“	Modelowanie jest ważniejsze niż rozmowy, które prowadzimy.	“
	– Williams

Wayne Bertram Williams to amerykański pedofilski seryjny morderca skazany za dwa, i podejrzany o większość, z Atlanta Child Murders. Te ostatnie były serią zabójstw z udziałem afroamerykańskich dzieci i młodych dorosłych, które rozciągały się między 1979 i 1981 (choć podobne morderstwa, które nie zostały dodane do “oficjalnej listy” wystąpiły w Atlancie przed, w trakcie i po).

Kontekst

Williams urodził się i wychował w dzielnicy Dixie Hills w Atlancie (gdzie również wiele ofiar Atlanta Child Murders albo mieszkał lub zniknął z), jedyny syn nauczycieli Homer i Faye Williams. Był błyskotliwym uczniem z ponadprzeciętnym ilorazem inteligencji, ukończył Fredrick Douglas High School z wyróżnieniem. Później przez pewien czas studiował biznes i finanse na Georgia State University, po czym zrezygnował z tego kierunku, aby rozpocząć karierę przedsiębiorcy. Od najmłodszych lat Wayne marzył o tym, aby zaistnieć w przemyśle rozrywkowym i nadawczym. Miał talent do mechaniki i elektroniki, a w wieku szesnastu lat założył na koszt rodziców amatorską stację radiową WRAZ w swojej piwnicy. Ostatecznie, głównie z powodu złego zarządzania Wayne’a, stacja została zamknięta po tym, jak rodzina Williamsów i Southwest Communications Sytsems Inc. (firma, z którą WRAZ połączyła się w 1975 roku) złożyły wniosek o upadłość. W jego późnych nastolatków, Williams pracował w niepełnym wymiarze godzin w stacji radiowych obszaru, mając nadzieję na zdobycie doświadczenia.

Do 1976 roku, Williams ponownie wymyślił siebie jako agent talent, twierdząc, że ma kontakty w Atlancie radia i sceny muzyczne (choć większość z tych ludzi twierdził, że nigdy nie spotkał go). Był głównie zainteresowany młodych chłopców, co później twierdził, że to dlatego, że starał się powtórzyć sukces Jackson Five. Wydawał pieniądze swoich rodziców (aż do ich bankructwa) na drogie nagrania demo dzieci, które z powodu słabego słuchu muzycznego Wayne’a miały przeciętne zdolności. W chwili aresztowania szukał talentów do swojej grupy “Gemini”, wydrukował setki ulotek, które rozdawał w salonach gier, na lodowiskach, w centrach handlowych (miejscach, z których podobno znikały ofiary morderstw w Atlancie). Przez cały czas, aby się utrzymać, pracował jako niezależny fotograf miejsc wypadków, słuchając w nocy policyjnego skanera, który miał zainstalowany w swoim samochodzie, aby być pierwszym na miejscu podpaleń, morderstw i innych zdarzeń (przypuszczalnie podczas swoich nocnych wędrówek dowiedział się o kilku ustronnych miejscach w Atlancie, gdzie później pozbywał się swoich ofiar).

Jeśli chodzi o osobowość, Williams był znany przez swoich znajomych i współpracowników jako patologiczny kłamca i “bullshitter”, zawsze wyolbrzymiając szczegóły swojej kariery, takie jak znajomość z ważnymi ludźmi lub posiadanie odpowiednich kontaktów. Miał też obsesję na punkcie policji i podobno nauczył się podszywać pod policjanta. W 1976 roku posunął się do tego, że nielegalnie wyposażył swojego policyjnego sedana (który miał już zainstalowany skaner) w czerwone i niebieskie światła, w konsekwencji czego został aresztowany za podszywanie się pod policjanta. Mówiono również, że groził “aresztowaniem” dzieci, które kręciły się po ulicach, a które według niego były “drop shotami”, slangowym terminem odnoszącym się do bezużytecznej i bezwartościowej osoby, która zasługuje jedynie na zestrzelenie. Williams nigdy nie miał oficjalnej dziewczyny, a niektórzy plotkowali, że jest homoseksualistą i sypia z męskimi dziwkami. Jego seksualność była rzeczywiście niejednoznaczna w najlepszym wypadku.

