Medically reviewed by Drugs.com. Ostatnia aktualizacja 1 marca, 2021.

Usual Adult Dose for Anesthesia

UWAGA: Przedstawione dawki są dawkami sugerowanymi przez producenta. Rzeczywiste stosowane dawki różnią się znacznie u poszczególnych pacjentów. Przed podaniem tego leku należy zapoznać się z miejscowym protokołem.
WSTRZYMANIE ANESTEZJI OGÓLNEJ:
-Dorośli w wieku poniżej 55 lat i zakwalifikowani do ASA-PS I lub II: 2 do 2.5 mg/kg IV miareczkowane w przybliżeniu 40 mg co 10 sekund do początku indukcji; ilość podanej dożylnie premedykacji opioidowej i (lub) benzodiazepinowej będzie miała wpływ na odpowiedź pacjenta na dawkę indukcyjną
-Znieczulenie serca: 20 mg co 10 sekund do początku indukcji (0,5 do 1,5 mg/kg)
-Pacjenci neurochirurgiczni: 20 mg (1 do 2 mg/kg) dożylnie co 10 sekund do rozpoczęcia indukcji
PODTRZYMYWANIE ZNIECZULENIA OGÓLNEGO:
-Dorośli w wieku poniżej 55 lat i zakwalifikowani do grupy ASA-PS I LUB II: 100 do 200 mcg/kg/minutę (6 do 12 mg/kg/h) dożylnie jako wlew o zmiennej szybkości z 60% do 70% podtlenkiem azotu i tlenem zapewnia znieczulenie pacjentów poddawanych zabiegom chirurgii ogólnej.
Podtrzymanie bezpośrednio po podaniu dawki indukcyjnej: W początkowym okresie po podaniu dawki indukcyjnej na ogół wymagane są większe szybkości infuzji (150 do 200 mcg/kg/min IV) przez pierwsze 10 do 15 minut; następnie zmniejszone o 30% do 50% podczas pierwszych pół godzin podtrzymywania; podczas podtrzymywania należy osiągnąć 50 do 100 mcg/kg/min u dorosłych, aby zoptymalizować czas powrotu do zdrowia.
-Pacjenci neurochirurgiczni: 100 do 200 mcg/kg/min (6 mg/kg/h do 12 mg/kg/h) IV
PODTRZYMYWANIE ANESTEZJI OGÓLNEJ (BOLUS INTERMITTENT):
-Dorośli w wieku poniżej 55 lat i zakwalifikowani do ASA-PS I LUB II: U dorosłych pacjentów poddawanych zabiegom chirurgii ogólnej można podawać podtlenek azotu w dawce 25 do 50 mg.
INICJACJA MONITOROWANEJ OPIEKI ANESTEZJOLOGICZNEJ (MAC)
-Dorośli w wieku poniżej 55 lat i zaklasyfikowani do grupy ASA-PS I LUB II: Zaleca się powolną infuzję/wstrzyknięcie, aby uniknąć bezdechu lub niedociśnienia. Większość pacjentów wymaga podawania 100 do 150 mcg/kg/min (6 do 9 mg/kg/h) przez 3 do 5 minut lub powolnego wstrzyknięcia 0,5 mg/kg w ciągu 3 do 5 minut, a następnie natychmiastowej infuzji podtrzymującej.
PODTRZYMYWANIE MAC SEDATION:
Dorośli w wieku poniżej 55 lat i zaklasyfikowani jako ASA-PS I LUB II:
-Metoda infuzji: 100 do 150 mcg/kg/min (6 mg/kg/h do 9 mg/kg/h) w ciągu 3 do 5 minut i miareczkować do pożądanego efektu klinicznego, monitorując jednocześnie czynność oddechową.
-Metoda powolnego wstrzyknięcia: 0,5 w czasie od 3 do 5 minut i miareczkowanie w zależności od odpowiedzi klinicznej; przy powolnym podawaniu w czasie od 3 do 5 minut większość pacjentów będzie odpowiednio uspokojona, a szczytowe działanie leku można osiągnąć przy jednoczesnym zminimalizowaniu niepożądanych działań sercowo-oddechowych występujących przy wysokim stężeniu leku w osoczu.

