• October 17, 2014
• By GoodTherapy.org Staff

Dla wielu ludzi niewiele rzeczy wywołuje bardziej uspokajające poczucie ciepła, komfortu, stabilności i bezpieczeństwa niż powrót do domu. Wielu ludzi postrzega swój dom jako osobistą twierdzę – bastion bezwarunkowej miłości i wsparcia. W domu mamy zazwyczaj więcej swobody, więcej czasu dla rodziny i przynajmniej na kilka godzin mamy możliwość ucieczki od zgiełku dnia. Jednak dla ofiar przemocy domowej dom jest czymś innym niż schronieniem.

Według Krajowej Koalicji Przeciwko Przemocy Domowej (NCADV), przemoc domowa jest celową napaścią fizyczną, zastraszaniem, pobiciem, napaścią na tle seksualnym i/lub stosowaniem innych zachowań zagrażających przez jednego członka gospodarstwa domowego wobec drugiego. Inne, mniej oczywiste formy obelżywego zachowania obejmują prześladowanie, używanie groźnych spojrzeń lub gestów, próby kontrolowania zdrowia reprodukcyjnego partnera (na przykład odmowa stosowania antykoncepcji podczas stosunku) oraz przejawy agresji psychicznej, takie jak poniżanie, upokarzanie lub izolowanie partnera.

Szokująca powszechność przemocy domowej w Ameryce

Przemoc ze strony partnera intymnego (IPV), węższy termin określający przemoc domową, dotyka zarówno mężczyzn, jak i kobiety, zamężne (znęcanie się nad małżonkiem) lub niezamężne. Amerykański Departament Sprawiedliwości szacuje, że każdego roku 1,3 miliona kobiet i 835 000 mężczyzn pada ofiarą przemocy fizycznej ze strony intymnego partnera.

NCADV podaje również, że wśród wszystkich ofiar przemocy domowej 85% stanowią kobiety; średnio jedna na cztery amerykańskie kobiety doświadczy przemocy domowej w ciągu swojego życia. Statystyki kryminalne wskazują również, że blisko jedna trzecia wszystkich kobiet-ofiar zabójstw została zabita przez intymnego partnera.

Przemoc domowa: The Psychological and Emotional Wounds

Złamane, posiniaczone i poobijane rysy to oczywiste oznaki przemocy domowej. Jednak tak jak fizyczne obrażenia wymagają naszej opieki i uwagi, konieczne jest, aby psychologiczne i emocjonalne rany poniesione z tych traumatycznych wydarzeń również get addressed.

Amerykańskie Towarzystwo Psychologiczne (APA) wyjaśnia, że uraz psychiczny jest “emocjonalną reakcją na straszne wydarzenie …”, który zakłóca zdolność jednostki do funkcjonowania, jak on lub ona w normalnych okolicznościach. Chociaż psychologiczny wpływ konkretnego zdarzenia będzie różny w zależności od osoby, większość osób doświadcza zwiększonego poziomu emocjonalnego niepokoju po przejściu przez traumatyczne wydarzenia. Na szczęście te uczucia niepokoju często ustępują, jeśli otrzymamy odpowiednie wsparcie od członków rodziny, przyjaciół, specjalistów od zdrowia psychicznego i innych sieci społecznych.

Dla ofiar znęcania się nad małżonkiem i innych rodzajów przemocy ze strony partnera intymnego sytuacja nie zawsze jest jednak tak jednoznaczna. Strach przed odwetem ze strony agresywnego partnera może powstrzymywać ofiary przed szukaniem potrzebnej pomocy. Uczucie wstydu i zakłopotania, szczególnie wśród mężczyzn, może być również poważną przeszkodą w szukaniu usług lub pomocy. Ten brak wsparcia emocjonalnego może prowadzić do zwiększonego lęku, niepokoju, depresji, gniewu, stresu pourazowego, wycofania społecznego, używania nielegalnych narkotyków, uzależnienia od alkoholu, a nawet myśli samobójczych.

Jasne jest, że psychologiczne i emocjonalne rany spowodowane przemocą domową są wyniszczające. Mogą one potencjalnie prześladować ofiary przez wiele lat i pozbawić je możliwości prowadzenia bogatego, pełnego życia. Rany te są całkowicie niewykrywalne przez promienie rentgenowskie i zbyt często pozostają nieleczone.

Społeczny wpływ przemocy domowej

Przemoc domowa często wywołuje efekt falowania, który rozdziera tkankę życia ofiary. Psychologiczne, emocjonalne i społeczne skutki przemocy domowej mogą utrzymywać się długo po ustąpieniu przemocy, a nawet po opuszczeniu przez ofiarę agresywnego partnera.