Atlanta Child Murders and Arrest

Od 1979 do 1981 roku co najmniej 30 afroamerykańskich młodzieńców zostało znalezionych zamordowanych w Atlancie w stanie Georgia. Prawie wszystkie z nich były nieletnie i większość została śmiertelnie uduszona (czasami przyczyna śmierci była wymieniona jako “prawdopodobna asfiksja” lub była nieokreślona). Pierwszymi oficjalnymi ofiarami byli Edward Hope Smith, który został zastrzelony z pistoletu .22, oraz Alfred Evans, którego przyczyna śmierci została określona jako “prawdopodobna asfiksja”, i który został znaleziony w tym samym zalesionym miejscu. Przez następne lata ofiary wciąż się pojawiały, choć było kilka innych zgonów i zaginięć przed, w trakcie i po czasie wymienionych morderstw, które nie zostały dodane do listy. W 1981 r. wiele ofiar miało ponad 20 lat. Nadal wpisywano je na “listę” podejrzanych ofiar, choć nierzadko zmieniano kryteria, według których zgony pasowały do schematu. W pewnym momencie, 16-letni chłopiec, Patrick Rogers, został znaleziony martwy w okolicznościach podobnych do ówczesnego oficjalnego schematu zabójstw po tym, jak zaginął na prawie miesiąc, ale nie został dodany do listy, kiedy został znaleziony w rzece Chattahoochee, w pobliżu czasu, kiedy niektóre inne ofiary zabójstw zostały znalezione, ponieważ był o rok za stary. 24 maja z rzeki Chattahoochee wyłowiono nagie ciało Nathaniela Catera, który zaginął kilka dni wcześniej. Jako przyczynę śmierci podano “prawdopodobną asfiksję” spowodowaną uduszeniem. To ostatecznie doprowadziło władze do jedynego człowieka, który do tej pory został skazany za którekolwiek z zabójstw: Wayne’a Williamsa.

Williams po raz pierwszy zwrócił na siebie uwagę policji we wczesnych godzinach 22 maja 1981 roku, dwa dni przed tym, jak ciało Nathaniela Catera zostało wydobyte z rzeki Chattahoochee. Dwaj policjanci, Freddie Jacobs i Bob Campbell, stacjonowali w pobliżu mostu James Jackson Parkway, który przecinał rzekę, gdzie znaleziono kilka ofiar, a także granicę między dwoma hrabstwami. Zaraz po tym, jak Jacobs zobaczył samochód, który zidentyfikował jako biały Chevrolet kombi z 1970 roku, przejeżdżający przez most, Campbell, który znajdował się pod mostem, usłyszał głośny plusk i zobaczył falującą wodę. Campbell wezwał przez radio agenta FBI, który zatrzymał samochód prowadzony przez Williamsa. Powiedział on policji, że jest w drodze do potencjalnej klientki o nazwisku Cheryl Johnson, choć nigdzie jej nie było, a numer telefonu i adres, pod którym Williams powiedział, że mieszka, okazały się fałszywe. Kiedy Williams został zapytany o ten incydent w wywiadzie dla podcastu Atlanta Monster, podał kilka niespójnych i sprzecznych historii, aby wyjaśnić, co się stało; w jednej powiedział, że jego matka zapisała adres Johnson, kiedy zadzwoniła do ich domu, w innej powiedział, że sam zapisał adres i źle odczytał własne pismo, w niektórych powiedział, że jechał również do lokalnego klubu, Sans Souci Lounge, i wytwórni płytowej, Hotlanta Records, na inne zlecenia, jak również w różnych kolejnościach. Podczas gdy Williams był przesłuchiwany przez władze, przeszukiwano teren w pobliżu mostu w poszukiwaniu ciał.

