej lub trzeciej osoby perspective.

Istnieje wiele sposobów narracji historii, i można rzeczywiście zawierać wiele punktów widzenia w jednej historii. Ale ogólnie, metody narracji są podzielone na dwie główne kategorie.

Narracja trzecioosobowa

Narracja trzecioosobowa jest najbardziej powszechnym typem, gdzie narracja używa zaimków on, ona, ono, lub oni. Może to być:

• Narracja wszechwiedząca – w której narrator jest wszystkowiedzący i zabiera czytelnika do wszystkich myśli, uczuć i celów postaci. Narrator pokazuje również, co bohaterowie mówią i robią oraz jak się zachowują. Narrator ma dostęp do psychiki każdej postaci w danym momencie.
• Narracja ograniczona wszechwiedząca – W której narrator zabiera czytelnika do jednego (lub co najwyżej, bardzo niewielu) umysłów postaci, ale nie wszystkich.

Obiektywna narracja

W której narrator nie ma dostępu do żadnego z umysłów postaci, ale po prostu opowiada dialogi i relacjonuje działania i wydarzenia, nie informując czytelnika, jak postacie myślą i czują. Może to być:

• Narracja pierwszoosobowa – W narracji pierwszoosobowej, narrator używa zaimków “ja i my”, i przyjmuje formę w świadomości jednej z postaci. Cała historia jest przekazywana czytelnikowi tylko oczami tej postaci, więc historia jest ograniczona do tego, co tylko narrator pierwszoosobowy wie, czuje, myśli i odkrywa poprzez interakcję z innymi postaciami
• Narracja drugoosobowa – Jest rzadko używana w fikcji, ze względu na jej trudność i to, że jest ogólnie niepotrzebna w typowym fikcyjnym otoczeniu. Narracja drugoosobowa jest wtedy, gdy narrator zwraca się do innej postaci, zwykle do publiczności, używając zaimków ‘you, you’re, your’. Jest to podobne do łamania czwartej ściany.

6) Styl

Styl jest jak odcisk palca pisarza. Nie ma dwóch pisarzy posiadających ten sam styl pisania.

Styl opowiadania obejmuje nie tylko dobór słów (dykcja), ale także to, jak te słowa są ułożone w spójne zdanie (składnia), jak te zdania się rozwijają i jak przekazują myśli pisarza.

Styl pisarza obejmuje również wykorzystanie przez autora urządzeń literackich, takich jak obrazowanie i hiperbola, jak również wiele innych cech językowych, że pisarz ma tendencję do silnego skupienia się na.

To także odzwierciedla indywidualność każdego pisarza, więc mogą być natychmiast rozpoznawalne, jeśli spojrzeć wystarczająco blisko w ich licznych dziełach.

Styl nie jest tworzony przez jakiś świadomy wysiłek, jest instynktowny. Liczne czynniki odgrywają rolę w stylu pisarza, w tym jego własnej inteligencji, ostrości, a nawet osobowości pisarza.

Tone

Ton w piśmie jest zachowanie autora w stosunku do pewnego tematu, kwestii lub wydarzenia, które jest wyświetlane przez jego stylu pisania.

Ton pisarza może być szczęśliwy, smutny, ironiczny, zły, lub przygnębiony. Ogólnie rzecz biorąc, jest to włączając wszelkie emocje, których doświadczają istoty ludzkie, które autor chce werbalnie wyrazić.

Konkluzja

Jako, że nie jest rzadkim przypadkiem znaleźć historię z wielkim potencjałem fabuły, ale brakuje w innych aspektach, postępuj zgodnie z tą listą, aby mieć dokładne zrozumienie każdego elementu!

Czy podobał Ci się ten kawałek? Jeśli tak, prosimy o udostępnienie artykułu za pomocą poniższych narzędzi!

Photo by Jessica Fadel on Unsplash

.