Narodowe Centrum PTSD, wybitna organizacja badawcza i edukacyjna, która bada psychologiczne skutki traumy, zidentyfikowała kilka scenariuszy, które wskazują na czerwone flagi w niezdrowym związku. Niezdrowy związek może być sygnalizowany, gdy jeden z partnerów:

• Posiada całkowitą kontrolę nad wszystkimi finansami domowymi.
• Ogranicza lub całkowicie zamyka życie towarzyskie drugiego partnera. On lub ona może izolować drugiego partnera od przyjaciół i rodziny.
• Nieustannie grozi zrujnowaniem reputacji drugiego partnera, szczególnie po tym, jak wyraził on lub ona chęć zakończenia związku.
• Powtarzalne próby przestraszenia drugiej osoby poprzez rozbijanie rzeczy, wybijanie dziur w ścianie i krzywdzenie lub grożenie skrzywdzeniem zwierząt domowych.
• Systematycznie wywołuje poczucie winy lub wstydu u drugiego partnera.

Te rodzaje zachowań przymusu i kontroli są często obecne w przypadkach przemocy domowej i mogą mieć głęboki wpływ na to, jak ofiara przemocy jest w stanie funkcjonować społecznie, nawet po opuszczeniu agresywnego związku. Jeśli dana osoba jest finansowo zależna od swojego agresywnego partnera, każda decyzja o ucieczce od przemocy niesie ze sobą realną możliwość bezdomności. Jedno z badań (2003) wykazało, że w próbie 110 kobiet, które doświadczyły przemocy domowej, 38% zgłosiło bezdomność.

Kwestie ubóstwa i bezdomności są ściśle związane z aktem przemocy polegającym na izolowaniu partnera intymnego od rodziny, przyjaciół i innych źródeł wsparcia społecznego. W normalnych okolicznościach osoba z silnymi więzami społecznymi zwróci się do swoich krewnych i/lub rówieśników, gdy będzie potrzebowała pomocy. Jednak izolacja od tych grup wsparcia może sprawić, że więzi te osłabną. W końcu ludzie, którzy doświadczają przemocy domowej mogą rozumować, że są zupełnie sami w swoich zmaganiach, a dawne zasoby nie są już dostępne.

Nawet jeśli osobie, która przeżyła, uda się uciec z brutalnego związku, blizny po przeszłych nadużyciach mogą znacząco wpłynąć na przyszłe związki intymne. National Center for PTSD wyjaśnia, że niektóre osoby, które doświadczyły IPV, mogą nawet nie wierzyć, że zdrowe związki istnieją. Dlatego mogą wchodzić w nowe związki z takimi samymi niezdrowymi oczekiwaniami, jakie mieli wcześniej. Inne wyzwania mogą obejmować natrętne wspomnienia dawnych nadużyć (na przykład podczas intymnych chwil z nowym partnerem), koszmary senne, wyzwania komunikacyjne i poczucie bezwartościowości.

Wpływ przemocy domowej na dzieci

Badania pokazują, że przemoc domowa może mieć negatywny wpływ na rozwój dziecka. Jedno z badań przeprowadzonych przez Appel i Holden (1998) podkreśla nawet duże nakładanie się gospodarstw domowych, w których występuje IPV i przemoc wobec dzieci. National Center for PTSD szacuje, że nakładanie się to wynosi około 40-60%. Według statystyk NCADV chłopcy narażeni na przemoc domową są dwa razy bardziej skłonni do znęcania się nad swoimi partnerkami i dziećmi, gdy dorosną.

Podobnie odkrywcze statystyki American Bar Association pokazują, że dziewczęta, które doświadczyły przemocy fizycznej lub seksualnej, częściej niż dziewczęta, które jej nie doświadczyły, angażowały się w ryzykowne zachowania, takie jak palenie (26% w porównaniu z 10%), picie (22% w porównaniu z 12%) i nadużywanie substancji (30% w porównaniu z 13%). Dziewczęta krzywdzone częściej niż dziewczęta nie krzywdzone przejadały się i oczyszczały (32% w porównaniu z 12%). W innym badaniu z udziałem 2 245 dzieci i nastolatków podkreślono, że niedawne zetknięcie się z przemocą domową było głównym czynnikiem pozwalającym przewidzieć przyszłe zachowania agresywne. Nawet dzieci, które nie są bezpośrednio maltretowane, odczuwają skutki bycia świadkiem przemocy domowej.