Chociaż lekarz orzecznik nie mógł określić dokładnego czasu śmierci, stwierdził, że Cater był martwy wystarczająco długo, aby zostać zrzuconym z mostu w omawianą noc; później, niektórzy świadkowie twierdzili, że widzieli go żywego w dniach między 21 maja a 24 maja, choć ich oświadczenia nie zostały upublicznione. Śledczy uzyskali nakazy przeszukania domu, samochodu i psa Williamsa, aby uzyskać próbki włókien do porównania z włóknami znalezionymi na ofiarach i sprowadzili go na przesłuchanie. Kiedy policja przyjrzała się jego miejscu pobytu po południu 21 maja, nie mogła potwierdzić historii, którą im przekazał. Poddali go również trzem testom na poligrafie, z których wszystkich oblał. Williams nadal utrzymywał, że jest niewinny i nawet zorganizował konferencję prasową przed swoim domem. W ciągu następnych tygodni, laboratoria kryminalistyczne FBI dopasowały próbki włókien znalezionych na ofiarach do próbek z otoczenia Williamsa, a świadkowie, którzy twierdzili, że widzieli Williamsa z różnymi ofiarami i którzy twierdzili, że widzieli cięcia i zadrapania na jego rękach, pojawili się. W dniu 21 czerwca Williams został aresztowany za morderstwa Nathaniela Catera i Jimmy’ego Payne’a, który zmarł w kwietniu.

Próba i następstwa

Próba Williamsa rozpoczęła się 28 grudnia i została skrytykowana za niesprawiedliwe traktowanie Williamsa i jego obrony, nie dając im czasu na odpowiednie przygotowanie. Oskarżenie połączyło śmierć Catera i Payne’a z dziesięcioma innymi morderstwami dzieci w Atlancie, z których żaden Williams nie został oskarżony, a wiele z nich nawet nie pasowało do proponowanego wzoru. Obrona miała niewielkie szanse wobec śledczych FBI, którzy zostali wezwani do złożenia zeznań, ale przyprowadzili kilku własnych ekspertów. Niektóre z ich zeznań zakończyły się sromotną porażką; ten, który ponownie zbadał czas śmierci dla Payne i Cater stwierdził, że Cater był martwy w wodzie przez co najmniej dwa tygodnie, mimo że nie był nawet zaginiony tak długo. Williams stracił również wiele wiarygodności, gdy wyszło na jaw wiele kłamstw, które wmówił ludziom wokół siebie, jak również jego fałszywe alibi; wśród nich był przyjaciel Williamsa, któremu powiedziano, że latał myśliwcami w Siłach Powietrznych USA, mimo że tego nie robił i nie mógł, ponieważ nosił okulary. Prokuratura powołała również świadków, którzy twierdzili, że widzieli Williamsa z niektórymi z ofiar. Stwierdzili również, że włókna znalezione na ofiarach i porównane z obfitością dowodów włókien zebranych z otoczenia Williamsa wykazały, że było statystycznie niemożliwe, aby ktokolwiek inny niż Williams był zabójcą, choć później zauważono, że większość włókien, o których mowa, nie była aż tak rzadka. Dodatkowo, w domu lub samochodzie Williamsa nie znaleziono żadnych włosów ani włókien pochodzących od ofiar, co jest mało prawdopodobne, gdyby je przewoził. Obrona powołała więcej własnych ekspertów. Hydrolog zeznał, że byłoby niemożliwe, aby ciało Catera znalazło się tam, gdzie zostało znalezione, gdyby zostało zrzucone z mostu. Inny stwierdził, że nic nie wskazuje na to, że Cater lub Payne zostali zamordowani; Cater był znanym alkoholikiem i narkomanem, a jeden z nich miał powiększone serce i z łatwością mógł umrzeć z przyczyn naturalnych. Przyprowadzili również świadków, których zeznania obaliły te złożone przez świadków, którzy obciążyli Williamsa; wśród nich był policyjny rysownik, który zeznał, że żaden z wielu podejrzanych, których poproszono o naszkicowanie w trakcie śledztwa, nie wyglądał jak Williams. Niestety, sprawa obrony została jeszcze bardziej uszkodzona, gdy sam Williams został postawiony na ławie oskarżonych i stał się wrogi i zdenerwowany podczas przesłuchania przez prokuratora okręgowego. W styczniu 1982 r. Williams został uznany za winnego zabójstwa Payne’a i Catera i otrzymał dwa dożywotnie wyroki. Niedługo potem, śledczy ogłosili, że z nim w więzieniu, 24 z 31 wymienionych zabójstw dzieci w Atlancie zostało rozwiązanych.

