DISCUSSION
Według Suera i wsp. OSP jest nadal możliwą do wykonania metodą leczenia w szczególnych przypadkach, takich jak duże prostaty lub pacjenci z patologią pęcherza moczowego. Odnotowali oni 4-14 dniowy pobyt w szpitalu po operacji i 12,7% wskaźnik transfuzji. Ponadto Moslemi i jego współpracownicy ocenili znaczenie niestosowania cystostomii i nieszycia szyi pęcherza moczowego i stwierdzili, że wspomniana modyfikacja skraca okres rekonwalescencji i pobyt w szpitalu. Wspomnieli również, że odsetek powikłań w przypadku tej metody nie jest większy niż w przypadku standardowej metody polegającej na zastosowaniu nadłonowego drenażu pęcherza moczowego i szyi pęcherza moczowego.
W innym badaniu przeprowadzonym przez Shirazi i wsp. porównano prostatektomię otwartą z użyciem szwów na szyi pęcherza moczowego z trakcją wyłącznie cewnikiem i stwierdzono przewagę trakcji cewnikiem Foleya pod względem czasu operacji, śródoperacyjnej utraty krwi i spadku hemoglobiny. W badaniu tym stwierdzono, że tylko pobyt w szpitalu był znacząco krótszy w przypadku szycia szyi pęcherza.
Zespół chirurgów ogólnych wykonał w Kenii otwartą prostatektomię bez ciągłego nawadniania pęcherza moczowego po zastosowaniu zmodyfikowanego szwu Malementa i zgłosił mniejszy rachunek i krótszy czas pobytu w szpitalu, ale nie odnotował zwiększenia częstości powikłań. Jak wiadomo, jest to wspaniały sposób na wykonanie każdego rodzaju prostatektomii bez nawadniania pęcherza moczowego.
Inne małe badanie przeprowadzone przez Okorie et al. porównało OSP z i bez pooperacyjnego ciągłego nawadniania pęcherza moczowego. Zastosowali oni zmodyfikowaną technikę zszywania szyi pęcherza moczowego składającą się z metody szwu prawie obwodowego od godziny 1 do 11 i kilku szwów pionowych na godzinie 12. Zaskakująco, stwierdzili oni mniejszy wskaźnik retencji skrzepu przy ich modyfikacji, ale doszli do wniosku, że inne powikłania są porównywalne w odniesieniu do obu metod.
W badaniu populacyjnym w Kanadzie autorzy nie stwierdzili lepszych wyników operacyjnych TURP. Wykazali, że powikłania i śmiertelność po TURP są podobne lub wyższe niż po operacjach otwartych. Ponadto, według tego dużego badania, prawdopodobieństwo ponownego rozrostu gruczołu krokowego i zwężenia cewki moczowej było znacznie większe po TURP. Wiele ostatnich i wcześniejszych badań wykazało podobne wyniki w tym zakresie.
W badaniu przeprowadzonym w 1990 roku Serretta i wsp. stwierdzili, że jakiekolwiek porównanie TURP z OSP pod względem powikłań jest bezwartościowe. Doszli oni do wniosku, że nawet gdy OSP jest wykonywana w najlepszych ośrodkach, wykazuje bardziej znaczące wskaźniki powikłań wczesnych i późnych.
W obecnym badaniu można zaobserwować znaczące wyniki, ale czasami mamy do czynienia z wynikami przeciwnymi. Główną cechą naszego badania jest wspieranie OSP bez cystostomii jako bezpiecznej metody, co widać wyraźnie w części poświęconej wynikom. Odsetek powikłań i długość pobytu w szpitalu, nawet w drugiej grupie (OSP z cystostomią), są mniejsze niż w badaniu Suera.
Zdecydowaliśmy się na usunięcie jedynie rurki nadłonowej. Uważano, że usunięcie szwów na szyi pęcherza obok usunięcia rurki cystostomijnej, jak to widzieliście w pracy Moslemi i wsp. może być szkodliwe dla chorych. Dokonaliśmy tych dwóch modyfikacji w dwóch oddzielnych badaniach. Poprzednie badanie zostało przeprowadzone w 2009 roku.
Obecne badanie potwierdza wyniki badania kanadyjskiego, wskazując na porównywalną częstość powikłań i skuteczność OSP i TURP. W przeciwieństwie do badania Serretty i jego kolegów, to badanie wykazało, że OSP jest nadal pomocną operacją, nawet w niezbyt zaawansowanych ośrodkach.
Według obecnego badania, prawie wszystkie zmienne są porównywalne pomiędzy dwoma grupami OSP. Jak widać, tylko długość pooperacyjnego pobytu w szpitalu jest istotnie mniejsza w grupie trzeciej (OSP bez cystostomii).
Spodziewaliśmy się, że krwawienie podczas operacji, a także czas operacji w grupie III zmniejsza się, ale zaskakująco te dwie miary nie wykazały istotnej różnicy. Oczywiście brak różnicy innych zmiennych pomiędzy tymi dwiema grupami potwierdza słuszność metody OSP bez cystostomii.
Jak wspomniano wcześniej, największym powikłaniem w grupie III było zakażenie rany. Po dokładnej analizie stwierdziliśmy, że we wszystkich tych przypadkach nie stosowano drenażu przestrzeni Retziusa (powodem tej decyzji była pewność chirurga, że pole operacyjne jest czyste, a także brak przecieku).
Najważniejszymi powikłaniami w grupie II były krwawienie prowadzące do transfuzji, przeciek z miejsca usunięcia cystostomii oraz zgon. Zwłaszcza dwa pierwsze powikłania mogą być przezwyciężone przez usunięcie rurki cystostomijnej. Jeśli inne badania wykażą krótszy czas operacji oraz krótszy pobyt w szpitalu (jak to widać w obecnym badaniu), można się spodziewać znacznych korzyści ekonomicznych.
Autorzy porównali również średnie ciśnienie tętnicze krwi i nie stwierdzili istotnych zmian. Oczywiście, we wszystkich grupach średnia zmiana ciśnienia była ujemna, a odchylenie standardowe było większe niż zmiana średnia. Może to wynikać z dużej zmiany ciśnienia tętniczego po operacji, a także z innych czynników pozaoperacyjnych. Postanowiliśmy również porównać TURP z OSP bez cystostomii. Zaskakujące jest to, że pomimo istotnej różnicy pomiędzy objętością gruczołu krokowego i wiekiem pacjentów w tych dwóch grupach, żadna z pozostałych zmiennych nie wykazywała istotnej różnicy. Może to pomóc chirurgom, którzy mają tendencję do stosowania OPS zamiast TURP w przypadkach granicznych. Mogą oni porównać operację otwartą do operacji zamkniętej, eliminując przewody pacjenta. W tym badaniu, OSP z cystostomią nie była porównywana z TURP, ponieważ praca ta została wykonana w wielu przypadkach i jest poza celami tego badania.
Ograniczenia tego badania to krótka obserwacja i mała liczebność próby. Zaniedbano również dodanie do zmiennych antygenu specyficznego dla gruczołu krokowego, a powrót do wszystkich pacjentów lub ich kart był dla nas trudny.
.