Oszustwa korporacyjneEdit

Niewłaściwe postępowanie korporacjiEdit

Oszustwa popełniane przez urzędników korporacyjnych wysokiego szczebla stały się przedmiotem szerokiej uwagi krajowej na początku lat 2000, czego przykładem było niewłaściwe postępowanie urzędników korporacyjnych w firmie Enron. Stało się to problemem o takim zasięgu, że administracja Busha ogłosiła coś, co określiła jako “agresywną agendę” przeciwko oszustwom korporacyjnym. Mniej nagłośnione przejawy nadal występują, jak na przykład skazanie w maju 2008 roku Charlesa E. Johnsona Jr, założyciela firmy PurchasePro, za oszustwa związane z papierami wartościowymi. Dyrektor FBI Robert Mueller przewidział w kwietniu 2008 roku, że liczba przypadków oszustw korporacyjnych wzrośnie z powodu kryzysu na rynku kredytów hipotecznych subprime.

Korporacje fikcyjneEdit

Korporacje fikcyjne mogą być tworzone przez oszustów w celu stworzenia iluzji bycia istniejącą korporacją o podobnej nazwie. Następnie oszuści sprzedają papiery wartościowe tej fikcyjnej korporacji, wprowadzając inwestora w błąd, że kupuje on akcje prawdziwej korporacji.

Oszustwa internetoweEdit

Według urzędników Komisji Papierów Wartościowych i Giełd, przestępcy angażują się w schematy “pump-and-dump”, w których fałszywe i/lub oszukańcze informacje są rozpowszechniane na czatach, forach, forach internetowych i za pośrednictwem poczty elektronicznej (spam), w celu spowodowania gwałtownego wzrostu cen akcji znajdujących się w rzadkim obrocie lub akcji spółek fasadowych (“pump”). W innych przypadkach oszuści rozpowszechniają materialnie fałszywe informacje o firmie w nadziei, że nakłonią inwestorów do sprzedaży swoich akcji, tak aby cena akcji gwałtownie spadła.

Gdy cena osiągnie pewien poziom, przestępcy natychmiast wyprzedają swoje udziały w tych akcjach (“dumping”), osiągając znaczne zyski, zanim cena akcji spadnie z powrotem do zwyczajowo niskiego poziomu. Wszyscy nabywcy akcji, którzy nie są świadomi oszustwa, stają się ofiarami, gdy cena spada.

SEC twierdzi, że oszustwa internetowe występują w kilku formach:

• Internetowe biuletyny inwestycyjne, które oferują pozornie bezstronne informacje bezpłatnie o wyróżnionych spółkach lub zalecając “akcje miesiąca”. Ci autorzy biuletynów sprzedają następnie akcje, nabyte wcześniej po niższych cenach, gdy generowane przez szum informacyjny kupno powoduje wzrost cen akcji. Praktyka ta znana jest jako scalping. Ujawnienie konfliktu interesów w artykule newslettera może nie być wystarczające. Oskarżony o skalpowanie Thom Calandra, dawniej z MarketWatch, był przedmiotem postępowania egzekucyjnego SEC w 2004 roku.
• Biuletyny internetowe, które często zawierają oszukańcze wiadomości od naciągaczy.
• E-Mail spams od sprawców oszustw.
• Phishing

Insider tradingEdit

Istnieją dwa rodzaje “insider tradingu”. Pierwszy z nich to obrót akcjami korporacji lub innymi papierami wartościowymi przez osoby mające dostęp do informacji poufnych, takie jak urzędnicy, kluczowi pracownicy, dyrektorzy lub posiadacze ponad dziesięciu procent akcji firmy. Jest to generalnie legalne, ale istnieją pewne wymagania sprawozdawcze.