Wciąż utrzymując swoją niewinność, Williams spędził ostatnie dziesięciolecia walcząc ze swoim skazaniem i próbując uzyskać ponowny proces podczas odbywania kary w więzieniu stanowym Hancock. Twierdził, że śledczy zataili dowody na zaangażowanie Ku Klux Klanu, aby zapobiec wojnie rasowej. Twierdzenie to może mieć pewne uzasadnienie, ponieważ Charles T. Sanders, biały supremacjonista powiązany z Klanem, jak ujawniono w 2006 roku, pochwalał zabójstwa w potajemnie nagranych rozmowach. Sanders groził także uduszeniem jednej z młodszych ofiar, Lubie Geter, z powodu osobistej kłótni; choć Geter rzeczywiście została uduszona, Sanders nie został uznany za podejrzanego. Inne teorie zakładają, że było wielu zabójców. W swojej książce Mindhunter, która została opublikowana w 1995 roku, profiler John Douglas stwierdził, że Williams prawdopodobnie popełnił jedenaście morderstw dzieci z Atlanty, ale dodał, że nie było mocnych dowodów łączących go z większością morderstw i zaginięć. W 2007 r. adwokaci stanu Georgia pozwolili obronie Williamsa na ponowne zbadanie pod kątem DNA psich włosów i włosów ludzkiej skóry głowy znalezionych na ofierze Patricku Baltazarze (za którego morderstwo Williams nie został skazany). Testy psich włosów zostały przeprowadzone przez Uniwersytet Kalifornijski w Davis i nie były zbyt rozstrzygające; ponieważ miały tylko mitochondrialne DNA do pracy, nie mogły być użyte do zidentyfikowania pojedynczego, unikalnego psa jako źródła. Testy ludzkich włosów, z drugiej strony, zostały przeprowadzone przez laboratorium FBI w Quantico, Virginia i przyniosły więcej owoców. Zawierały one bardzo rzadką sekwencję DNA, która jest obecna tylko w 29 z 1148 afroamerykańskich próbek włosów w bazie danych FBI i nie jest obecna w żadnej z próbek kaukaskich i latynoskich. Ponieważ Williams sam jest nosicielem tej sekwencji, pozostaje podejrzanym.

Inni podejrzani

• Jamie Brooks
  • Zarządca pralni
  • Podejrzany o zabójstwo Clifforda Jonesa w sierpniu 1980 roku.
  • Ponoć był świadkiem gwałtu i zabicia Jonesa przez świadka i widział pozbywanie się czegoś dużego przez innych świadków, choć zeznania te zostały najwyraźniej zignorowane przez śledczych i nie zostały upublicznione przed procesem Williamsa
  • Został aresztowany i skazany za napaść i sodomię młodego chłopca w 1981 roku, a później zmarł w więzieniu na AIDS
• Charles T. Sanders
  • Podejrzany o zamordowanie Lubie Geter, znalezionej martwej 5 lutego 1980 roku
  • Współwinny wraz z braćmi, Terrym i Donem Sanders
  • Członek KK i biały supremacjonista
  • Diler narkotyków
  • Przyznał się do morderstwa na tajnym nagraniu
  • Podobno Sanders i jego bracia byli badani przez siedem tygodni, ale zostali zwolnieni po przejściu testów na poligrafie

Modus Operandi

Dwadzieścia cztery z trzydziestu jeden oficjalnych ofiar morderstw dzieci w Atlancie, wszyscy młodzi lub dorośli mężczyźni, zostały przypisane Wayne’owi Williamsowi, którego Modus Operandi najwyraźniej obejmował: brak przymusowego uprowadzenia, albo uduszenie, uduszenie, pałowanie, dźganie, utopienie (raz) lub złamanie karku (raz), niż wyrzucenie ciała w ustronnym miejscu lub do rzeki Chattahoochee.