– Szybkość infuzji należy zawsze miareczkować w dół przy braku objawów lekkiego uspokojenia, aż do uzyskania łagodnych odpowiedzi na stymulację.INICJOWANIE I UTRZYMANIE SEDACJI NA OIOMIE U ZINTUBOWANYCH, MECHANICZNIE WENTYLOWANYCH PACJENTÓW:
-Większość dorosłych pacjentów oddziałów intensywnej terapii powraca do zdrowia po zastosowaniu znieczulenia ogólnego lub głębokiej sedacji: Ze względu na resztkowe działanie wcześniejszych środków znieczulających lub uspokajających, u większości pacjentów początkowa infuzja powinna wynosić 5 mcg/mg/kg (0,3 do 0,6 mg/kg/h przez co najmniej 5 minut; kolejne zwiększenia dawki o 5 do 10 mcg/kg/min (0,3 do 0,6 mg/kg/h) w ciągu 5 do 10 minut mogą być stosowane do uzyskania pożądanego działania; dawki podtrzymujące o 5 do 50 mcg/kg/min (0.3 do 3 mg/kg/h) lub większe; nie należy przekraczać dawki 4 mg/kg/h, chyba że korzyści przewyższają ryzyko.

Dawkowanie i szybkość podawania należy indywidualizować i miareczkować do pożądanego efektu, zgodnie z czynnikami obejmującymi podstawowe problemy medyczne pacjenta, leki stosowane przed indukcją i jednocześnie, wiek, klasyfikację ASA-PS oraz stopień osłabienia pacjenta. Pacjenci w podeszłym wieku, osłabieni oraz pacjenci z ASA-PS III lub IV mogą wykazywać przesadną reakcję hemodynamiczną i oddechową na szybkie dawki bolusa (patrz (przez co najmniej 5 minut; kolejne dawki zwiększane o 5 do 10 mcg/kg/min (0,3 do 0,6 mg/kg/godz.) w ciągu 5 do 10 minut mogą być stosowane aż do uzyskania pożądanego efektu klinicznego; dawki podtrzymujące 5 do 50 mcg/kg/min IV (0.3 do 3 mg/kg/godz.) lub większe mogą być wymagane; podawanie nie powinno przekraczać 4 mg/kg/godz. IV, chyba że korzyści przewyższają ryzyko
TECHNIKI ANESTEZJI KARDIACZEJ:
PRIMARY PROPOFOL WITH SECONDARY OPIOID:
-Preindukcja anksjolityczna: 25 mcg/kg/min IV
-Indukcja: 0,5 do 1,5 mg/kg IV w ciągu 60 sekund
-Podtrzymanie (Titrated to Clinical Response): 100 mcg/kg/min do 150 mcg/kg/min IV
-Secondary fentanyl equivalents: 0,05 do 0,075 mcg/kg/min (bez bolusa)
PRIMARY OPIOID WITH SECONDARY PROPOFOL:
-Indukcja: 50 do 100 mcg/kg/min IV
-Podtrzymanie: 0,2 do 0,3 mcg/kg/min IV
-Propofol drugorzędowy: 50 do 100 mcg/kg/min (bez bolusa)

