Valois, historyczny region Francji, który dał swoją nazwę drugiej linii dynastii Kapetyngów; odpowiada południowo-wschodniej części współczesnego departamentu Oise, z przyległą częścią Aisne. Za czasów królów Merowingów (ok. 500-751) i ich następców, pierwszych Karolingów, hrabstwo Valois, czyli pagus Vadensis, ze stolicą w Vez, było okręgiem administracyjnym; w okresie postkarolińskim stało się dziedzicznym hrabstwem. Dynastycznie połączona z Vexin (pogranicze Île-de-France i Normandii) we wczesnym okresie kapetyńskim, przeszła, ze stolicą w Crépy, w 1077 roku do rodu Vermandois. W 1214 roku Filip II August przyłączył Valois do domeny królewskiej. Filip Walezjusz został królem Francji w 1328 roku; jego potomkowie rządzili do 1589 roku. Pod ich rządami Valois było księstwem w posiadaniu członków rodziny królewskiej. Ludwik XIII, król Burbonów, podarował Valois swojemu bratu Gastonowi, duc d’Orléans, w 1630 roku. Ludwik XIV przekazał je z kolei w 1661 roku swojemu bratu Filipowi, również diukowi orleańskiemu. Potomkowie tego ostatniego posiadali go aż do Rewolucji. W 1790 roku został wymazany w ponownym podziale Francji na departamenty.