Co do pozostałych sześciu oficjalnych morderstw: w jednym przypadku, Angel Lenair, ofiarą była młoda dziewczyna, która została uduszona i przywiązana do drzewa pośmiertnie. Lenair miała parę bielizny wepchniętą do gardła, a także prawdopodobnie była napastowana seksualnie. W pozostałych pięciu przypadkach, które dotyczyły czterech młodych mężczyzn i jeszcze jednej kobiety (uprowadzonej z domu), chłopiec/dziewczyna zginęli z nieznanych przyczyn lub zostali zastrzeleni, co nie pasowało do schematu pozostałych morderstw, ani do ogólnego schematu.

Profil

Sprawca (dla co najmniej jedenastu morderstw, które pasowały do wzorca, i które zostały następnie przypisane Williamsowi, choć później przypisano mu więcej) został sprofilowany przez Johna Douglasa jako dorosły czarny mężczyzna, w wieku od 25 do 29 lat, który był, według wszelkiego prawdopodobieństwa, niezamężny i samotny. Posiadał psa i był zaznajomiony z miejscami, w których porzucał swoje ofiary. Prawdopodobnie w dzieciństwie był rozpieszczany i rozpieszczający przez rodziców, a zaczął zabijać, przeżywając okres silnego i nieznośnego stresu. Być może był napadany w dzieciństwie, miał historię drobnych przestępstw lub agresywne zachowanie. Preferował ciemne kolory, a podstęp, który wykorzystywał do oszukiwania swoich młodych ofiar, mógł być związany z przemysłem muzycznym.

Przestępca pożądał władzy, szczególnie władzy nad innymi. Ten popęd, gdy nie był zaspokajany legalnie, w aspektach życia codziennego, pociągał go do morderstwa. Chociaż wydaje się, że morderstwa nie mają wyraźnych konotacji seksualnych (ponieważ ofiary pasujące do wzorca nie zostały napadnięte), sprawca sam uzyskiwał podniecenie seksualne poprzez sam akt zabijania, co pozwalało mu na sprawowanie władzy i kontroli nad swoimi ofiarami. Obsesyjne poszukiwanie władzy i autorytetu nad innymi mogło ukierunkować sprawcę także w wyborze zawodu (lub przynajmniej w jego aspiracjach). Być może z powodu przymusu podawał się (lub podawał) za funkcjonariusza policji, zawsze nosił przy sobie broń i jeździł służbowym samochodem. Prawdopodobnie wykazywał niezwykłe zainteresowanie mediami, do czasu rozpoczęcia morderstw.

Williams pasował do wielu z tych cech. Douglas przypisał mu jedenaście morderstw dzieci w Atlancie, choć w większości pozostałych przypadków, jak powiedział, nie było wystarczających dowodów, by zidentyfikować Williamsa jako sprawcę. Pomimo tego, ten ostatni został później przypisany do łącznie dwudziestu czterech morderstw.

Znane ofiary

Uwaga: Daty w następujących listach oznaczają datę zaginięcia ofiary.