-Unikać szybkich wstrzyknięć bolusa.
Należy stosować powolne tempo około 20 mg co 10 sekund dożylnie do początku indukcji (0,5 mg/kg do 1,5 mg/kg).
– W celu zapewnienia odpowiedniego znieczulenia, gdy jedynym stosowanym środkiem jest propofol, szybkość infuzji podtrzymującej nie powinna być mniejsza niż 100 mcg/kg/min i powinna być uzupełniona o poziom analgetyczny ciągłego podawania opioidów.
– Gdy opioid jest stosowany jako środek podstawowy, szybkość infuzji podtrzymującej propofolu nie powinna być mniejsza niż 50 mcg/kg/min i należy zwrócić uwagę na zapewnienie niepamięci. -Większe dawki propofolu zmniejszą zapotrzebowanie na opioidy.
Gdy propofol jest stosowany jako podstawowy środek znieczulający, nie powinien być podawany z techniką podawania opioidów w dużych dawkach, ponieważ może to zwiększyć prawdopodobieństwo wystąpienia niedociśnienia.
Zastosowanie:
-Indukcja znieczulenia ogólnego
-Podtrzymanie znieczulenia ogólnego
-Wprowadzenie i podtrzymanie sedacji w ramach monitorowanej opieki anestezjologicznej (MAC)
-Oddział intensywnej opieki medycznej (ICU) – sedacja zaintubowanych, mechanicznie wentylowanych pacjentów

Usual Geriatric Dose for Anesthesia

UWAGA: Przedstawione dawki są dawkami sugerowanymi przez producenta. Rzeczywiste dawki stosowane u poszczególnych pacjentów znacznie się różnią. Przed podaniem tego leku należy zapoznać się z miejscowym protokołem.
INDUKCJA ANESTEZJI OGÓLNEJ:
-Pacjenci w podeszłym wieku, osłabieni lub pacjenci z ASA III/IV: 20 mg co 10 sekund (1 do 1,5 mg/kg) dożylnie do początku indukcji; nie należy stosować szybkich bolusów, ponieważ zwiększy to prawdopodobieństwo wystąpienia niepożądanej depresji sercowo-oddechowej, w tym niedociśnienia, bezdechu, niedrożności dróg oddechowych i (lub) desaturacji tlenem
Utrzymanie znieczulenia ogólnego (infuzja):
-Pacjenci w podeszłym wieku, osłabieni lub z ASA III/IV: 50 do 100 mcg/kg/min IV (3 do 6 mg/kg/godz.); unikać szybkich bolusów
INICJOWANIE MONITOROWANEJ ANESTEZJI (MAC) SEDACJA:
-Pacjenci w podeszłym wieku, osłabieni lub z ASA III/IV: Większość pacjentów wymaga 80% do 100% zwykle stosowanej dawki dla dorosłych; nie należy stosować szybkiej (pojedynczej lub powtarzanej) dawki bolusowej.
Utrzymanie MAC SEDATION:
-Pacjenci w podeszłym wieku, osłabieni lub z ASA III/IV: Większość pacjentów wymaga 80% zwykłej dawki dla dorosłych; nie należy stosować szybkiej (pojedynczej lub powtarzanej) dawki bolusowej.
50 do 100 mcg/kg/min dożylnie (3 do 6 mg/kg/godz.); av
INICJOWANIE I UTRZYMANIE SIEDMIU PACJENTÓW NA OIOMIE W INTUBOWANYCH, MECHANICZNIE WENTYLOWANYCH PACJENTACH:
-Większość dorosłych pacjentów na OIOM-ie, którzy wracają do zdrowia po skutkach znieczulenia ogólnego lub głębokiej sedacji: Ze względu na resztkowe działanie wcześniejszych środków znieczulających lub uspokajających, u większości pacjentów początkowa infuzja powinna wynosić 5 mcg/mg/kg (0,3 do 0,6 mg/kg/h przez co najmniej 5 minut; kolejne zwiększenia dawki o 5 do 10 mcg/kg/min (0,3 do 0,6 mg/kg/h) w ciągu 5 do 10 minut mogą być stosowane do uzyskania pożądanego działania; dawki podtrzymujące o 5 do 50 mcg/kg/min (0.3 do 3 mg/kg/h) lub większe; nie należy przekraczać dawki 4 mg/kg/h, chyba że korzyści przewyższają ryzyko.

