Podczas standardowego lotu samolotem, doświadczasz dwóch sił w kierunku pionowym: grawitacji Ziemi, która ciągnie ciebie (i samolot) w dół, oraz siły nośnej samolotu, która pcha cię do góry. Gdyby samolot wszedł w stan swobodnego spadania, zarówno my, jak i samolot doświadczalibyśmy tego samego przyspieszenia grawitacyjnego w dół, ale samolot nie zapewniałby już siły wznoszącej, która by je zniwelowała. Dałoby ci to doświadczenie nieważkości, a ty unosiłbyś się wewnątrz kabiny.

Samolot wznosi się na wysokość 2 400 metrów, z 7 350 do 9 750 metrów, pod kątem 45°, aby nabrać wysokości do wykonania manewru.

Gdy samolot zbliża się do szczytu swojej trajektorii, silniki zostają wyłączone. Samolot wznosi się do najwyższego punktu i zaczyna spadać, a pasażerowie w środku doświadczają stanu nieważkości.

Samolot wychodzi z nurkowania pod kątem 30°, a pasażerowie doświadczają siły g równej 1,8 podczas ponownego wznoszenia. Ta sekwencja jest powtarzana aż 60 razy w czasie jednego lotu.