Pływak z rekinem, ofiara ataku rekina i filmowiec, który go uratował: Pięć lat po fatalnym dniu spotkali się ponownie na Hawajach. Ich życie zmieniło się i poszło naprzód w sposób zarówno cudowny, jak i nieoczekiwany, ale jeden wspólny cel nigdy się nie zmienia – uratowanie rekinów przed wyginięciem.

To jest część I w serii. Kliknij tutaj, aby przeczytać część II.

Pięć lat temu, tego 9 października, O’ahu i Hawai’i były w uścisku paniki rekinów, jakich nie widziano od 1992 roku. Z trzema ofiarami śmiertelnymi i wzrostem ataków o 56%, szczególnie okropny incydent na North Shore wrył się w świadomość zarówno miłośników wody, jak i tych, którzy nie mają dostępu do morza: Niespodziewanie, rekin tygrysi rzucił się na 25-letniego surfera Colina Cooka, który cieszył się idealnym szklistym późnym porankiem w miejscu zwanym, z ponurym przeczuciem, Leftovers.

“Znikąd, bum!” wspominał Cook wkrótce potem dla artykułu w HONOLULU. “Prosto na mnie. Dosłownie miał moją nogę w pysku,” zakołysał się Cook, “robiąc tę szmacianą lalkę.”

Pomimo jego ciosów i walki, rekin odciągnął z odciętą nogą Cooka w pysku, jak pies z kością. Gdy Cook walczył, a właściwie był holowany do morza za pomocą smyczy – jeden koniec wciąż przymocowany do deski, drugi do odciętej nogi – na pomoc ruszył mu deskarz Keoni TeTawa Bowthorpe.

Ojciec trójki małych dzieci, twardo stąpający po ziemi Bowthorpe, wówczas 33-latek, nie był zwykłym surferem. W wolnym czasie pracował nad swoim pierwszym filmem, niedofinansowanym dokumentem niezależnym. Jego bohaterką była Ocean Ramsey, biolog morski z North Shore i przewodniczka wycieczek edukacyjnych z rekinami, znana jako “Zaklinaczka rekinów”, której to ksywki nie pochwala. Przez wiele miesięcy Bowthorpe, którego rodzina “aumakua jest człowiekiem”, filmował Ramsey i jej partnera-kamerzystę (obecnie męża) Juana Oliphanta na pływalniach z rekinami, a wszystko to w imię podnoszenia świadomości potrzeby ratowania ich przed wyginięciem.

Tytuł filmu: Saving Jaws.

Kiedy odpieranie rekina wiosłem okazało się nieskuteczne, Bowthorpe przewrócił Cooka na plecy i powoli wiosłował 300 jardów do brzegu, 13-stopowy tygrys obijając się i szarżując przez cały czas. Na plaży, doskonała opaska uciskowa prawdopodobnie uratowała Cooka przed wykrwawieniem się podczas 40-minutowej jazdy do szpitala.

“This Crazy Journey”

Rehabbing z powrotem w Newport, Rhode Island, gdzie dorastał i mieszkają jego rodzice, Cook walczył z przejmującym bólem z jego kończyny fantomowej, jednocześnie badając, jak mógłby wrócić do surfingu. “Jestem surferem. Jeśli nie, to kim jestem? Co sprawi, że będę szczęśliwy?”

Nie ma żadnych off-the-rack model surfing protetyki dla AK, lub powyżej kolana, amputacji; w rzeczywistości, tylko trzy osoby kiedykolwiek udało się na stand-up surfingu po amputacji AK. “Z bólem serca odkryłem, jak wiele zależy od kolana. Dziewięćdziesiąt dziewięć procent surferów po amputacji uprawia surfing z opuszczonym kolanem” – mówi. “Wiedziałem, że to nie jest to, co chcę robić.”