Dawkowanie i szybkość podawania należy indywidualizować i miareczkować do pożądanego efektu, zgodnie z czynnikami obejmującymi podstawowe problemy medyczne pacjenta, leki stosowane przed indukcją i jednocześnie, wiek, klasyfikację ASA-PS oraz stopień osłabienia pacjenta. Pacjenci w podeszłym wieku, osłabieni oraz pacjenci z ASA-PS III lub IV mogą wykazywać przesadną reakcję hemodynamiczną i oddechową na szybkie dawki bolusa (patrz (przez co najmniej 5 minut; kolejne dawki zwiększane o 5 do 10 mcg/kg/min (0,3 do 0,6 mg/kg/godz.) w ciągu 5 do 10 minut mogą być stosowane aż do uzyskania pożądanego efektu klinicznego; dawki podtrzymujące 5 do 50 mcg/kg/min IV (0.3 do 3 mg/kg/godz.) lub większe mogą być wymagane; podawanie nie powinno przekraczać 4 mg/kg/godz. IV, chyba że korzyści przewyższają ryzyko
TECHNIKI ANESTEZJI KARDIACZEJ:
PRIMARY PROPOFOL WITH SECONDARY OPIOID:
-Preindukcja anksjolityczna: 25 mcg/kg/min IV
-Indukcja: 0,5 do 1,5 mg/kg IV w ciągu 60 sekund
-Podtrzymanie (Titrated to Clinical Response): 100 mcg/kg/min do 150 mcg/kg/min IV
-Secondary fentanyl equivalents: 0,05 do 0,075 mcg/kg/min (bez bolusa)
PRIMARY OPIOID WITH SECONDARY PROPOFOL:
-Indukcja: 50 do 100 mcg/kg/min IV
-Podtrzymanie: 0,2 do 0,3 mcg/kg/min IV
-Propofol drugorzędowy: 50 do 100 mcg/kg/min (bez bolusa)

-Unikać szybkich wstrzyknięć bolusa.
Należy stosować powolne tempo około 20 mg co 10 sekund dożylnie do początku indukcji (0,5 mg/kg do 1,5 mg/kg).
– W celu zapewnienia odpowiedniego znieczulenia, gdy propofol jest jedynym stosowanym środkiem, szybkość infuzji podtrzymującej nie powinna być mniejsza niż 100 mcg/kg/min i powinna być uzupełniona o poziom analgetyczny ciągłego podawania opioidów.
– Gdy opioid jest stosowany jako środek podstawowy, szybkość infuzji podtrzymującej propofolu nie powinna być mniejsza niż 50 mcg/kg/min i należy zwrócić uwagę na zapewnienie niepamięci.
-Wyższe dawki propofolu zmniejszą zapotrzebowanie na opioidy.
-Kiedy propofol jest stosowany jako podstawowy środek znieczulający, nie powinien być podawany z techniką podawania opioidów w dużych dawkach, ponieważ może to zwiększyć prawdopodobieństwo wystąpienia niedociśnienia.
Zastosowanie:
-Indukcja znieczulenia ogólnego
-Podtrzymanie znieczulenia ogólnego
-Wprowadzenie i podtrzymanie sedacji w ramach monitorowanej opieki anestezjologicznej (MAC)
-Oddział intensywnej opieki medycznej (OIT) – sedacja zaintubowanych, wentylowanych mechanicznie pacjentów
INDYKACJA ZNIECZULENIA OGÓLNEGO:
-Pacjenci w podeszłym wieku, osłabieni lub w stanie ASA III/IV: 20 mg co 10 sekund (1 do 1,5 mg/kg mc.) dożylnie do rozpoczęcia indukcji; nie należy stosować szybkich bolusli, ponieważ zwiększy to prawdopodobieństwo wystąpienia niepożądanej depresji sercowo-oddechowej, w tym niedociśnienia, bezdechu, niedrożności dróg oddechowych i (lub) desaturacji tlenu
Utrzymanie znieczulenia ogólnego (infuzja):
-Pacjenci w podeszłym wieku, osłabieni lub z ASA III/IV: 50 do 100 mcg/kg/min dożylnie (3 do 6 mg/kg/godz.); unikać szybkich bolusów
INICJOWANIE MONITOROWANE ANESTEZJOLOGICZNE (MAC) SEDACJA:Utrzymanie MAC SEDATION:
-Pacjenci w podeszłym wieku, osłabieni lub z ASA III/IV: Większość pacjentów wymaga 80% zwykłej dawki dla dorosłych; nie należy stosować szybkiej (pojedynczej lub powtarzanej) dawki bolusowej.
50 do 100 mcg/kg/min dożylnie (3 do 6 mg/kg/godz.); av
INICJOWANIE I UTRZYMANIE SIEDMIU PACJENTÓW NA OIOMIE W INTUBOWANYCH, MECHANICZNIE WENTYLOWANYCH PACJENTACH:
-Większość dorosłych pacjentów na OIOM-ie, którzy wracają do zdrowia po skutkach znieczulenia ogólnego lub głębokiej sedacji: Ze względu na resztkowe działanie wcześniejszych środków znieczulających lub uspokajających, u większości pacjentów początkowa infuzja powinna wynosić 5 mcg/mg/kg (0,3 do 0,6 mg/kg/h przez co najmniej 5 minut; kolejne zwiększenia dawki o 5 do 10 mcg/kg/min (0,3 do 0,6 mg/kg/h) w ciągu 5 do 10 minut mogą być stosowane do uzyskania pożądanego działania; dawki podtrzymujące o 5 do 50 mcg/kg/min (0.3 do 3 mg/kg/h) lub większe; nie należy przekraczać dawki 4 mg/kg/h, chyba że korzyści przewyższają ryzyko.

