Obiekty fraktalne to złożone struktury zbudowane za pomocą prostej procedury obejmującej bardzo mało informacji. Ma to oczywiste znaczenie dla istot żywych, ponieważ są one wspaniałymi przykładami optymalizacji w celu osiągnięcia najbardziej wydajnej struktury dla wielu celów za pomocą najbardziej ekonomicznego sposobu. Struktura pęcherzyków płucnych, sieć kapilarna i struktura kilku elementów organizacji roślin wyższych, takich jak kłosy, kolce, baldachy itp. mają być fraktalami i w rzeczywistości można opracować funkcje matematyczne oparte na algorytmach geometrii fraktalnej, aby je symulować. Jednak stwierdzenie, że dana struktura biologiczna jest fraktalna, powinno implikować, że iteracyjny proces jej budowy ma realne znaczenie biologiczne, tzn. że jej budowa w przyrodzie odbywa się za pomocą pojedynczego mechanizmu genetycznego, enzymatycznego lub biofizycznego, kolejno powtarzanego, a więc taki iteracyjny proces nie powinien być tylko abstrakcyjnym narzędziem matematycznym do odtworzenia tego obiektu. Ta własność nie została obecnie udowodniona dla żadnej struktury biologicznej, ponieważ mechanizmy budujące wspomniane obiekty nie są dokładnie znane. W niniejszej pracy przedstawiamy wyniki, które wskazują, że cząsteczka glikogenu może być pierwszą znaną rzeczywistą biologiczną strukturą fraktalną.