Jeśli jesteś jednym z tych przygnębionych samotnych ludzi zamieszczających statusy “Fuck Valentine’s Day” na Facebooku, mam dla ciebie świetną wiadomość: Według nauki, miłość nie istnieje, więc nie ma się nad czym rozwodzić.

Naukowe badania nad kojarzeniem i zachowaniami związanymi z łączeniem par nie pozostawiają żadnej alternatywy. Przyznaję, nauka nie jest jednym monolitycznym bytem, który kolektywnie zgadza się na różne rzeczy. Plus ty podobno nie może udowodnić negatywne, ale Bill Nye w szczególności wydaje się być do debaty, że rzeczy nie istnieją ostatnio. Więc podczas gdy nie ma otwartej debaty o miłości, chciałbym moderować jeden. Bill Nye byłby po jednej stronie, dokonując wiwisekcji miłości. Po drugiej stronie byliby Zach Braff i Oprah.

W tej chwili w wywiadach z psychologami krąży meme o zwierzęciu zwanym nornikiem preriowym, który angażuje się w doskonałą monogamię, prawie bez wyjątku. Norniki preriowe są tak całkowicie monogamiczne, że łączą się w pary natychmiast po kryciu. Jak powiedziała Abby Marsh, profesor psychologii na Uniwersytecie Georgetown, ekipie dokumentalnej: “W porównaniu z wieloma innymi ssakami, samiec nie znika tak po prostu. Trzyma się w pobliżu.” Kiedy mówi “inne ssaki”, prawdopodobnie ma na myśli nas.

Więc naukowcy wycięli mózg nornika i znaleźli, według Marsha, “naprawdę gęste receptory oksytocyny w regionach takich jak jądro akumbens.” Jądro accumbens jest centrum nagrody. “Kiedy się kopulują, wyzwala to powódź oksytocyny, która ma zostać uwolniona. To z kolei wyzwala dopaminę, która jest uwalniana do jądra, co powoduje, że samica uważa, że ten konkretny samiec jest naprawdę satysfakcjonujący.” To jest zwierzę, które, jeśli jego partner umrze, nie wybierze innego partnera. Zamiast tego po prostu umrze samotnie. Wyobraźcie sobie, jak ta nornica myśli o swoim małym partnerze. Wyobraź sobie to uczucie miłości. Wyobrażasz to sobie?

Kochane norniki przez

Następnie, ponieważ naukowcy są takimi dupkami, podali nornicom lek, który odciął ich receptory oksytocyny. Marsh mówi, że nornice są teraz “niezainteresowane tworzeniem więzi w parach”, a ich zachowanie będzie zasadniczo takie samo jak ich kuzyna, poligynicznego nornika z Montane, który pieprzy wszystko w zasięgu wzroku, ponieważ faworyzuje ilość miotów nad posiadaniem przez potomstwo ochrony dwojga rodziców, co jest całkowicie uzasadnioną pozycją nornika.

Tak samo jest z ludźmi, mówi Marsh. “Ludzie są prawdopodobnie zbudowani podobnie. Ludzie, którzy wzbudzają w nas romantyczne uczucia, prawdopodobnie również wyzwalają wzrost oksytocyny, co skutkuje tym wzrostem dopaminy, gdy znajdziemy tę osobę.” Po prostu nie jesteśmy w tym tak dobrzy jak norniki, nawet bez naukowca pieprzącego się z naszymi receptorami oksytocyny.

Nie powinno nikogo dziwić, że łączenie par zostało powiązane z biologią, ale pomyśl o tym w ten sposób: Wiedzieliśmy już dawno temu, jak chemia była zaangażowana w reprodukcyjny składnik tego, co interpretowaliśmy jako miłość, w naszej wąskiej definicji, i wymyśliliśmy, jak to wyłączyć poprzez kastrację lub ooforektomię. Ale nadal istniało łączenie się w pary. Teraz możemy to też wyłączyć.

Którą zdolność wolałbyś mieć na stałe wyłączoną, kojarzenie czy łączenie w pary? Musisz powiedzieć, że kojarzenie, a nie wiązanie, bo inaczej jesteś potworem, prawda? Ktoś, kto może kopulować, ale nie może się związać, nie kocha, prawda? Poza tym, łączenie i kojarzenie nie może być wszystkim, co jest związane z miłością, prawda?

W ciągu ostatnich kilku dekad naukowcy i filozofowie uzbrojeni w popową wrażliwość i umowy książkowe wykonali mnóstwo pracy, kompilując argumenty w języku laików, które wyjaśniają jakiś społecznie toksyczny aspekt miłości: heteronormatywność (musisz być mężczyzną i kobietą, żeby być zakochanym), binarność płci (musisz być mężczyzną lub kobietą, żeby być zakochanym), wraz z patriarchatem, monogamią i wyłącznością – wszystko to jest zniszczonym dziedzictwem naszych przesądnych przodków.

Istnieje wystarczająco dużo literatury naukowej głównego nurtu, którą możesz cherry-pick, dopóki wyjaśnienie nie zgadza się z twoim światopoglądem. The Blank Slate Stevena Pinkera wyjaśnia wiele z ludzkich zachowań jako część naszego biologicznego zaprogramowania, ale prawdopodobnie jest zbyt zauroczony rolami płciowymi z lat 50-tych, a w niektórych kręgach stał się symbolem seksizmu w nauce. Przez jakiś czas trudno było znaleźć inteligentną dyskusję na ten temat, co z terminem “psychologia ewolucyjna” porwanym przez noszących fedory aktywistów praw mężczyzn, którzy używali go do usprawiedliwienia swojego “biologicznego imperatywu”, by “rozprzestrzeniać swoje nasienie.”

