Badania kliniczne

Precyzyjna rola lizyny w zapobieganiu i leczeniu ognisk opryszczki wargowej jest nieznana. Z siedmiu randomizowanych, podwójnie zaślepionych, kontrolowanych placebo badań sześć wykazało skuteczność lizyny w zmniejszaniu częstości występowania ognisk. Jednak tylko w dwóch z sześciu badań stwierdzono, że lizyna zmniejsza nasilenie lub czas trwania ogniska.

Najwcześniejsze badanie przeprowadzone przez Milman i wsp. w 1978 r. miało na celu określenie skuteczności lizyny w zmniejszaniu czasu trwania i nasilenia zmian u pacjentów z nawracającą opryszczką wargową. Podczas wizyty przesiewowej pacjenci byli randomizowani do otrzymywania monochlorowodorku lizyny lub placebo. Liczba pacjentów przydzielonych do każdej grupy nie została podana. Pacjenci otrzymali 11 tabletek 500-mg wraz z kwestionariuszem do samodzielnej oceny czasu trwania i nasilenia zmian chorobowych. Pacjentów poinstruowano, aby przyjmowali dwie tabletki na początku objawów i po jednej tabletce rano i wieczorem, aż do wyczerpania 11 tabletek. Poinformowano ich również, aby zapisywali w kwestionariuszu czas trwania i nasilenie zmian chorobowych. Wizyty kontrolne odbywały się tylko po zakończeniu każdego kursu leczenia składającego się z 11 tabletek. Przy każdej wizycie kontrolnej rozdawano nowe opakowanie zawierające 11 tabletek i kwestionariusz. Liczba wizyt służyła jako zastępczy marker liczby wybuchów choroby występujących podczas 48-tygodniowego okresu badania.

Z 198 pacjentów przyjętych do udziału w badaniu 79 zostało wykluczonych, ponieważ nie zwrócili pierwszego kwestionariusza lub zwrócili go niekompletnego. Informacje od pozostałych 119 pacjentów zostały włączone do analizy. Całkowita liczba pacjentów stosujących pierwsze 11 tabletek (leczenie początkowe) wynosiła 53 i 51, odpowiednio w grupie lizyny i placebo. Całkowita liczba koniecznych zabiegów w każdej grupie wynosiła 97 (lizyna) i 93 (placebo). Mediana okresu wolnego od nawrotu choroby wynosiła 57 i 53 dni, odpowiednio w grupie lizyny i placebo. Nie przeprowadzono analizy statystycznej, ale badanie nie wykazało wyraźnej różnicy w czasie trwania lub nasileniu ognisk opryszczki wargowej między leczeniem lizyną a placebo. W drugim badaniu przeprowadzonym przez tych samych autorów sprawdzano ewentualny profilaktyczny wpływ lizyny na występowanie ognisk opryszczki wargowej. Badanie to obejmowało dane 65 pacjentów otrzymujących początkowo dwa razy dziennie monochlorowodorek lizyny w dawce 500 mg (n = 31) lub placebo (n = 34). Po 12 tygodniach pacjenci byli bez przerwy przestawiani na alternatywny środek. Pacjenci używali kwestionariusza do rejestrowania czasu trwania i przebiegu ognisk choroby. Do badania włączono 79 pacjentów, ale po 14 (niewyjaśnionych) wycofaniach i wykluczeniach, do analizy pozostało 65 pacjentów. Analiza intention-to-treat nie została zakończona. Nie było różnicy w liczbie nawrotów podczas leczenia lizyną (91) i podczas leczenia placebo (104) oraz nie było różnicy w częstości lub nasileniu nowych zmian. Analiza statystyczna nie została przedstawiona. W badaniu z 1984 roku stwierdzono sprzeczne wyniki dotyczące skuteczności długoterminowej suplementacji lizyny i ograniczenia argininy w diecie w celu zmniejszenia częstości występowania ognisk opryszczki wargowej. W badaniu tym analizowano również związek między stężeniem lizyny i argininy w surowicy a częstością występowania zmian chorobowych. W tym badaniu krzyżowym porównywano monochlorowodorek L-lizyny w dawce 1000 mg/dobę z placebo.