Dawkowanie i szybkość podawania należy indywidualizować i miareczkować do pożądanego efektu, zgodnie z czynnikami obejmującymi podstawowe problemy medyczne pacjenta, leki stosowane przed indukcją i jednocześnie, wiek, klasyfikację ASA-PS oraz stopień osłabienia pacjenta. Pacjenci w podeszłym wieku, osłabieni oraz pacjenci z ASA-PS III lub IV mogą wykazywać przesadną reakcję hemodynamiczną i oddechową na szybkie dawki bolusa (patrz (przez co najmniej 5 minut; kolejne dawki zwiększane o 5 do 10 mcg/kg/min (0,3 do 0,6 mg/kg/godz.) w ciągu 5 do 10 minut mogą być stosowane aż do uzyskania pożądanego efektu klinicznego; dawki podtrzymujące 5 do 50 mcg/kg/min IV (0.3 do 3 mg/kg/godz.) lub większe mogą być wymagane; podawanie nie powinno przekraczać 4 mg/kg/godz. IV, chyba że korzyści przewyższają ryzyko
TECHNIKI ANESTEZJI KARDIACZEJ:
PRIMARY PROPOFOL WITH SECONDARY OPIOID:
-Preindukcja anksjolityczna: 25 mcg/kg/min IV
-Indukcja: 0,5 do 1,5 mg/kg IV w ciągu 60 sekund
-Podtrzymanie (Titrated to Clinical Response): 100 mcg/kg/min do 150 mcg/kg/min IV
-Sekundowe ekwiwalenty fentanylu: 0,05 do 0,075 mcg/kg/min (bez bolusa)
PRIMARY OPIOID WITH SECONDARY PROPOFOL:
-Indukcja: 50 do 100 mcg/kg/min IV
-Podtrzymanie: 0,2 do 0,3 mcg/kg/min IV
-Propofol drugorzędowy: 50 do 100 mcg/kg/min (bez bolusa)

