Frederick Willem III was koning van Pruisen van 1797 tot 1840. Hij regeerde Pruisen in de moeilijke tijden van de Napoleontische oorlogen. Na een grote militaire nederlaag in 1806 werd hij door Napoleon vernederd, en Pruisen werd recente verworvenheden ontnomen en gedwongen aanzienlijke financiële boetes te betalen. De koning sloot zich schoorvoetend aan bij de coalitie tegen Napoleon in de Befreiungskriege. Na de nederlaag van Napoleon nam hij deel aan het Congres van Wenen, dat bijeenkwam om de politieke vraagstukken te regelen die voortvloeiden uit de nieuwe, post-Napoleontische orde in Europa. Zijn voornaamste belangstelling ging uit naar het binnenland, de hervorming van de protestantse kerken in Pruisen. Hij was vastbesloten de protestantse kerken te verenigen om hun liturgie, organisatie en architectuur te homogeniseren. Het doel op lange termijn was een volledig gecentraliseerde koninklijke controle van alle protestantse kerken in de Pruisische Unie van Kerken. Van de koning werd gezegd dat hij extreem verlegen en besluiteloos was. Zijn vrouw koningin Louise was zijn belangrijkste politieke adviseur. Zij leidde een machtige groep die bestond uit Baron vom Stein, Prins von Hardenberg, von Scharnhorst, en Graaf Gneisenau.