Ale Cook miał nogę w górę, że tak powiem, na swoich badaniach, z jego szkolenia w materiałach kompozytowych w IYRS School of Technology and Trades w Newport. “Wyruszyłem w tę szaloną podróż z przyjaciółmi i wymyśliliśmy projekt protezy surfingowej. Wcześniej surfowałem na całkiem wysokim poziomie. Miałem ambicję, aby nie tylko móc stać; chciałem robić wszystkie skręty i carve’y i dostać beczkę.”

Dwaj kumple inżynierowie, z którymi dorastał, zabrali się do pracy. Nie było możliwości zduplikowania kolana, ale ostrze z włókna węglowego mogło pozwolić na kontrolowane wygięcia. Sześć miesięcy prototypowania zajęło się trudnymi manewrami stóp, które są wymagane na desce: “Od strony palców, pięty, przedniej stopy, tylnej stopy, możliwość przeniesienia ciężaru ciała, zagłębiliśmy się we wszystkie ruchy ciała, które wykonuje się na surfingu. I okazało się, że to działa.”

Jego pierwszy dzień z powrotem na surfingu nastąpił po tygodniach ćwiczeń na lądzie i na deskorolce. Po kilku haniebnych upadkach, zaczął łapać o co chodzi. “Zawsze szczyciłem się tym, że jestem najlepszym surferem, jakim mogłem być” – mówi Cook. “Wciąż bardzo mnie bolało, naprawdę mocno. Ale udało mi się ujechać na fali. Nie było to zbyt piękne, ale pomyślałem, że chyba mogę to zrobić jeszcze raz.” Poczuł ogromną ulgę. “Moje własne szczęście i tożsamość jako osoby były jazdy na tej rzeczy.”

Cook był zaczynając od nowa, a nie tylko z surfingu. On będzie znaleźć nowy związek, spotkanie Sydney Corcoran “w dość szalony sposób. Ona i jej rodzina są ocalałymi z zamachu bombowego na Maratonie Bostońskim”, zranionymi podczas stania na mecie, aby dopingować ciotkę. “Poznałem mamę Sydney w firmie protetycznej na Florydzie. Była tam dopasowywana do swojej protezy. Zaczęłyśmy rozmawiać, jedna rzecz doprowadziła do drugiej i w końcu spotkałam Sydney i resztę rodziny na zbiórce pieniędzy dla 50 Legs – wspaniałej fundacji, która pomaga ludziom uzyskać odpowiednią opiekę. Oni mi pomogli.”

Para jest razem od czterech lat. “Miała całkiem spore kawałki odłamków w nogach, zraniła kilka tętnic. Prawie musieli ją amputować.” Teraz Sydney wraz z Cookiem odkrywa Hawajeʻi. “Uwielbia nurkować i spędzać czas na plaży. Jest wielką miłośniczką zwierząt.”

“It’s Pretty Good to Know You’ve Helped”

Początkowe badania i dociekania Cooka doprowadziły go do firmy Prosthetic & Orthotic Associates z Florydy. Skończyło się na wykonaniu gniazda jego ostrza. “Gniazdo jest najważniejszą rzeczą w protezie,” mówi Cook. “Są naprawdę świetną firmą, jeśli chodzi o ludzi, z którymi pracują, od osób starszych po sportowców paraolimpijskich. W pewnym sensie zrozumieli, co chciałem zrobić. Chcieli pomóc.”

W rzeczywistości, założyciel Stan Patterson wymyślił własną poprawkę kilka lat po tym, jak Cook wrócił do surfingu. “Byłem na Hawajach na zawodach surfingowych”, mówi Cook, “a on wysłał mi wiadomość, mówiąc, że myślę, że byłbym świetny w tej branży. A oni zawsze chcieli mieć biuro na Hawajach”. Po okresie szkolenia na Florydzie jest już w pracy w swoim nowym miejscu pracy, na South King Street w Interstate Building. Jest technikiem protetycznym.

Teraz, gdy pacjenci, zwłaszcza nowi amputowani, przychodzą do nas, widzą w Colinie Cooku sprawnie funkcjonujący wzór do naśladowania. “Widzą, że poruszam się tak, jakby to była druga natura” – mówi. Ojciec Cooka, Glenn, wspomina, jak obserwował go asystującego pacjentowi na Florydzie: “Pracował z małą, 6-letnią dziewczynką, która straciła nogę w tragicznym wypadku. Po sposobie, w jaki na niego patrzyła, gdy dopasowywał jej nogę, widać było, że dodał jej ogromnej pewności siebie.”

