Cel
Ratowanie krwi przedoperacyjnej może być wykonane przed nacięciem chirurgicznym podczas indukcji znieczulenia. Krew ta jest pobierana w celu podania pooperacyjnego, ponieważ czynniki krzepnięcia i płytki krwi są chronione przed aktywacją i zniszczeniem spowodowanym zabiegiem chirurgicznym. Procedura ta jest najczęściej stosowana w przypadku zastosowania bypassu sercowo-płucnego (użycie maszyny wspomagającej pracę serca). Jeśli krew nie zostanie podana pacjentowi, zostanie wyrzucona. Przedoperacyjne oddawanie krwi lub oddawanie krwi autologicznej jest skoordynowanym procesem oddawania krwi zaplanowanym przed planowanym zabiegiem chirurgicznym, ale nie jest uważane za ratowanie krwi.
Ratowanie krwi jest wykonywane podczas zabiegów chirurgicznych, gdy spodziewane jest ryzyko znacznej utraty krwi. Odzyskana krew jest pobierana, przetwarzana i ponownie podawana pacjentowi, zmniejszając lub zapobiegając konieczności podawania allogenicznych (od dawcy) produktów krwiopochodnych. Jeśli krew nie zostanie podana pacjentowi, zostanie wyrzucona.
Pooperacyjne ratowanie krwi jest stosowane do pobierania krwi z jamy operacyjnej w trakcie gojenia się rany. Krew jest pobierana, może, ale nie musi być przetwarzana i zwracana pacjentowi. Jeśli krew nie zostanie podana pacjentowi, zostanie wyrzucona.
Podawanie własnej krwi pacjenta eliminuje ryzyko wystąpienia chorób wirusowych przenoszonych podczas transfuzji oraz reakcji poprzetoczeniowych. Pacjenci z licznymi przeciwciałami przeciwko krwinkom czerwonym lub rzadkimi grupami krwi odnoszą korzyści z ratowania krwi w okresie okołooperacyjnym (podczas operacji) i pooperacyjnym. Niedobór rzadkich grup krwi może narazić pacjenta na ryzyko zapaści sercowo-naczyniowej spowodowanej wystąpieniem krwotoku podczas zabiegu chirurgicznego.
Niektórzy pacjenci będący Świadkami Jehowy odmawiają oddania krwi allogenicznej. Ratowanie krwi stwarza tym pacjentom możliwość oddania krwi autologicznej. Pewne modyfikacje w technice pobierania sprawiają, że autologiczne oddawanie krwi jest akceptowalnym sposobem leczenia dla członków tego wyznania.
Procedury neurologiczne, naczyniowe, kardiologiczne, przeszczepy wątroby i ortopedyczne w szerokim zakresie wykorzystują techniki ratowania krwi. Pacjenci poddawani zabiegom chirurgicznym z użyciem płynu owodniowego, nowotworów złośliwych, zakażenia jelit lub mikrofibrylarnych materiałów kolagenowych nie kwalifikują się do ratowania krwi. W obecności płynu owodniowego lub skażenia jelit, dokładne płukanie miejsca operowanego może pozwolić na uratowanie krwi.