Co to jest depozyt?

Termin depozyt odnosi się do obiektu, w którym coś jest zdeponowane w celu przechowywania lub zabezpieczenia lub instytucji, która przyjmuje depozyty walutowe od klientów, takich jak bank lub stowarzyszenie oszczędnościowe. Depozytariuszem może być organizacja, bank lub instytucja, która przechowuje papiery wartościowe i pomaga w obrocie papierami wartościowymi. Depozytariusz zapewnia bezpieczeństwo i płynność na rynku, wykorzystuje pieniądze zdeponowane na przechowanie do udzielania pożyczek innym, inwestuje w inne papiery wartościowe i oferuje system transferu środków. Depozytariusz musi zwrócić depozyt w tym samym stanie na żądanie.

Zrozumienie Depozytariuszy

Jak wspomniano powyżej, depozytariusze są budynki, biura i magazyny, które pozwalają konsumentom i firmom do deponowania pieniędzy, papierów wartościowych i innych cennych aktywów na przechowanie. Depozytariusze mogą obejmować banki, sejfy, skarbce, instytucje finansowe i inne organizacje.

Depozytariusze służą ogółowi społeczeństwa do wielu celów. Po pierwsze, eliminują ryzyko związane z przechowywaniem aktywów fizycznych dla właściciela. Na przykład, banki i inne instytucje finansowe dają konsumentom miejsce do deponowania pieniędzy na rachunkach depozytów terminowych i na żądanie. Depozyt terminowy jest rachunkiem oprocentowanym i ma określoną datę zapadalności, jak np. certyfikat depozytowy (CD), podczas gdy rachunek depozytowy na żądanie przechowuje środki do czasu, gdy muszą one zostać wypłacone, jak np. rachunek czekowy lub oszczędnościowy. Depozyty mogą być również w formie papierów wartościowych, takich jak akcje lub obligacje. Kiedy te aktywa są zdeponowane, instytucja posiada papiery wartościowe w formie elektronicznej, znanej również jako forma zapisu księgowego, lub w formie zdematerializowanej lub papierowej, takiej jak certyfikat fizyczny.

Organizacje te pomagają również w tworzeniu płynności na rynku. Klienci przekazują swoje pieniądze instytucji finansowej w przekonaniu, że firma przechowuje je i odda, gdy klient będzie chciał je odzyskać. Instytucje te przyjmują pieniądze klientów i płacą odsetki od ich depozytów w czasie. Przechowując pieniądze klientów, instytucje pożyczają je innym w formie kredytów hipotecznych lub biznesowych, generując więcej odsetek od pieniędzy niż odsetki płacone klientom.

Rozważania specjalne

Przekazywanie własności akcji z konta jednego inwestora na inne konto, gdy wykonywana jest transakcja, jest jedną z podstawowych funkcji depozytariusza. Pomaga to ograniczyć formalności związane z realizacją transakcji i przyspiesza proces transferu. Inną funkcją depozytariusza jest eliminacja ryzyka związanego z posiadaniem papierów wartościowych w formie fizycznej, takiego jak kradzież, utrata, oszustwo, uszkodzenie lub opóźnienie w dostawach.

Inwestor, który chce nabyć metale szlachetne, może je nabyć w formie fizycznej lub papierowej. Złote lub srebrne sztabki lub monety mogą być zakupione od dealera i przechowywane w depozycie strony trzeciej. Inwestowanie w złoto poprzez kontrakty futures nie jest równoznaczne z posiadaniem złota przez inwestora. Zamiast tego, złoto jest należne inwestorowi.

Trader lub hedger chcący dokonać faktycznej dostawy na kontrakcie futures musi najpierw ustanowić długą (kupić) pozycję w kontrakcie futures i poczekać, aż krótka (sprzedający) złoży zawiadomienie o dostawie. W przypadku kontraktów futures na złoto, sprzedający zobowiązuje się do dostarczenia złota kupującemu w dniu wygaśnięcia kontraktu. Sprzedający musi posiadać metal – w tym przypadku złoto – w zatwierdzonym depozycie. Jest to reprezentowane przez posiadanie zatwierdzonych przez COMEX elektronicznych warrantów depozytowych, które są wymagane do dokonania lub przyjęcia dostawy.