• 1979:
  • 21 lipca: Edward Hope Smith, 14 (postrzelony w plecy z .22; sprawa nierozwiązana)
  • 25 lipca: Alfred Evans, 13 (najwyraźniej uduszony; przypisywany Williamsowi również przez Johna Douglasa, sprawa zamknięta)
  • 4 września: Milton Harvey, 14 (zabity z nieznanych przyczyn; sprawa nierozwiązana)
  • 21 października: Yusef Bell, 9 (uduszony ręcznie; przypisywane Williamsowi, sprawa zamknięta)
• 1980:
  • Marzec 4: Angel Lenair, 12 (uduszona za pomocą przewodu elektrycznego, przywiązana do drzewa, para bielizny została wepchnięta do jej gardła; prawdopodobnie również napastowana seksualnie; sprawa nierozwiązana)
  • Marzec 11: Jeffery Mathis, 10 (zabity z nieznanych przyczyn; jego ciało znaleziono w lutym 1981 r.; sprawa nierozwiązana)
  • Maj 18: Eric Middlebrooks, 14 (zatłuczony; przypisywane Williamsowi również przez Johna Douglasa, sprawa zamknięta)
  • Czerwiec 9: Chris Richardson, 12 (zblatowany; przypisywane Williamsowi, sprawa zamknięta)
  • 22 czerwca: LaTonya Wilson, 7 (zabita z nieznanych przyczyn; sprawa nierozwiązana)
  • 23 czerwca: Aaron Wyche, 10 (skręcono mu kark; przypisywane Williamsowi, sprawa zamknięta)
  • 6 lipca: Anthony Carter, 9 (wielokrotnie dźgnięty nożem; przypisywane Williamsowi, sprawa zamknięta)
  • 30 lipca: Earl Terell, 11 (uduszony; przypisywane Williamsowi, sprawa zamknięta)
  • 20 sierpnia: Clifford Jones, 13 (uduszony; przypisywane Williamsowi, sprawa zamknięta; prawdopodobnie zabity przez Jamiego Brooksa)
  • 14 września: Darron Glass, 10 (zabity z nieznanych przyczyn; jego ciała nigdy nie odnaleziono; sprawa nierozwiązana)
  • 9 października: Charles Stephens, 13 (uduszony; przypisywany Williamsowi również przez Johna Douglasa, sprawa zamknięta)
  • 1 listopada: Aaron Jackson, 9 (uduszony; przypisywany Williamsowi, sprawa zamknięta)
  • 10 listopada: Patrick Rogers, 16 (zatłuczony; przypisywane Williamsowi, sprawa zamknięta)
• 1981:
  • 3 stycznia 3: Lubie Geter, 14 (uduszony; przypisywane Williamsowi również przez Johna Douglasa, sprawa zamknięta; prawdopodobnie zabity przez członka KKK Charlesa T. Sanders)
  • 22 stycznia: Terry Pue, 15 (uduszony nieokreśloną ligaturą; przypisywane Williamsowi, sprawa zamknięta; prawdopodobnie zabity przez nieznany podmiot, którego odciski palców uzyskano ze zwłok)
  • 6 lutego: Patrick Baltazar, 11 (uduszony nieokreśloną ligaturą; przypisywane Williamsowi również przez Johna Douglasa, sprawa zamknięta)
  • Luty 19: Curtis Walker, 15 (uduszony; przypisywane Williamsowi, sprawa zamknięta)
  • Marzec 2: Joseph Bell, 15 (uduszony; przypisywane Williamsowi również przez Johna Douglasa, sprawa zamknięta)
  • Marzec 13: Timothy Hill, 13 (utonął; przypisywane Williamsowi, sprawa zamknięta)
  • Marzec 20: Eddie Duncan, 21 (najwyraźniej uduszony; przypisywane Williamsowi, sprawa zamknięta)
  • Marzec 25: Michael McIntosh, 23 (najwyraźniej uduszony; przypisywane Williamsowi, sprawa zamknięta)
  • Maj 11: William Barrett, 14 (uduszony; przypisywane Williamsowi również przez Johna Douglasa, sprawa zamknięta)
  • Kwiecień 9: Larry Rogers, 20 (najwyraźniej uduszony; przypisywany Williamsowi również przez Johna Douglasa, sprawa zamknięta)
  • Kwiecień 12: John Porter, 28 (ugodzony nożem sześć razy; przypisywany Williamsowi również przez Johna Douglasa, sprawa zamknięta)
  • Kwiecień 21: Jimmy Ray Payne, 21 (najwyraźniej uduszony; Williams został skazany za morderstwo)
  • Maj 22: Nathaniel Cater, 27 (najwyraźniej uduszony jak poprzednia ofiara; Williams został skazany za morderstwo)

