O 7 rano w ostatni poniedziałek, siedziałem w beżowej poczekalni otoczony tylnymi wydaniami AARP The Magazine i broszur na temat zdrowia przewodu pokarmowego. “Czy jest tu ktoś po Jacka?” zapytała pielęgniarka. Podniosłem rękę, a ona szukała na mojej twarzy słowa, którego potrzebowała.

“Pani…uh…um…”

“Mąż,” wypełniłam za nią.

“Racja,” powiedziała, unosząc brwi. “Kolonoskopia pani męża została wykonana i jest on prawie gotowy do powrotu do domu.” Odprowadziła mnie do miejsca, gdzie Jack, wciąż otumaniony znieczuleniem, wesoło gawędził z personelem centrum chirurgicznego, z gołym tyłkiem odsłoniętym w szpitalnym fartuchu bez pleców. Sprawił, że pielęgniarki chichotały z niewyraźnych żartów na temat Snapchata jego doświadczeń na oddziale endoskopii – zabawne, ponieważ Jack nigdy nie używał Snapchata.

“Jest taki zabawny!” powiedziała jedna z pielęgniarek.

Dziesięć lat temu nie wyobrażałam sobie ustatkowania się z mężczyzną starszym o 20 lat, “hoot” czy nie. Jest jeszcze kolonoskopia, którą trzeba przechodzić dwa razy w roku, bo w wieku 52 lat Jack jest w tym punkcie życia. Jest też piętno społeczne, różnica w fazach kariery, fakt, że Boyz II Men nie wywołuje u niego żadnej nostalgii z dzieciństwa. Nasze różnice, jak twierdzą eksperci, dają parom takim jak my, z różnicą wieku 20 lub więcej lat, 95 procent szans na rozwód.

Wobec tych statystyk, dlaczego kobiety takie jak ja wiążą się z mężczyznami na tyle starymi, że mogą być naszymi ojcami?

Popularna teoria sugeruje, że gold-digging jest w efekcie, ponieważ starsi mężczyźni przypuszczalnie mają większe bezpieczeństwo finansowe. Ale trzy lata po ślubie nadal (szczęśliwie) jeżdżę Hondą Element z 2004 r., która ma 160 tys. mil i tylne drzwi zamknięte smyczą mojego owczarka niemieckiego. Choć przyznam, że to Jack zapoznał mnie z radościami płynącymi z picia wina butelkowanego zamiast w kartonie i z hoteli zamiast hosteli, mój mąż jest facetem, który inwestuje większość swoich pieniędzy z powrotem w swój biznes i swoją społeczność – jeden z powodów, dla których się w nim zakochałam – a ja ciężko pracuję, by wnieść swoje własne. Poza tym, ostatnie badania sugerują, że to właśnie millenialsi są najbardziej skłonni do małżeństwa dla pieniędzy. Z ponad 40 procent amerykańskich żywicieli rodziny teraz kobiety, twierdzę, że jesteśmy patrząc na wzrost sugar momma.

Trudniej mi odpisać, według naukowców, jest inny niepochlebny wyjaśnienie dla romansów maj-grudzień: straszny tata-issues teorii. Podczas gdy badanie American Psychological Association obaliło hipotezę, że młodsze żony rekompensują sobie kiepskie relacje ojciec-córka, badania nie dotyczyły kobiet takich jak ja, których ojcowie byli troskliwi, obecni i normalni. Czy to właśnie nas może podświadomie pociągać ::cringe:: tatuś-mąż?

“Krótka odpowiedź brzmi ‘tak’,” mówi Pepper Schwartz, Ph.D., ekspert AARP w dziedzinie miłości i związków i autorka bestsellera American Couples. “Kobieta może mieć zdrowe relacje ze swoim ojcem i nadal szukać tej figury ojca w małżonku. Kogoś, kto może je chronić i uczyć – kogoś, kto stawił czoła światu i kto może pomóc im również stawić czoła światu. Nie chodzi o to, że te kobiety seksualizują swoich ojców, ale o rzeczy, które tata reprezentuje.”

Początkowo Jack nie reprezentował dla mnie nic poza pracą. Kiedy spotkaliśmy się osiem lat temu, czekałam na jego stolik w eleganckiej restauracji w małym miasteczku w New Jersey. Byłam absolwentką studiów dziennikarskich i wiedziałam, że Jack (który był wtedy na randce) jest właścicielem lokalnej firmy wydawniczej. Pomiędzy przyjęciem zamówienia a dostarczeniem czeku, przedstawiłam się jako pisarka do wynajęcia.