Tak, można powiedzieć, że Cook wie coś o pewności siebie. Ale także o ograniczeniach, które wynikają z tego, jak widzą cię inni.”

“Jedną z części, która była dla mnie najtrudniejsza, jest to, że atak rekina przyćmiewa wszystko inne, co zrobiłem”, mówi. “Na początku jestem po prostu na tym haju z bycia żywym. Myślałem, że nie ma mowy, żebym to przeżył. Potem było to wszystko, co działo się w mediach. To było w pewnym sensie fajne, aby to zrobić. Ale teraz, jestem facetem z rekinem. Ludzie widzą mnie, idą, ‘Hej, jesteś facetem, który stracił nogę do rekina.'”

SEE ALSO: Will Killing Sharks Finally Stop Hawai’i’s Epidemic of Attacks?

Postanowił to zmienić. Nadszedł dzień w Rhode Island, gdy ponownie uczył się surfować i wykonał radykalny, intuicyjny ruch – i jego deska odpowiedziała. “To był pierwszy raz, kiedy zaskoczyłem sam siebie. I ktoś w lineup powiedział: ‘Hej człowieku, jesteś surfing lepiej niż ludzie z dwoma nogami!'”

Jak w swojej nowej pracy, okazja wkrótce zapukał. “Co dziwne, miesiąc po tym, jak straciłem nogę, mieli pierwsze w historii International Surfing Association Adaptive Surfing Championship. Wprowadzają surfing do paraolimpiady. Byłem w stanie zrobić wiele postępów, i miałem kilka sukcesów w konkursach.”

Na ISA Adaptive Championship w kwietniu 2020 roku w La Jolla, Cook zdobył tytuł mistrza świata w Para Stand 3 Division. Jest to jego trzeci tytuł ISA. Teraz postawił na paraolimpiadę w Paryżu w 2024 roku, pierwszą, w której surfing będzie oferowany. Jeśli mu się uda, dołączy do Carissy Moore i Johna Johna Florence’a w reprezentowaniu Hawajów na olimpiadzie (i sprawi, że Little Compton, Rhode Island, też będzie dumne).

“A Moment of Mistaken Identity”

Cook ma gotową odpowiedź dla tych, którzy pytają go, czy czuje złość wobec rekinów. “Wiem, że kiedy wchodzisz do oceanu, to jest to dom rekina. Nigdy nie żywiłem urazy, ani nie myślałem o rekinach jako o mordercach. To nie są maszyny do masowego mordowania. Mam szacunek dla rekina. Ludzie przychodzą i mówią: “Powinniśmy po prostu wypłynąć i zabić je wszystkie”. Ja odpowiadam: “Nie, nie to powinniśmy robić. Byłem w złym miejscu o złym czasie. Każdy ma moment błędnej tożsamości.”

Cook widział rekiny z bliska od tego październikowego poranka w 2015 roku. “Były czasy, że trochę PTSD kopnął w; dostają twoje serce bije. Wyszedłem z Oceanem i Keoni i poszliśmy nurkować z rekinami,” off Hale’iwa. “Czułem, że to było pełne 360 od miejsca, w którym byłem wcześniej. Nie było klatki. To nie był jakiś nerwowy moment”. Ocean był w stanie wytłumaczyć mi co należy i czego nie należy robić podczas nurkowania. Trzeba być mądrym. To dzikie zwierzęta.”

Wylądował w stadzie 8-stopowych rekinów z Galapagos. Żaden nie podszedł zbyt blisko, jak mówi – “w promieniu 4 lub 5 stóp. To było naprawdę fajne.”

