Czytanie technicznych definicji może sprawić, że zakręci Ci się w głowie – zwłaszcza, jeśli szukasz odpowiedzi teraz, a nie po odnalezieniu słownika i położeniu dziecka na drzemkę! Tak więc, aby wyjaśnić terminy i zachować zdrowy rozsądek, spójrzmy na każdą część definicji razem.

Dysleksja jest specyficznym zaburzeniem uczenia się, które jest pochodzenia neurologicznego.

W powszechnym rozumieniu, specyficzna trudność w uczeniu się (często oznaczana skrótem SLD) jest poważnym problemem w uczeniu się spowodowanym zaburzeniem procesów poznawczych (mózgu). Tak jak zapewne podejrzewałeś, dysleksja jest zaburzeniem neurologicznym. Nie jest ona wynikiem nieodpowiednich instrukcji, niekorzystnych warunków środowiskowych lub ekonomicznych, lenistwa ucznia lub innych niepełnosprawności.

W rzeczywistości naukowcy przeprowadzili skany mózgu na setkach ochotników i w rezultacie zidentyfikowali konkretne części mózgu, które są zaangażowane w dysleksję. Skany wykazały, że bardzo specyficzne części mózgu dyslektyka po prostu nie funkcjonują prawidłowo. Sally Shaywitz, M.D. napisała obszernie o neurologicznych podstawach dysleksji, więc jeśli interesuje Cię więcej informacji na ten temat, warto sięgnąć po kopię jej książki Overcoming Dyslexia.

Dysleksja charakteryzuje się trudnościami z dokładnym i/lub płynnym rozpoznawaniem słów oraz słabymi umiejętnościami ortograficznymi i dekodującymi.

Bez wskazówek kontekstowych, które mogłyby im pomóc, dyslektycy mają trudności z czytaniem słów w oderwaniu od kontekstu. Kiedy mają do czynienia ze zdaniami i akapitami, ich czytanie jest zazwyczaj bardzo chaotyczne, a nie płynne. Mogą oni polegać na błędnych technikach dekodowania (czytania), takich jak kształt słowa lub początkowe i końcowe litery. A pisownia jest dla dyslektyków jeszcze trudniejsza niż czytanie. Trudności te wynikają zazwyczaj z deficytu w zakresie fonologicznego komponentu języka, który jest często nieoczekiwany w odniesieniu do innych zdolności poznawczych i skutecznego nauczania w klasie. Innymi słowy, osoby z dysleksją są doskonale inteligentne pod innymi względami. Już o tym wiedzieliście. Twoje dzieci mogą być w stanie zbudować najbardziej złożony świat z klocków LEGO® lub powtórzyć wszystko, co wydarzyło się w filmie, który widziały wczoraj, lub namalować obraz wschodu słońca tak realistyczny, że aż chce się płakać.

Inteligencja nie jest problemem. Problemem jest czytanie i pisanie.

Metody nauczania, które sprawdzają się w przypadku przyjaciół i kuzynów uczniów z dysleksją, nie sprawdzają się w ich przypadku. Jeśli umieścimy uczniów z dysleksją w tej samej klasie, co ich rówieśnicy, ich rówieśnicy nauczą się płynnie czytać i pisać, ale uczniowie z dysleksją nie. Nie chodzi więc o to, że nie mieli oni szansy na czytanie i literowanie – po prostu nie mogą się tego nauczyć poprzez typowe techniki nauczania w klasie.

Drugorzędne konsekwencje mogą obejmować problemy ze zrozumieniem tekstu i zmniejszone doświadczenie w czytaniu, które może utrudniać rozwój słownictwa i wiedzy ogólnej.

Ta część definicji jest oczywista. Ponieważ osoba z dysleksją nie może łatwo czytać, ma trudny czas z czytaniem ze zrozumieniem i nie czyta prawie tak dużo jak przeciętna osoba. Brak czytania może skutkować brakiem słownictwa i innej wiedzy często zdobywanej poprzez czytanie.

.