-Unikać szybkich wstrzyknięć bolusa.
Należy stosować powolne tempo podawania około 20 mg co 10 sekund IV do momentu rozpoczęcia indukcji (0,5 mg/kg do 1,5 mg/kg).-Gdy opioid jest stosowany jako środek podstawowy, szybkość podtrzymywania propofolu nie powinna być mniejsza niż 50 mcg/kg/min i należy zadbać o zapewnienie niepamięci.
-Wyższe dawki propofolu zmniejszą zapotrzebowanie na opioidy.
-Gdy propofol jest stosowany jako podstawowy środek znieczulający, nie powinien być podawany z techniką dużych dawek opioidów, ponieważ może to zwiększyć prawdopodobieństwo wystąpienia niedociśnienia.
Zastosowanie:
-Wprowadzenie znieczulenia ogólnego
-Podtrzymanie znieczulenia ogólnego
-Wprowadzenie i podtrzymanie sedacji w ramach monitorowanej opieki anestezjologicznej (MAC)
-Oddział intensywnej opieki medycznej (OIT) – sedacja zaintubowanych, mechanicznie wentylowanych pacjentów

Usual Pediatric Dose for Anesthesia

Uwaga: Przedstawione dawki są dawkami sugerowanymi przez producenta. Rzeczywiste stosowane dawki różnią się znacznie u poszczególnych pacjentów. Przed podaniem tego leku należy zapoznać się z miejscowym protokołem.
WSTRZYMANIE ANESTEZJI OGÓLNEJ:
-Wiek od 3 lat do 16 lat i w klasyfikacji ASA-PS I lub II: 2,5 do 3,5 mg/kg mc. dożylnie w ciągu 20 do 30 sekund w przypadku braku premedykacji lub w przypadku lekkiej premedykacji doustnymi benzodiazepinami lub opioidami podawanymi dożylnie. W tym zakresie dawek młodsi pacjenci mogą wymagać większych dawek indukcyjnych niż starsi pacjenci pediatryczni. U pacjentów pediatrycznych zaklasyfikowanych do grupy ASA-PS III lub IV zalecana jest mniejsza dawka.
PODTRZYMYWANIE ANESTEZJI OGÓLNEJ:
-Wiek od 2 miesięcy do 16 lat i zdrowi, zaklasyfikowani do ASA-PS I lub II: 200 do 300 mcg/kg/min powinno nastąpić bezpośrednio po dawce indukcyjnej; po pierwszych pół godzinach podtrzymywania konieczne jest zastosowanie szybkości wlewu 125 do 150 mcg/kg/min; miareczkować do pożądanego efektu; po pierwszych pół godzinach podtrzymywania, jeśli nie występują objawy lekkiego znieczulenia, należy zmniejszyć szybkość wlewu.

-Młodsi pacjenci pediatryczni mogą wymagać większych szybkości infuzji podtrzymującej niż pacjenci w podeszłym wieku.
Podając ten lek pacjentom pediatrycznym, należy zwrócić uwagę na zminimalizowanie bólu podczas wstrzykiwania. Bolusy mogą być podawane przez małe żyły, jeśli są poprzedzone lidokainą lub przez żyły przedpiersiowe lub większe.
Zastosowanie:
-Wprowadzenie znieczulenia ogólnego u pacjentów pediatrycznych w wieku od 3 do 16 lat
-Podtrzymanie znieczulenia ogólnego u pacjentów pediatrycznych w wieku od 2 miesięcy do 16 lat

Dostosowanie dawki żywieniowej

Dane niedostępne

Dostosowanie dawki wątrobowej

Dane niedostępne

Środki ostrożności

KONTROLE:
Nadwrażliwość na składnik czynny lub którykolwiek ze składników
-Pacjenci z alergią na jaja, produkty jajeczne, soję lub produkty sojowe
-Bezpieczeństwo i skuteczność nie zostały ustalone u pacjentów w wieku poniżej 2 miesięcy w celu podtrzymania znieczulenia ogólnego.
-Bezpieczeństwo i skuteczność nie zostały ustalone u pacjentów w wieku poniżej 16 lat w przypadku rozpoczynania i podtrzymywania sedacji w ramach monitorowanej opieki anestezjologicznej (MAC).
-Bezpieczeństwo i skuteczność nie zostały ustalone u pacjentów w wieku poniżej 16 lat w przypadku sedacji na oddziale intensywnej opieki medycznej (ICU) zaintubowanych, mechanicznie wentylowanych pacjentów.
W celu uzyskania dodatkowych środków ostrożności należy zapoznać się z punktem OSTRZEŻENIA.