Innym rodzajem insider trading jest zakup lub sprzedaż papierów wartościowych w oparciu o istotne informacje niepubliczne. Ten rodzaj handlu jest nielegalny w większości przypadków. W nielegalnym insider tradingu, osoba mająca dostęp do informacji poufnych lub strona powiązana dokonuje transakcji w oparciu o istotne informacje niepubliczne uzyskane podczas wykonywania obowiązków służbowych w korporacji lub w inny sposób sprzeniewierzone.

Oszustwa na akcjach mikrokapitałowychEdit

W oszustwie dotyczącym akcji spółek mikrokapsułkowych akcje małych spółek o kapitalizacji rynkowej poniżej 250 milionów dolarów są podstępnie promowane, a następnie sprzedawane nieświadomej publiczności. Szacuje się, że tego typu oszustwa kosztują inwestorów 1-3 miliardy dolarów rocznie. Oszustwa dotyczące spółek mikrokapitałowych obejmują schematy “pump and dump”, w które zaangażowane są kotłownie i oszustwa internetowe. Wiele, ale nie wszystkie, akcje spółek mikrokapitalnych zaangażowanych w oszustwa to akcje groszowe, które są sprzedawane za mniej niż 5 dolarów za akcję.

Wiele akcji groszowych, zwłaszcza tych, które są sprzedawane za ułamki centa, jest przedmiotem rzadkiego obrotu. Mogą one stać się celem promotorów akcji i manipulatorów. Manipulatorzy ci najpierw nabywają duże ilości akcji, a następnie sztucznie zawyżają cenę akcji poprzez fałszywe i wprowadzające w błąd pozytywne oświadczenia. Określa się to mianem schematu “pump and dump”. System “pump and dump” jest formą oszustwa związanego z akcjami spółek mikrokapsułkowych. W bardziej wyrafinowanych wersjach tego oszustwa, osoby fizyczne lub organizacje kupują miliony akcji, a następnie wykorzystują strony internetowe z biuletynami, czaty, tablice ogłoszeń, komunikaty prasowe lub wiadomości e-mail w celu zwiększenia zainteresowania akcjami. Bardzo często sprawca twierdzi, że posiada “wewnętrzne” informacje na temat nadchodzących wiadomości, aby przekonać nieświadomego inwestora do szybkiego zakupu akcji. Gdy presja kupna popycha cenę akcji w górę, wzrost ceny kusi więcej osób, by uwierzyły w szum informacyjny i również kupiły akcje. Ostatecznie manipulanci dokonujący “pompowania” kończą jako “dumping”, sprzedając swoje udziały. Coraz powszechniejsze korzystanie z Internetu i osobistych urządzeń komunikacyjnych ułatwiło popełnianie oszustw związanych z akcjami za grosze. Ale przyciągnęło to również wysoko postawione osobistości publiczne w sferę nadzoru regulacyjnego. Chociaż nie jest to oszustwo samo w sobie, jednym z godnych uwagi przykładów jest wykorzystanie Twittera przez rapera 50 Centa do spowodowania gwałtownego wzrostu ceny akcji za grosze (HNHI). 50 Cent wcześniej zainwestował w 30 milionów akcji spółki, w wyniku czego osiągnął 8,7 miliona dolarów zysku.Innym przykładem działalności, która omija granicę między uzasadnioną promocją a szumem jest przypadek LEXG. Opisywana (ale być może przesadzona) jako “największa promocja akcji wszechczasów”, kapitalizacja rynkowa Lithium Exploration Group wzrosła do ponad 350 milionów dolarów, po szeroko zakrojonej kampanii reklamowej. Promocja opierała się na uzasadnionym wzroście produkcji i wykorzystania litu, jednocześnie podkreślając pozycję Lithium Exploration Groups w tym sektorze. Zgodnie z formularzem 10-Q z 31 grudnia 2010 r. (złożonym w ciągu kilku miesięcy od kampanii reklamowej), LEXG była spółką litową bez aktywów. Jej przychody i aktywa w tym czasie wynosiły zero. Następnie spółka nabyła nieruchomości związane z produkcją/poszukiwaniem litu i rozwiała obawy wyrażone w prasie.

