4. Powierzchnia porów (spód)
Spód ogonów indyka powinien być biały (beżowy u starszych okazów). Grzyby powinny mieć maleńkie pory na spodniej stronie półki. Pory te są ledwo wyczuwalne dla dobrego zestawu oczu, starsze oczy mogą potrzebować szkła powiększającego. Ogólna zasada kciuka to około 2-4 pory na milimetr.

• Jeśli twój grzyb ma gładką spodnią stronę, lub jeśli pory są duże i łatwe do zobaczenia, masz inny gatunek. Więcej na ten temat w look-alikes poniżej.

Kliknij na obrazek, aby powiększyć

Więc to naprawdę wszystko, tylko 4 kroki do identyfikacji grzybów Turkey Tail. Postępuj zgodnie z nimi, a nie pomylisz się z niczym trującym lub śmiertelnym, choć poniżej znajduje się obszerna lista podobnych do siebie gatunków (i jak je odróżnić).
Jeśli uznałeś ten post za przydatny, podziel się nim na Pintereście, Facebooku lub G+.
*Jak zawsze, nigdy nie powinieneś akceptować niczego, co czytasz w Internecie, bez sprawdzenia tego samemu z lokalnym ekspertem lub kilkoma publikacjami. Kolory mogą się różnić w zależności od monitora, a zdjęcia nie są tak wyraźne jak w materiałach drukowanych. Osobiście, zanim cokolwiek zjem, weryfikuję to z co najmniej 3 wiarygodnymi źródłami. Stwierdziłem, że jest to wyjątkowo dobry sposób na zapewnienie sobie bezpieczeństwa podczas żerowania.

Gatunki podobne

Trametes ochracea, the Ochre Trametes
Ten grzyb jest daleko i daleko najbliżej wyglądający-alike dla Trametes versicolor. Trametes ochracea posiada pasma kolorów należące do rodziny brązowych. Ma również podobną powierzchnię porów.
Porównaj ten obraz całkowicie brązowego Indyczego Ogona (Trametes versicolor):

Wszystkie brązowe grzyby Indyczego Ogona, jak te, są bardziej powszechne na Zachodnim Wybrzeżu.
Szare odcienie są bardziej powszechne na Wschodnim Wybrzeżu, Południu i Środkowym Zachodzie.
Te zostały sfotografowane przeze mnie w Oregonie.

Z tym zdjęciem z Wikipedii Trametes ochracea, Trametes ochracea:

Trametes ochracea. Photo credit Jerzy Opioła, image via Wikipedia.

Główną różnicą jest to, że Trametes ochracea ma twardsze miąższ. W przeciwieństwie do skórzastego T. versicolor, Trametes ochracea nie jest łatwo zginać lub zwijać, zamiast tego złamie się (jeśli masz siłę.)
T. ochracea jest nietrujący, a nawet może mieć właściwości lecznicze, po prostu nie wiemy! Więc jeśli zmieszasz te 2 i zrobisz herbatę z T. ochracea, nie uzyskasz korzyści z T. versicolor, ale nie wyrządzisz też żadnej szkody.
Stereum ostrea, fałszywy ogon indyka
Wszystkie grzyby, które będziemy omawiać w tej sekcji można nazwać fałszywymi ogonami indyka, tylko Stereum ostrea jest tak często mylony, że otrzymuje przydomek “Fałszywy Ogon Indyka”.
Na tym zdjęciu z Wikipedii, zrobionym przez Arthura Chapmana na Flickr widać jak podobna jest górna powierzchnia:

Jednakże pod spodem grzyb będzie gładki — jak pergamin — i nie będzie miał żadnych porów, nawet pod powiększeniem. Jest to spowodowane tym, że jest to właściwie grzyb skorupiak.
Stereum ostrea nie jest wymieniony jako trujący, jednak nie jest również wymieniony jako jadalny w każdym razie.
Trametes villosa
Powierzchnia porów na tym grzybie oddaje go, ale na pierwszy rzut oka można pomyśleć, że trafiłeś w dziesiątkę z ogonem indyka! Ten grzyb nie jest wymieniony jako trujący, ale należy go unikać, ponieważ nie ma danych na temat jego jadalności. Pory Trametes villosa są znacznie większe – łatwo widoczne gołym okiem, prawie jak kropki ołówka.

Duża powierzchnia porów T. villosa sprawia, że łatwo odróżnić go od T. versicolor, jeśli wiesz, czego szukasz.

Trametes hirsuta & pubescens
Poniżej znajdują się dwa przykłady gatunków Trametes często mylonych z Indyczym Ogonem. Ważne jest, aby zauważyć, że oba mają blade powierzchnie czapki z tylko subtelne pasma kolorów.
T. hirsuta ma odcienie bieli, beżu i jasnoszarego, i może mieć mid-tone szarości, ale brakuje żadnych brązowych obszarów. (Upewnij się, że masz kilka brązów dla Turkey Tail).

T. hirsuta

Photo credit: James Lindsey’s Ecology of Commanster Site, via Wikipedia.
A T. pubescens ma odcienie bieli i beżu. Ten grzyb jest również ogólnie większy niż turkey tail (ale nie zawsze), i jest częściej spotykany pojedynczo, lub w małych grupach, które nie nakładają się ściśle na siebie. T. pubescens jest także znacznie bardziej drewniany niż T. versicolor, i najprawdopodobniej złamie się zamiast zginać – chyba że jest bardzo świeży.

T. pubescens

Foto credit: Holgar Krisp via Wikipedia
.