Około dwa tygodnie temu zraniłam stopę. Jak wiele wypadków, było to głupie, szybkie i możliwe do uniknięcia. Ciężkie drzwi burzowe zamykały się, a ja jakoś nie usunąłem się z ich drogi i wyrżnęły w tył mojej lewej stopy, za kostką. Na szczęście nie przeciąłem tętnicy, ścięgna Achillesa, ani żadnej innej tkanki, która mogłaby spowodować kryzys lub długotrwały problem. Skończyło się jednak na jedenastu szwach i nakazie trzymania się z dala od stóp przez ponad tydzień.

Jeśli życie daje ci cytryny, zrób lemoniadę. Podczas mojej wymuszonej bezczynności, otoczyłam się projektami, na które nie miałam czasu. Odwrotny appliqué szycie ręczne zacząłem w klasie ubiegłego lata, ale nigdy nie skończyłem. Projekt kreatywnego pisania, który miałam nadzieję zrobić. Mój długo zaniedbywany flet rdzennie amerykański. Jednak w miarę upływu dni odkrywałam, że jestem coraz bardziej niezdolna do robienia czegoś więcej niż gapienie się w przestrzeń, oglądanie telewizji lub szycie. Trudno było mi skupić uwagę i skoncentrować się; czułam rosnący paraliż woli, by inicjować i podtrzymywać aktywność. Kiedy chodziłam, używając kul, aby utrzymać ciężar z dala od mojej stopy i uniknąć zgięcia kostki, czułam się łatwo zmęczona i niejasno chora.

Robiłam też trochę czytania i natknęłam się na niedawną ponowną ocenę książki Olivera Sacksa zatytułowanej “Noga, na której można stanąć”. Sacks, neurolog, napisał tę książkę w 1984 roku po tym, jak złamał nogę w traumatycznym wypadku. Ku swojemu zaskoczeniu odkrył, że uraz spowodował istotne zmiany w jego obrazie ciała. W początkowym okresie rekonwalescencji noga nie wydawała mu się częścią jego samego. Chociaż nie mógł jej czuć ani dobrowolnie poruszać, a nawet nie pamiętał, że w przeszłości nią poruszał, mogła się poruszać w odpowiedzi na muzykę. Później odkrył, że jego doświadczenie było podzielane przez innych pacjentów. W ponownej ocenie, autorzy Stone, Perthen i Carson sugerują, że problem Sacksa był funkcjonalny (tj. psychologiczny, a nie fizyczny). Sacks, w odpowiedzi na ich ponowną ocenę, sugeruje, że aktywność i doznania na peryferiach – to znaczy w rękach i nogach – są nierozerwalnie związane z tym, jak centralny układ nerwowy organizuje informacje, doświadczenia i funkcje poznawcze. To znaczy, że umysł i całe ciało są ze sobą połączone.

Istnieje wiele sposobów, w których doświadczenia fizyczne inne niż urazy mają szerokie systemowe, umysł/ciało wzajemne powiązania. Jeśli mamy gorączkę, nie jesteśmy zaskoczeni, jeśli oprócz tego, że boli nas żołądek lub pulsuje nam w głowie, czujemy się źle, nie możemy się skoncentrować, jesteśmy przygnębieni. Choroba jest doświadczeniem całego ciała. Wiele lat temu miałam robioną amniopunkcję. Lekarz powiedział mi, że mogę zająć się swoimi sprawami po zakończeniu zabiegu, ale pielęgniarka powiedziała mi, że wiele osób czuje, że potrzebuje odpoczynku. Rzeczywiście, po tym jak duża igła wbiła się w mój brzuch, co było irracjonalnym, ale niewątpliwym uczuciem inwazji na granice ciała, czułam się roztrzęsiona i potrzebowałam odpoczynku. Nawet mój mąż, fizyk, bardzo miły, ale zdecydowanie nie jest typem faceta “touchy-feely”, poczuł się zaatakowany przez dużą igłę penetrującą jego ciało w celu pobrania próbki szpiku kostnego.

Tak jest z nieprzyjemnymi doświadczeniami związanymi z cyklem menstruacyjnym. Skurcze menstruacyjne, uderzenia gorąca i migreny menstruacyjne nie są odosobnionymi objawami występującymi w odległych lub odizolowanych częściach ciała. Jeśli mamy skurcze menstruacyjne, możemy napinać całe nasze ciało, nasz brzuch może czuć się jak najechany obcy, a nie jak część nas samych, skurcze mogą mieć konkretne znaczenia dotyczące tego, kim jesteśmy, naszego życia, znaczenia bólu lub dyskomfortu. Jeśli mam migreny menstruacyjne, mogę się zastanawiać, dlaczego ludzie nie okazują mi więcej współczucia i nie pomagają mi, albo mogę chcieć zachować moje bóle głowy w tajemnicy. Nie zawsze, ale często, doświadczenia cyklu menstruacyjnego, jak wiele innych doświadczeń, są holistyczne, umysł/ciało phenomena.

Sacks, O. (2012). The Central Effects of Peripheral Injury. Journal of Neurol. Neurosurg. Psychiatry, vol. 83, s. 868. Pobrano z www.medscape.com/viewarticle/769178.

Sacks O. (1984). A Leg to Stand on. New York: Harper & Row, 1984.

Stone, J., Perthen, J., & Carson, A. (2012). ‘A Leg to Stand On’ by Oliver Sacks: A reappraisal: The diagnosis reappraised-functional paralysis? Journal of Neurol. Neurosurg. Psychiatry, vol. 83, s. 864-867. Pobrano z www.medscape.com/viewarticle/769177.

.