Typy depozytariuszy

Trzy główne typy instytucji depozytowych to unie kredytowe, instytucje oszczędnościowe i banki komercyjne. Głównym źródłem finansowania dla tych instytucji są depozyty klientów. Depozyty i konta klientów są ubezpieczone przez Federalną Korporację Ubezpieczeń Depozytów (FDIC) do określonych limitów.

Credit unions to firmy non-profit, które koncentrują się na obsłudze klienta. Klienci dokonują wpłat na konto unii kredytowej, co jest podobne do zakupu udziałów w tej unii. Zyski unii kredytowych są dystrybuowane w formie dywidendy do każdego klienta.

Instytucje oszczędnościowe są firmami for-profit, znanymi również jako instytucje oszczędnościowo-pożyczkowe. Instytucje te koncentrują się głównie na konsumenckich kredytach hipotecznych, ale mogą również oferować karty kredytowe i kredyty komercyjne. Klienci wpłacają pieniądze na konto, które kupuje udziały w firmie. Na przykład, instytucja oszczędnościowa może zatwierdzić 71.000 kredytów hipotecznych, 714 kredytów na nieruchomości, 340.000 kart kredytowych i 252.000 kredytów konsumenckich samochodowych i osobistych, jednocześnie zarabiając na odsetkach od wszystkich tych produktów w ciągu jednego roku podatkowego.

Banki komercyjne są spółkami for-profit i są największym rodzajem instytucji depozytowych. Banki te oferują szereg usług dla konsumentów i przedsiębiorstw, takich jak rachunki czekowe, kredyty konsumenckie i komercyjne, karty kredytowe i produkty inwestycyjne. Instytucje te przyjmują depozyty i głównie wykorzystują depozyty do oferowania kredytów hipotecznych, kredytów komercyjnych i pożyczek nieruchomości.

Depozytariusz vs. Repozytorium

Depozytariusz nie jest tym samym, co repozytorium, chociaż często mogą być mylone. Repozytorium to miejsce, gdzie rzeczy są przechowywane na przechowanie. Ale w przeciwieństwie do depozytu, przedmioty przechowywane w repozytorium są zazwyczaj abstrakcyjne, takie jak wiedza. Na przykład, dane mogą być przechowywane w repozytorium oprogramowania lub centralnej lokalizacji, w której znajdują się pliki. Investopedia jest również uważana za repozytorium – w tym przypadku jest to repozytorium informacji finansowych.

Przykład depozytariusza

Euroclear jest izbą rozliczeniową, która działa jako centralny depozyt papierów wartościowych dla swoich klientów, z których wielu handluje na giełdach europejskich. Większość jej klientów to banki, brokerzy-dealerzy i inne instytucje profesjonalnie zajmujące się zarządzaniem nowymi emisjami papierów wartościowych, tworzeniem rynku, obrotem lub posiadaniem szerokiej gamy papierów wartościowych.

Euroclear rozlicza krajowe i międzynarodowe transakcje papierami wartościowymi, obejmujące obligacje, akcje, instrumenty pochodne i fundusze inwestycyjne. W systemie akceptowane są krajowe papiery wartościowe z ponad 40 rynków, obejmujące szeroki zakres instrumentów dłużnych o stałym i zmiennym oprocentowaniu, instrumentów zamiennych, warrantów i akcji będących w obrocie międzynarodowym. Obejmuje to krajowe instrumenty dłużne, instrumenty krótko- i średnioterminowe, akcje i instrumenty powiązane z akcjami oraz obligacje międzynarodowe z głównych rynków Europy, Azji i Pacyfiku, Afryki i obu Ameryk.