Tzw. nakaz Hipokratesa, aby nie szkodzić, był centralnym aksjomatem farmakologii klinicznej oraz edukacji studentów medycyny i absolwentów. W związku z niedawnym ponownym zbadaniem natury i skali niepożądanych reakcji na leki, celem tych badań i przeglądu było odkrycie pochodzenia tego wyjątkowego łacińskiego wyrażenia. Stwierdzono, że autorem nie był ani Hipokrates, ani Galen. Poszukiwania pism sięgających średniowiecza ujawniły pojawienie się aksjomatu wyrażonego w języku angielskim, w połączeniu z jego unikalną łaciną, w 1860 roku, z przypisaniem go angielskiemu lekarzowi, Thomasowi Sydenhamowi. Powszechnie używany w późnych latach 1800 i wczesnych dekadach 1900, był prawie wyłącznie przekazywany ustnie; rzadko pojawiał się w druku na początku XX wieku. Jego zastosowanie i ograniczenia jako przewodnik do etycznej praktyki medycznej i badań farmakologicznych są omawiane. Pomimo niedoskonałości, pozostaje silnym przypomnieniem, że każda decyzja medyczna i farmakologiczna niesie ze sobą potencjał szkody.