Notatki

• Aczkolwiek Williams ma popularny przydomek “The Atlanta Child Killer”, obie ofiary, za których morderstwa został skazany, były w wieku 20 lat (choć większość pozostałych spraw uznano za zamknięte po skazaniu Williamsa). Futhermore, tylko cztery z trzydziestu ofiar były rzeczywiście dziećmi (poniżej dziesiątego roku życia), podczas gdy reszta była pre-teens, nastolatków, lub młodych dorosłych.

On Criminal Minds

• Season Two
  • “Profiler, Profiled” – Chociaż nie jest to bezpośrednio wspomniane lub odniesione w tym odcinku, Wayne Williams wydaje się być inspiracją dla unsuba odcinka, Carl Buford – Obaj byli afroamerykańskimi seryjnymi mordercami, którzy celowali w afroamerykańskich chłopców (choć Williams również celował w młodych mężczyzn), zabijali ich poprzez uduszenie (choć była to tylko jedna z metod stosowanych przez Williamsa), i mieli jakiś element seksualny w swoich zbrodniach (Buford był pedofilem, podczas gdy Williams był mordercą pożądania). Buford pojawił się również w Sezonie Ósmym.
  • “Fear and Loathing” – Chociaż nie bezpośrednio wymienione lub odniesione w tym odcinku, Wayne Williams wydaje się być inspiracją dla odcinka unsub, Terrance Wakeland – Oba były African-American seryjnych morderców, którzy pracowali w muzyce, były w tym samym wieku, kiedy popełnili swoje zbrodnie, ukierunkowane młodych Afroamerykanów głównie jednej płci (Wakeland celował afroamerykańskich nastolatków, podczas gdy Williams głównie celował afroamerykańskich chłopców i dorosłych), i zabił ofiary za pomocą różnych środków (w tym bicie, duszenie i pchnięcia nożem). Obie były również motywowane seksualnie.
• Powieści
  • Finishing School – Williams został wspomniany, gdy Rossi sugeruje, że unsub, który owinął swoje ofiary w plastik, aby uniknąć pozostawienia dowodów w postaci włókien; Reid zauważa, że fakt ten odegrał dużą rolę w skazaniu Williamsa.
• Season Eleven
  • “Tribute” – Podczas gdy Williams lub Atlanta Child Murders nie zostały bezpośrednio wspomniane, znacznik oznaczający niesławnego seryjnego mordercę, widziany na mapie Reida niesławnych seryjnych morderców według lokalizacji, mógł być widziany wskazując na przybliżoną lokalizację Atlanty, prawdopodobnie jako odniesienie do obu przypadków.

Źródła

• Wikipedia:
  • Wayne Williams
  • Morderstwa dzieci w Atlancie
• Podcast “The Atlanta Monster”
• TruTV Crime Library artykuły o Williamsie i morderstwach dzieci w Atlancie

.

• Podsumowanie życia Williamsa na Uniwersytecie Radforda
• 101 Crimes of the Century (2008)
• Atlanta’s Missing and Murdered
• artykuł Carpenoctem o Williamsie
• CNN:
  • Artykuły o Williams i Atlanta Child Murders
  • Artykuł o testach DNA
• UT San Diego artykuł o testach psich włosów
• Our Georgia History’s timeline of the Atlanta Child Murders
• The Crime Web’s March timeline article that mentions the Atlanta Child Murders
• The World of Serial Killers blog article about Williams
• [http://www.tuscaloosanews.com/news/20010117/civil-rights-era-reporter-talks-about-his-concern-for-the-truth Tuscaloo News article from 2001}
• Atlanta child murders: Wayne Williams ‘bardzo podobny’ do profilu FBI – MyAJC.com
• artykuł o morderstwach z MyAJC.com