Grupa A (n = 15) otrzymywała lizynę przez pierwsze sześć miesięcy, a następnie przez sześć miesięcy placebo. Grupa B (n = 11) otrzymała placebo, a następnie lizynę. Podczas pierwszego półrocza nie było znaczącej różnicy w liczbie zmian między obiema grupami (2,6 versus 2,8 zmian na pacjenta). Jednak w ciągu drugich sześciu miesięcy biorcy lizyny mieli znacznie mniej nowych zmian niż biorcy placebo (1,8 versus 2,9 zmian na pacjenta) (p < 0,05). Badacze stwierdzili istotnie mniej nawrotów, gdy stężenie lizyny w surowicy przekraczało 165 nmol/mL (24 µg/mL) (p < 0,05), ale nie gdy stężenie było mniejsze niż 165 nmol/mL.

McCune i wsp. włączyli 47 immunokompetentnych pacjentów z nawracającymi ogniskami opryszczki wargowej do badania mającego na celu określenie skuteczności doustnej lizyny w profilaktyce. W badaniu tym porównano dwie dawki lizyny w porównaniu z placebo w sposób krzyżowy, a pacjentów podzielono na cztery grupy. Grupa 1 (n = 11) otrzymywała 1248 mg monochlorowodorku lizyny (cztery tabletki 312 mg) dziennie przez sześć miesięcy, a następnie placebo przez sześć miesięcy bez przerwy. Grupa 2 (n = 9) otrzymała ten sam schemat z placebo najpierw, a następnie lizynę. Grupa 3 (n = 11) otrzymywała lizynę w dawce 624 mg (dwie tabletki 312 mg) dziennie przez sześć miesięcy, a następnie placebo przez sześć miesięcy. Grupa 4 (n = 10) otrzymała ten sam schemat z placebo najpierw, a następnie lizynę. Z 47 pacjentów zapisanych do badania, 6 wycofało się (1 przeniósł się, a 5 zostało wyeliminowanych z powodu nieprzestrzegania zaleceń). Nie przeprowadzono analizy intention-to-treat. W badaniu tym nie stwierdzono istotnej różnicy pomiędzy lizyną a placebo dla każdej z dawek w odniesieniu do czasu gojenia. Jednak częstość występowania ognisk była znacząco niższa w przypadku lizyny 1248 mg/dobę (0,89 ogniska na pacjenta w okresie 24 tygodni) niż w przypadku placebo (1,56 ogniska) (p 0,05); lizyna 624 mg/dobę nie miała wpływu na częstość (2,6 versus 2,76 ogniska).

DiGiovanna i Blank badali zdolność lizyny do modyfikowania lub zapobiegania występowaniu ognisk opryszczki. Dwudziestu pacjentów zostało losowo przydzielonych do otrzymywania lizyny 400 mg lub identycznych kapsułek placebo trzy razy dziennie. Pacjenci zostali poinstruowani, aby rozpocząć przyjmowanie kapsułek na początku ich pierwszego wybuchu po randomizacji i do rejestrowania liczby, ciężkości i czasu trwania wybuchów. Pytano ich również o opinię na temat skuteczności otrzymywanych kapsułek. Badanie nie było w stanie wykryć rzeczywistej lub postrzeganej korzyści z terapii lizyną.

Badanie przeprowadzone przez Simona i wsp. wskazuje, że dawka lizyny badana przez DiGiovannę i Blanka mogła być zbyt niska. W liście do redaktora, Simon i wsp. zasugerowali zależny od dawki wpływ lizyny na nawrót zmian. Autorzy ci randomizowali 31 pacjentów, u których rozpoznano opryszczkę wargową lub narządów płciowych, do otrzymywania kapsułek zawierających 250 mg chlorowodorku lizyny (n = 16) lub kapsułek z mannitolem (n = 15). Pacjenci przyjmowali dwie kapsułki dwa razy dziennie przez trzy miesiące (1000 mg/dzień). Osiemnastu pacjentów kontynuowało następnie przyjmowanie jednej kapsułki codziennie rano i dwóch wieczorem, w sumie 750 mg dziennie przez kolejne trzy miesiące; pozostałych 13 uczestników wycofało się z niewyjaśnionych powodów. Grupa przyjmująca lizynę miała mniej nawrotów niż przewidywano podczas przyjmowania 1000 mg/dzień (17 nawrotów w porównaniu z 42,6 przewidywanymi). Grupa placebo również miała mniejszą liczbę nawrotów (26 nawrotów w porównaniu do 33,0 przewidywanych). Podczas drugiego trzymiesięcznego okresu (750 mg/dobę lub placebo) nie było znaczącej różnicy między rzeczywistymi i przewidywanymi nawrotami (17 nawrotów w stosunku do 16,8 przewidywanych w grupie leczonej i 16 nawrotów w stosunku do 21,8 przewidywanych w grupie placebo). Znaczenie kliniczne tych wyników jest niejasne, ponieważ w tym małym badaniu nie porównywano rzeczywistych nawrotów z lizyną z rzeczywistymi nawrotami z placebo. Ponadto badacze nie przedstawili swojej metody przewidywania nawrotów.

