Current Status

Od 2008 roku na Uniwersytecie Illinois w Chicago powstała sekcja leczenia ran i naprawy tkanek. Stworzono kompleksowe, 12-miesięczne stypendium kliniczne z zakresu leczenia ran, które ukończyło dwóch klinicystów, jeden z wykształceniem internistycznym, a drugi z medycyny rodzinnej. Rotacje kliniczne są wymienione w Tabeli 1. Podczas każdej rotacji klinicznej, oprócz uczestnictwa w przydzielonych usługach specjalistycznych, stypendysta będzie również uczestniczył w dwóch klinikach ciągłości opieki. Jedna z tych klinik będzie zlokalizowana w szpitalu, a druga w podostrej jednostce leczenia ran. Celem tych klinik jest dla kolegi, aby docenić trajektorię gojenia w czasie i rozwijać kliniczne poczucie czasu reakcji na leczenie. Dodatkowo, współpracownik uczestniczy w cotygodniowych klubach czasopism, które obejmują opiekę nad ranami, zagadnienia związane z ranami i naczyniami, literaturę hiperbaryczną i przegląd podręczników oraz specjalistyczne artykuły specyficzne dla bieżącej miesięcznej rotacji klinicznej. Obaj członkowie wydziału zajmujący się leczeniem ran na uniwersytecie praktykują leczenie ran w pełnym wymiarze godzin. Program posiada również pełnoetatową zaawansowaną pielęgniarkę. Tych trzech klinicystów łącznie odwiedza ponad 12 000 pacjentów rocznie. Dodatkowo, na zintegrowanym oddziale fizykoterapii rocznie odwiedzanych jest ponad 5 000 pacjentów. Program przyjmuje 200 pacjentów rocznie bezpośrednio do oddziału leczenia ran w ramach ostrej opieki. Kolega przyjmuje codziennie pierwsze wezwania do leczenia ran, a w weekendy przeprowadzane są obchody ran. Opieka nad ranami funkcjonuje jak każdy inny program szpitalny, przeprowadzając konsultacje, przyjmując i wypisując pacjentów oraz zapewniając ciągłość opieki w różnych miejscach opieki.

Uniwersytet Illinois w Chicago uczestniczy w nowo powstałym American College of Wound Healing and Tissue Repair, organizacji non-profit zajmującej się specjalistyczną opieką nad ranami. Wiele uniwersyteckich programów szkół medycznych dołączyło do organizacji, aby pracować nad szczegółami programu nauczania, czasem trwania szkolenia, zakresem praktyki, metodami testowania i możliwościami finansowania. Kolegium będzie miało coroczne spotkanie, podczas którego dyrektorzy będą mogli zapoznać się z procesem i zmodyfikować program w razie potrzeby. Kolegium ostatecznie stworzy radę poświęconą egzaminom i protokołom przeglądu stypendiów, nie inaczej niż w przypadku relacji między American College of Surgery i American Board of Surgery. Kolegium zaprosiło członków z uniwersyteckich programów fizykoterapii, szkół pielęgniarstwa i podiatrii, aby stworzyć wspólny język, który będzie używany do szkolenia w zakresie opieki nad ranami w każdej z tych jednostek klinicznych. Ponadto, członkowie z Danii i Francji zostali zaproszeni do opisania procesu stosowanego w ich krajach.14,15 Z pewnością znajdą się tacy, którym odpowiada status quo w dziedzinie leczenia ran i dla których nowo zaproponowany program będzie stanowił zagrożenie. Fakt, że wiele różnych typów klinicystów jest i będzie zaangażowanych w opiekę nad ranami nie eliminuje potrzeby, aby każda grupa przeszła formalne szkolenie i uzyskała certyfikat w ramach swojej organizacji zawodowej. Aby osiągnąć te cele, konieczna będzie współpraca i negocjacje, i jak stwierdził Salcido, musimy pójść na kompromis lub upaść.16 Oczywiście, musi istnieć równoległa ścieżka dla obecnie praktykujących lekarzy, aby uzyskać certyfikat, zachowując jednocześnie swoją praktykę. Proces okresu dziadka ma precedensy w wielu nowo utworzonych dziedzinach medycyny w ciągu ostatnich 20 lat.

Proces zwiększania certyfikacji i specjalizacji jest już w toku we wszystkich obszarach opieki zdrowotnej. Pielęgniarki zaawansowanej praktyki i specjaliści pielęgniarstwa klinicznego zajmują obecnie rosnący obszar opieki zdrowotnej, niegdyś obsługiwany głównie przez lekarzy podstawowej opieki zdrowotnej. Oczekuje się, że APNs i klinicznych pielęgniarek specjalistycznych przyjmie wersję tego programu nauczania w ramach swoich kolegiów pielęgniarskich. Fizykoterapeuci coraz częściej uzyskują stopień doktora w dziedzinie fizykoterapii. Ci klinicyści, w kilku stanach, są już w stanie diagnozować i leczyć bez recepty lekarskiej. Również w tym przypadku byłoby to doskonałe miejsce na wprowadzenie formalnego programu nauczania leczenia ran. Lekarze podologiczni zapisują się na stypendia w zakresie ratowania kończyn w kilku głównych programach uniwersytetów medycznych, a proponowany proces pozwoliłby na włączenie uzgodnionego korpusu wiedzy do wykorzystania w tych programach szkoleniowych.

Program nauczania będzie podlegał licznym modyfikacjom i ewoluował w ciągu najbliższych kilku lat. Włączenie podstawowego curriculum nauki i możliwość dla połączonego MS albo programu doktoratu jest inna możliwość. Istnieje rosnąca liczba programów studiów magisterskich w dziedzinie nauk klinicznych i translacyjnych, które również dobrze nadają się do stypendium w dziedzinie leczenia ran. Istnieją międzynarodowe programy magisterskie w dziedzinie leczenia ran, które mogą być dodatkową ścieżką akademicką dla zainteresowanych stypendystów.17,18

Podsumowując, dziedzina leczenia ran jest rozwijającą się specjalnością z ciągle rosnącą bazą pacjentów. Postęp technologiczny i możliwości leczenia sprawiają, że zaawansowane programy szkoleniowe muszą dotrzymywać tempa, aby zapewnić pacjentom opiekę wysokiej jakości. Formalne programy akademickich uniwersytetów medycznych są najlepszym miejscem dla tych przedsięwzięć, podobnie jak dla innych dziedzin medycyny. Następne 10 lat będzie ekscytujące, pełne wyzwań i trudne. Jeśli zrobimy to prawidłowo, będziemy spoglądać wstecz, jak klinicyści w hospicjum i opiece paliatywnej, kiedy byli oni jedynie grupą zawodową, a nie specjalnością, i będziemy zadowoleni, że podjęliśmy tę podróż. Fletcher opisał edukację w zakresie leczenia ran i zapytał: “czy to robi różnicę? “19 Pytanie było retoryczne i Fletcher prosił o wezwanie do działania różnych grup zajmujących się edukacją w zakresie leczenia ran; potraktowaliśmy go poważnie.

.