Dializa

Dane niedostępne

Inne uwagi

Ogólne:
Ten lek powinien być podawany wyłącznie przez osoby przeszkolone w podawaniu znieczulenia ogólnego i nie biorące udziału w Procedurze.
-Powinny być natychmiast dostępne środki do utrzymania drożności dróg oddechowych, zapewnienia sztucznej wentylacji, podawania dodatkowego tlenu i rozpoczęcia resuscytacji krążeniowej.
-Bezpieczeństwo tego leku nie zostało ustalone w przypadku stosowania do ciągłej infuzji.
-Lek zawiera alkohol benzylowy.
Dren i wszelkie niewykorzystane porcje leku należy wyrzucić po 12 godzinach, ponieważ fiolka nie zawiera środków konserwujących i jest zdolna do podtrzymywania wzrostu mikroorganizmów.
Monitorowanie:
-Pacjenci powinni być monitorowani pod kątem ich zdolności do wykazywania celowych reakcji podczas sedacji.
-Pacjenci powinni być monitorowani podczas sedacji i procesu powrotu do zdrowia pod kątem wczesnych oznak niedociśnienia, bezdechu, niedrożności dróg oddechowych i (lub) desaturacji tlenu.Lek ten należy stosować ostrożnie u pacjentów z zaburzeniami metabolizmu lipidów.
Lek ten był związany z doniesieniami o bradykardii (prawdopodobnie głębokiej) i asystolii. Należy rozważyć dożylne podanie środka antycholinergicznego przed indukcją lub podczas podtrzymywania znieczulenia, szczególnie w sytuacjach, w których prawdopodobnie dominuje tonus błędny lub gdy lek ten jest stosowany w połączeniu z innymi środkami mogącymi powodować bradykardię.
-Lek ten zmniejsza mózgowy przepływ krwi, ciśnienie wewnątrzczaszkowe i metabolizm mózgowy. To zmniejszenie ciśnienia wewnątrzczaszkowego jest większe u pacjentów z podwyższonym wyjściowym ciśnieniem wewnątrzczaszkowym.
– Istnieje ryzyko wystąpienia napadów drgawkowych podczas fazy zdrowienia po podaniu tego leku pacjentowi z padaczką.
– Istnieją bardzo rzadkie doniesienia o kwasicy metabolicznej, rabdomiolizie, hiperkaliemii i (lub) szybko postępującej niewydolności serca (czasami śmiertelnej) u dorosłych leczonych infuzją przekraczającą 5 mg/kg/godzinę przez ponad 58 godzin. Większość z tych doniesień, choć nie wszystkie, dotyczyła pacjentów z poważnymi urazami głowy związanymi z ciśnieniem wewnątrzczaszkowym. Należy rozważyć zmniejszenie dawki lub zmianę na alternatywny środek uspokajający, jeśli takie działania niepożądane będą się utrzymywać. -Maksymalna dawka propofolu do sedacji dorosłych w warunkach intensywnej terapii nie powinna przekraczać 4 mg/kg (mg/kg/godzinę).
Ten lek nie jest zalecany przez producenta w położnictwie, w tym w przypadku porodu przez cesarskie cięcie, ponieważ przenika przez łożysko i może być związany z depresją noworodków.
Porady dla pacjentów:
-Pacjentów poddawanych znieznieczuleniu lub sedacji (szczególnie tych poddawanych zabiegom chirurgicznym lub procedurom ambulatoryjnym) należy ostrzec o możliwości wystąpienia depresji ośrodkowego układu nerwowego. Należy unikać prowadzenia pojazdów lub wykonywania innych niebezpiecznych czynności.

.