Pływanie z rekinami, jak jego zdolność do powrotu do surfingu, jak jego silny związek z Sydney, był jeszcze jeden krok w umieszczeniu tego fatalnego dnia za nim. Teraz chce się odwdzięczyć. Kiedy idzie do pracy w Prosthetic & Orthotic Associates, “Czuję, że istnieje połączenie między osobami po amputacji a osobami po amputacji. Lekarze, którzy są książkowo mądrzy, mówią, co się dzieje, ale tak naprawdę nie wiedzą.” To robi różnicę, “aby móc powiedzieć pacjentowi: rozumiem, przez co przechodzisz. I to całkiem dobre uczucie wiedzieć, że pomogło się w jakiś sposób.”

Game Changers

A post shared by Ocean Ramsey #OceanRamsey (@oceanramsey) on Mar 17, 2019 at 2:13am PDT

Ocean Ramsey ćwiczy odpowiednią technikę odpierania, a nie walki, na tym rekinie tygrysim.

Bowthorpe, paddleboarder, który uratował Cooka, otrzymał Medal Carnegie za Heroizm we wrześniu 2016 roku i został ponownie uhonorowany w ceremonii z Gov. David Ige w listopadzie tego roku. W miesiącach i latach, które nastąpiły później, utrzymywał kontakt. “Doświadczenie, które dzieliliśmy walcząc razem z rekinem – to łączy nas w sposób, który jest trudny do wyjaśnienia”, mówi. “Przyjaciele, absolutnie. Bracia to chyba odpowiednie określenie. Pozostajemy w kontakcie i nasze rodziny pozostają w kontakcie.”

Bowthorpe przypisuje swoją decyzję, aby kierować się w stronę Cooka, a nie biec do brzegu, miesiącom spędzonym z Ramseyem, biologiem morskim z North Shore, i Oliphantem, jego kolegą z planu i operatorem filmowym. “Juan i Ocean nauczyli mnie, jak czuć się bardziej komfortowo. Miałem pewne doświadczenia z wielorybami podczas surfowania na Mainland i Tūtū powiedział mi, że dzięki temu połączeniu rekiny nigdy mnie nie skrzywdzą. Ale z praktycznego/technicznego punktu widzenia bezpieczeństwa, kiedy je spotkałem, byłem na zero. Od czasu nakręcenia filmu “Ratując szczęki” trenowałem i uczyłem się u wielu ekspertów i działaczy na rzecz ochrony rekinów na całym świecie, ale Juan i Osh byli absolutnie moim fundamentem i nadal uczę się od nich na każdym nurkowaniu.”

Mówi Ramsey, który właśnie opublikował książkę “Co powinieneś wiedzieć o rekinach: Shark Language, Social Behavior, Human Interactions, and Life Saving Information: “Keoni chodził z nami filmować, filmował nasze zachowanie, filmował nas jako osoby szukające zachowań agonistycznych u rekinów. Widział, jak Juan i ja faktycznie odstraszamy rekiny, asertywne rekiny.”

Trzeba było jeszcze trzech lat zdjęć, w tym w miejscach na całym świecie, ale Saving Jaws został wydany pod koniec 2019 roku. Dokument, przycięty do przyjaznego dla sieci 59 minut z 200-minutowego cięcia reżyserskiego, miał premierę 10 grudnia na Culver City Film Festival w Los Angeles – nie jednym z największych na świecie, ale w sypialnianej społeczności faworyzowanej przez Hollywood. Na pięć minut przed kurtyną na widowni było sześć osób, w tym Bowthorpe. “Było już tak blisko do rozpoczęcia, gdy nagle, gdy światła przygasały, ludzie zaczęli wlewać się do teatru”, wspomina.

To był dopiero początek szalonej jazdy i roku. (Ale żeby o tym przeczytać, musisz poczekać na “Kroniki rekinów, część II”.)

Bowthorpe mieszka i pozostaje zakorzeniony na Hawajach, nawet jeśli praca zabiera go na kontynent i na cały świat. Jest bardziej niż zadowolony, że Cook wrócił na dobre. “Facet rips, a ja jestem po prostu podniecony możemy dzielić niektóre fale ponownie.”

.