Griffith i współpracownicy przeprowadzili badanie monohydrochlorku L-lizyny w dawce 1000 mg trzy razy na dobę w celu zapobiegania i leczenia nawracających objawów zakażenia HSV (zmiany opryszczkowe narządów płciowych lub twarzy). Spośród 136 uczestników, którzy zgłosili się na ochotnika, 22 zostało wykluczonych, ponieważ zgłosili mniej niż dwa ogniska choroby w ciągu sześciu miesięcy przed rozpoczęciem badania. Pozostałych 114 uczestników randomizowano do przyjmowania lizyny w dawce 1000 mg trzy razy dziennie (n = 62) lub placebo (n = 52). Pacjenci byli proszeni o zapisywanie liczby, czasu trwania i nasilenia ognisk choroby. Po sześciu miesiącach, kompletne dane były dostępne dla 34 pacjentów leczonych lizyną i 25 otrzymujących placebo. Siedmiu pacjentów zostało wykluczonych z grupy lizyny z powodu równoczesnego stosowania acyklowiru. Analiza intention-to-treat nie została przeprowadzona. Liczba ognisk choroby, w porównaniu z oczekiwaniami opartymi na doświadczeniach pacjentów z poprzedniego roku, była mniejsza w grupie lizyny niż w grupie placebo (p < 0,01). Czas gojenia skrócił się o średnio ± S.D. 2,3 ± 0,7 dnia w grupie lizyny, w porównaniu do 0,2 ± 0,6 dnia w grupie placebo (p < 0,1). Więcej pacjentów w grupie lizyny niż w grupie placebo zgłosiło, że ich objawy są “łagodniejsze” (74% versus 28%) (p < 0,01). W badaniu stwierdzono, że lizyna wydaje się zmniejszać częstotliwość, czas trwania i nasilenie ognisk.

Wszystkie randomizowane, podwójnie zaślepione, kontrolowane placebo badania były małe (21-119 pacjentów). Biorąc pod uwagę, że szacunkowo 90% populacji Stanów Zjednoczonych ma jedno lub więcej ognisk objawów związanych z zakażeniem HSV do piątego roku życia, większe badania powinny być wykonalne i dostarczyłyby więcej przydatnych informacji. Jedynym badaniem o znacznym rozmiarze było niekontrolowane studium przypadku pacjentów z zimnymi owrzodzeniami, owrzodzeniami dziąseł lub opryszczką narządów płciowych. Badanie to polegało na rozprowadzeniu kwestionariusza i nieokreślonych ilości lizyny wśród 4000 pacjentów z nawracającymi ogniskami opryszczki podczas ich wizyty u lekarza. Po sześciu miesiącach suplementacji lizyną, 88% z 1534 pacjentów, którzy zwrócili kwestionariusz, uznało suplementację lizyną za skuteczną w leczeniu opryszczki.

Starsze badania stosowały niższe dawki lizyny niż nowsze badania. Nowsze badania mają tendencję do wspierania twierdzenia, że lizyna zmniejsza częstotliwość wybuchów, ale nie wydają się wspierać twierdzeń dotyczących czasu trwania lub ciężkości. Większość badań była mała, bez wzmianki o mocy statystycznej. Niektóre z nich nie były prowadzone metodą podwójnie ślepej próby ani kontrolowane placebo. Wiele z nich nie zawierało analiz statystycznych. Niektóre ze starszych raportów nie zawierały informacji na temat projektu badania, a niektóre z badań zostały zgłoszone jako listy do redakcji.

.