Gdzie i jak możesz uzyskać pomoc

Jeśli ty lub ktoś z twoich bliskich jest ofiarą przemocy domowej, poszukaj pomocy. Im dłużej trwa przemoc, tym więcej szkód może wyrządzić fizycznie i psychicznie. Istnieje wsparcie na poziomie krajowym i w Twojej społeczności, aby pomóc Ci zakończyć cykl przemocy i wyjść poza niego. Oto kilka źródeł, jeśli masz kłopoty:

• Jeśli jesteś ranna lub w bezpośrednim niebezpieczeństwie, zadzwoń pod numer 911 i zrób wszystko, co możesz, aby znaleźć się w bezpieczniejszej sytuacji.
• Kontakt z Krajową Gorącą Linią Przemocy Domowej pod numerem 800-799-SAFE (7233) lub 800-787-3224 (TDD). Krajowa gorąca linia może Cię zaprowadzić do lokalnych schronisk w Twojej społeczności i/lub do niezbędnych usług.
• W celu uzyskania lokalnych zasobów odwiedź tę sekcję womenshealth.gov, aby znaleźć wsparcie i bezpieczne schronienie w Twoim stanie.
• Jeśli szukasz pomocy online, pamiętaj o wyczyszczeniu historii przeglądania Internetu, aby Twój agresywny partner nie mógł śledzić Twoich poszukiwań. Firefox, Internet Explorer i Google Chrome mają opcje czyszczenia historii przeglądania, które znajdują się w prawym górnym rogu pod czerwonym X, aby zamknąć okno.

Nawet po ustąpieniu przemocy, psychologiczne skutki przemocy domowej mogą pozostać. Szukanie pomocy u specjalisty od zdrowia psychicznego, takiego jak doradca lub terapeuta, może być kluczowe, aby pomóc ofierze odnaleźć spokój. Jeśli ty lub ktoś z twoich bliskich jest ofiarą przemocy domowej, rozważ rozmowę z profesjonalistą, który ma doświadczenie i wiedzę, aby pomóc osobie przezwyciężyć psychologiczne rany przemocy domowej.

1. American Bar Association, Commission on Domestic and Sexual Violence. (n.d.). Statystyki dotyczące przemocy domowej. Retrieved September 26, 2014, from http://www.americanbar.org/groups/domestic_violence/resources/statistics.html
2. American Psychological Association. (n.d.). Trauma. Retrieved September 26, 2014, from http://www.apa.org/topics/trauma/
3. Appel, A. E., & Holden, G. W. (1998). The co-occurrence of spouse and physical child abuse: A review and appraisal. Journal of Family Psychology, 12, 578-599.
4. Australijskie Towarzystwo Psychologiczne. (n.d.). Zrozumienie i zarządzanie traumą psychologiczną. Retrieved September 26, 2014, from http://www.psychology.org.au/publications/tip_sheets/trauma/
5. Baker, C.K., Cook, S.L. & Norris, F.H. (2003). Przemoc domowa i problemy mieszkaniowe. Kontekstualna analiza poszukiwania pomocy przez kobiety, otrzymywanego nieformalnego wsparcia i formalnej reakcji systemu. Violence Against Women, 9(7), 754-783. doi:10.1177/1077801203009007002
6. Black, M.C., Basile, K.C., Breiding, M.J., Smith, S.G., Walters, M.L., Merrick, M.T., Chen, J., & Stevens, M.R. (2011). The National Intimate Partner and Sexual Violence Survey (NISVS): 2010 Summary Report. Atlanta, GA: National Center for Injury Prevention and Control, Centers for Disease Control and Prevention.
7. Centers for Disease Control and Prevention. (2013). Intimate partner violence: Consequences. Retrieved September 26, 2014, from http://www.cdc.gov/violenceprevention/intimatepartnerviolence/consequences.html
8. National Coalition Against Domestic Violence. (n.d.). Fakty dotyczące przemocy domowej. Retrieved from http://www.ncadv.org/files/DomesticViolenceFactSheet%28National%29.pdf
9. National Coalition Against Domestic Violence. (n.d.). Mężczyźni – ofiary przemocy. Retrieved from http://www.ncadv.org/files/MaleVictims.pdf
10. S. Departament Spraw Weteranów, Narodowe Centrum PTSD. (2014). Przemoc ze strony partnerów intymnych. Retrieved September 26, 2014, from http://www.ptsd.va.gov/public/types/violence/domestic-violence.asp

.