Penny stock companies often have low liquidity. Inwestorzy mogą napotkać trudności ze sprzedażą swoich pozycji po tym, jak presja kupna osłabła, a manipulatorzy uciekli.

Oszustwa księgoweEdit

W 2002 roku w Stanach Zjednoczonych opinia publiczna dowiedziała się o fali odrębnych, ale często powiązanych ze sobą skandali księgowych.Wszystkie wiodące publiczne firmy księgowe-Arthur Andersen, Deloitte & Touche, Ernst & Young, KPMG, PricewaterhouseCoopers- i inne przyznały się lub zostały oskarżone o zaniedbania w zakresie identyfikacji i zapobiegania publikacji sfałszowanych sprawozdań finansowych przez ich klientów korporacyjnych, których skutkiem było wywołanie mylnego wrażenia na temat sytuacji finansowej firm swoich klientów. W kilku przypadkach kwoty pieniężne związane z oszustwem sięgają miliardów USD.

KotłownieEdit

Boiler rooms lub boiler houses to domy maklerskie, które wywierają nadmierną presję na klientów, aby handlowali za pomocą telesprzedaży, zazwyczaj w ramach realizacji schematów oszustw dotyczących mikrokapsułek. Niektóre kotłownie oferują klientom transakcje w sposób oszukańczy, na przykład te z nieujawnionymi dochodowymi powiązaniami z domem maklerskim. Niektóre “kotłownie” nie są licencjonowane, ale mogą być “powiązanymi agentami” domu maklerskiego, który sam jest licencjonowany lub nie. Papiery wartościowe sprzedawane w kotłowniach obejmują towary i oferty prywatne, jak również akcje mikrokropek, nieistniejące lub zagrożone akcje i akcje dostarczone przez pośrednika w nieujawnionej marży.

Mutual Fund fraudEdit

Liczba głównych domów maklerskich i firm zajmujących się funduszami wzajemnymi została oskarżona o różne zwodnicze działania, które były niekorzystne dla klientów. Wśród nich były późne transakcje i market timing. Różne przepisy SEC zostały uchwalone, aby ograniczyć te praktyki. Bank of America Capital Management został oskarżony przez SEC o posiadanie nieujawnionych ustaleń z klientami w celu umożliwienia handlu krótkoterminowego.

Nadużycia związane z krótką sprzedażąEdit

Nieuczciwa krótka sprzedaż, w tym niektóre rodzaje nagiej krótkiej sprzedaży, są również uznawane za oszustwa dotyczące papierów wartościowych, ponieważ mogą powodować spadek cen akcji. W przypadku nieuczciwej nagiej krótkiej sprzedaży akcje są sprzedawane bez zaciągania pożyczki i bez zamiaru jej zaciągnięcia. Praktyka polegająca na rozpowszechnianiu fałszywych informacji o akcjach w celu obniżenia ich cen nosi nazwę “krótkiej i zniekształconej”. Podczas przejęcia Bear Stearns przez J.P. Morgan Chase w marcu 2008 r. pojawiły się doniesienia, że krótka sprzedaż rozpowszechniała plotki w celu obniżenia ceny akcji Bear Stearns. Sen. Christopher Dodd, D-Conn., powiedział, że to było coś więcej niż plotki i powiedział: “Tu chodzi o zmowę.”

Schematy PonziegoEdit

Schemat Ponziego to fundusz inwestycyjny, w którym wypłaty są finansowane przez kolejnych inwestorów, a nie zysk uzyskany w wyniku działalności inwestycyjnej. Największym przypadkiem oszustwa dotyczącego papierów wartościowych popełnionego przez osobę fizyczną jest schemat Ponziego prowadzony przez byłego prezesa NASDAQ Bernarda Madoffa, który spowodował straty szacowane na 64,8 mld USD w zależności od metody obliczania strat przed jego upadkiem.

.