Gra nie wchodziła w grę – jego firma nie zatrudniała – i romans też nie. Jack powiedział mi później, że choć uważam, że jestem urocza w zbyt chętny, naiwny sposób, nie jestem w jego typie. Jego ulubienicą jest Martha Stewart, a ja nie mam ani jej budowy kości, ani talentu do miniaturowych ciasteczek z owocami.

Ale rok później Jack natknął się na blog, który pisałam, i odszukał mnie, by zaoferować mi pracę. To było ekscytujące uczucie, w końcu pracować w prawdziwym biurze, z prawdziwymi wizytówkami i prawdziwym mentorem. Kiedy potrzebowałem mieszkania – trudno je znaleźć w mieście kurortowym z niebotycznymi czynszami – Jack zaoferował mi pokój w swoim domu, co oznaczało, że często pracowaliśmy do późna, a potem wracaliśmy do domu, by podzielić się butelką wina. To właśnie tutaj odkryłem krwawiące serce Jacka dla zwierząt, jego pasję do restaurowania zabytkowych maszyn do pisania i talent do opowiadania o nudnych podróżach samochodem z niewiarygodną impersonacją Seana Connery’ego. Gdzieś pomiędzy kopiowaniem-edytowaniem a cabernetem staliśmy się wielkimi przyjaciółmi… a potem jeszcze więcej.

To wszystko skomplikowało. I fretted przez miesiące nad ujawnieniem mojego nowego związku do moich tradycyjnych rodziców, którzy byli zaskakująco w porządku z nim. Martwiłam się, że już życie z Jackiem storpeduje naszą szansę na miłość. Pracowałam wyjątkowo ciężko w mojej pracy, żeby pokazać małomiasteczkowym plotkarzom, że nie jestem jakąś lafiryndą z fetyszem na punkcie wyżu demograficznego. Więc sugestia, że zakochanie się w Jacku mogło być podstępem mojej podświadomości, aby zapewnić sobie postać tatusia, który ułatwiłby mi życie? Cue eksplozja mojej feministycznej głowy.

Moje podniesione haki są do przewidzenia, mówią socjologowie. Chociaż społeczeństwo zmierza w kierunku większej akceptacji indywidualnego wyboru, nadal istnieje przekonanie, że wychodząc za mąż za starszego mężczyznę, kobieta zwraca się przeciwko swojej płci (tzn. utrwala błędne przekonanie, że mężczyźni powinni być dostawcami, podczas gdy kobieta jest cenna jako trofeum). Jeden z przyjaciół powiedział mi, że stracił dla mnie cały szacunek, kiedy związałam się z kimś, kto jest o wiele starszy ode mnie. A kiedy Jack i ja pobraliśmy się trzy lata temu, znajomi robili zakłady o to, jak długo to potrwa.

“To paradoks” – mówi Schwartz. “W wielu przypadkach, im bardziej postępowi przyjaciele kobiety, tym bardziej prawdopodobne jest, że podniosą brwi na dużą różnicę wieku. Często nie chodzi o to, że jest coś nie tak z miłością lub pożądaniem między jednostkami, ale o sposób, w jaki to działa pod względem umiejscowienia w świecie – ona może dostać ulepszenie stylu życia lub intelektualnie silnego faceta, ale to często wypiera kobietę bardziej niż mężczyznę.”

Przypadek w punkcie: Niedługo po tym, jak zaczęliśmy się spotykać, to ja rzuciłam pracę. Ponieważ życie Jacka w New Jersey było już ustabilizowane, zmieniłam też swój plan pięcioletni, który zakładał przeprowadzkę do większego miasta z większą siecią młodych profesjonalistów i mniejszą liczbą promocji early-bird. Widzę, jak na papierze dynamika mojego związku wygląda na dojrzałą do osądu. I ten osąd nie jest całkowicie bezpodstawny. Oprócz jego dobrego wyglądu drwala, pociąga mnie intelektualna potencja Jacka, jego światowość i niezachwiany sposób, w jaki chroni rzeczy, które kocha – wszystkie idealizowane cechy “tatusia” (aczkolwiek takie, które również uważam za atrakcyjne u dwudziestokilkulatka).

