System łączności składa się z satelity na orbicie wokół Marsa, nad osadą Mars One, jednego na orbicie wokół Słońca, oraz stacji naziemnych na Ziemi.

Satelita nad osadą na Marsie jest satelitą areostacjonarnym, marsjańskim odpowiednikiem satelity geostacjonarnego. Jest on zawsze w tym samym miejscu na niebie na Marsie, odbierając dane z osady i przekazując je na Ziemię. Na Ziemi dane są odbierane przez stacje naziemne za pomocą dużych anten satelitarnych. Satelita areostacjonarny umożliwia niemal całodobową komunikację, która jest przerywana tylko wtedy, gdy Mars znajduje się pomiędzy satelitą a Ziemią.

Rozwiązaniem tego problemu jest umieszczenie drugiego satelity na orbicie wokółsłonecznej. Będzie on podążał po tej samej orbicie co Ziemia, ale będzie poruszał się 60 stopni za nią w punkcie Lagrangianu L5 układu Słońce-Ziemia. Z ten drugi satelita w miejsce, gdy Mars jest w między the areostationary satelita i the Ziemia, the sygnał móc przekazywać the drugi satelita.

Czasowo co 26 miesiąc, the Słońce być dokładnie w między Mars i the Ziemia. Ta okultacja trwa około sześciu tygodni. Drugi satelita komunikacyjny będzie również używany do przekazywania sygnałów w tym okresie.

Jednakże, gdy Słońce znajdzie się między Marsem a Ziemią i w tym samym czasie Mars znajdzie się między satelitą areosynchronicznym a drugim satelitą, nie będziemy mieli kontaktu z Marsem przez około dwie godziny. Na szczęście jest to rzadka sytuacja i występuje, gdy na Marsie jest po północy.

Powrót do przeglądu technologii

.