Sex at Dawn, autorstwa Christophera Ryana i Cacildy Jethá, którzy słusznie krytykowali Pinkera, ukazała się w 2011 roku i stała się popularnym wyjaśnieniem dla ludzi jako gatunku niemonogamicznego. Jest ona teraz używana przez ludzi w małżeństwach poligamicznych, aby wyjaśnić, jak bardzo nie są dziwni, lub przynoszona do stołu, kiedy ludzie mają rozmowę “Chcę otworzyć ten związek”. Książka bardzo skutecznie rozrywa ideę monogamii jako ustalonego w kamieniu ludzkiego instynktu, ale ma też tendencję do bycia nieco cukierkową w kwestii rzekomego preferowania przez nasz gatunek pokoju nad wojną, oraz stłumionego instynktu rozwiązywania konfliktów poprzez obciąganie.

Christopher Ryan jest teraz wiodącym amerykańskim anty-monogamicznym punditem. Powiedział to dla CNN:

“Ludzkie ciało opowiada tę samą historię. Jądra mężczyzn są znacznie większe niż jądra jakichkolwiek monogamicznych lub poligynicznych naczelnych, wiszą bezbronnie na zewnątrz ciała, gdzie chłodniejsze temperatury pomagają zachować plemniki w gotowości do wielokrotnych wytrysków. Mężczyźni mają najdłuższego i najgrubszego penisa ze ssaków naczelnych, a także żenującą tendencję do osiągania orgazmu, gdy kobieta dopiero się rozgrzewa. Są to wszystko silne oznaki tak zwanej konkurencji spermy w przeszłości naszego gatunku.”

Ale nauka nie tylko utrzymuje, że jesteśmy gatunkiem niemonogamicznym. Jesteśmy również kapryśni. Profesor psychologii na Uniwersytecie Rutgersa, Helen Fisher, która spędza większość swojego czasu na publicznych wystąpieniach, mówiąc o nauce przyciągania, teoretyzuje, że istnieje czteroletni cykl namiętności dla par. Wiąże to z ideą, że poznajesz kogoś, kopulujesz, wychowujesz dziecko, aż będzie mogło przynajmniej uciec przed drapieżnikami, a potem jeden z partnerów nudzi się i odchodzi. Tutaj jest Fisher w znacznie mniej kontrowersyjny tryb:

To nie jest, aby powiedzieć, przy okazji, że mężczyźni opuszczają. Każdy członek jakiejkolwiek pary mógłby chcieć odejść, mężczyzna czy kobieta, gej czy hetero. Matka Natura Sarah Hrdy: Instynkty macierzyńskie i jak one kształtują gatunek ludzki jest brutalny, niesentymentalny wziąć na kobiecych instynktów seksualnych i macierzyńskich. Całkowicie intuicyjne stwierdzenia Hrdy, takie jak “Gdziekolwiek kobiety mają zarówno kontrolę nad swoimi możliwościami reprodukcyjnymi, jak i szansę na polepszenie siebie, kobiety wybierają dobrobyt i bezpieczeństwo ekonomiczne zamiast posiadania większej liczby dzieci”, nie powinny nikogo powalić na kolana, ale często tak się dzieje.

Ale nawet gdy wciąż definiujemy ją na nowo, miłość pozostaje tym trwałym pojęciem literackim, które pociesza nas, gdy próbujemy zmierzyć się z kosmiczną pustką. Carl Sagan wyciągał czytelników z najmroczniejszych, najbardziej rozpaczliwych rozdziałów swoich książek o nieskończonej otchłani słynnymi cytatami, takimi jak: “Dla małych stworzeń, takich jak my, ogrom jest do zniesienia tylko dzięki miłości”, ale co tak naprawdę zostaje z miłości po pewnym czasie w zimnym, twardym świetle nauki?

Podczas gdy autorzy bestsellerów zazwyczaj nie wyjaśniają miłości całkowicie, filozofka Judith Butler wydaje się skłonna pójść w tym kierunku, ale zatrzymuje się tuż obok. W liście, który ukazał się w 2007 roku, pisze o zmaganiu się z pojęciem miłości. Ujmuje je jako serię transakcji: “Odkrywa się, że miłość nie jest stanem, uczuciem, usposobieniem, ale wymianą, nierówną, obarczoną historią, duchami, tęsknotami, które są mniej lub bardziej czytelne dla tych, którzy próbują zobaczyć siebie nawzajem z ich własnym wadliwym wzrokiem.”

Na koniec mojej wspomnianej wcześniej hipotetycznej debaty, Bill Nye zmusiłby Zacha i Oprah do zgodzenia się na coś w rodzaju wniosku, do którego doszła Judith Butler. Miłość jest po prostu zachowaniem realizowanym z wyboru, z powodu sił działających w społeczeństwie. Znaczy coś dla nas nie dlatego, że jest namacalną rzeczą, która istnieje, ale dlatego, że zgodziliśmy się udawać, że istnieje, tak jak pieniądze czy Boże Narodzenie.

Image via

@MikeLeePearl