Były momenty – jak wtedy, gdy zaczęliśmy uprawiać seks – że z radością pozwoliłam Jackowi przejąć inicjatywę. W końcu robił to dłużej, niż ja żyłam. Można by pomyśleć, że jego duże doświadczenie sprawi, że ja, względna pruderyjna, poczuję się skrępowana swoim brakiem seksualnego obycia, ale stało się wręcz przeciwnie. Spędziłam dorosłe życie udając, że czuję się komfortowo z fizyczną intymnością, zbyt mocno starając się być seksowną i pożądaną. Przebywanie z kimś tak doświadczonym w sprawach seksu – w połączeniu z moim pragnieniem szczerego związku z tym wspaniałym facetem – pozwoliło mi się zrelaksować i pozwolić Jackowi mnie uczyć. (Lekcja: ja też powinnam cieszyć się seksem.) Podwójne orgazmy, których zaczęłam doświadczać, ułatwiły mi wyśmiewanie się z przyjaciół, którzy mówili, że nie “rozumieją” mojego związku, jakby to było zadanie z algebry w szkole średniej. W 2011 roku ukazała się książka Getting Intimate: A Feminist Analysis of Old Age, Masculinity and Sexuality, szczegółowo omawia kilka badań wskazujących na to, że mężczyźni z wiekiem stają się mniej samolubni w łóżku. Autorka, dr Linn Sanberg, cytuje w niej szwedzki werset: “Ze starszym mężczyzną nie musisz się martwić. On robi to dokładnie, nie spieszy się. Ale młodsi mężczyźni są po prostu gówniarzami. Ledwie zdążą przed ‘to już koniec’.”

Na każdą seksowną zaletę, przypada nieseksowna przeszkoda: Jack wyobraża sobie klasyczne telewizyjne niebo jako Gunsmoke; ja wolałabym raczej oglądać Gilmore Girls. On ubolewa nad uprawnieniami pokolenia millenialsów podczas kolacji. A moje wrodzone milenijne pragnienie przygody często kłóci się z pragnieniem Jacka, by chronić zdeformowaną kostkę.

Na myśl przychodzi mi niedawne fiasko z zipliningiem. Po przypadkowym zjechaniu do połowy drogi powrotnej, Jack został pozostawiony na czterdziestu pięciu metrach nad ziemią, kręcąc się w powolnych, zawrotnych kółkach i wypowiadając czteroliterowe słowa, które odbijały się echem po powietrznym kursie, do którego próbowania go namawiałem. Później, śmiejąc się ze swojego ocalenia przy piwie, powiedział mi, co przeszło mu przez myśl, gdy kołysał się na wietrze: “Jestem za stary na to gówno”.

Jest też największa praktyczna wada małżeństwa ze starszym: obawa, że spędzisz kawał swojego życia, karmiąc go Ovaltine przez słomkę, zanim ostatecznie umrzesz samotnie. W zeszłym roku, po tym, jak Jack zachorował na boreliozę, ale zanim otrzymaliśmy właściwą diagnozę, przekonałam się, że umiera i że to, przed czym wszyscy mnie ostrzegali, czyli stosunkowo krótki okres przydatności do spożycia mojego małżeństwa, stało się faktem. Gdyby Jack miał 30 lat, nie jestem pewna, czy tak szybko dokonałabym przeskoku od “dziwnych objawów” do “pewnej śmierci”.

Więc, jeśli można argumentować, że małżeństwo ze starszym wiekiem nie było w moim najlepszym interesie, to w czyim interesie było? Moje hipotetyczne dzieci.

Ewolucyjnie, “kobiety, które były przyciągane do starszych mężczyzn, radziły sobie dobrze i produkowały zdrowe potomstwo, ponieważ starsi mężczyźni mieli tendencję do posiadania zasobów”, mówi Darren Fowler, M.S., psycholog kliniczny z Halifax i współautor wspomnianego badania daddy-issues. “Tego typu preferencje seksualne zostały wmontowane w nasze mózgi.”

W czasach prehistorycznych, “zasoby” obejmowałyby dobrą sieć myśliwych, lepszy sprzęt do przecinania tygrysów szablozębnych i ogólnie więcej jaskiniowców know-how. Dzisiaj “zasoby” odnoszą się bardziej do zasobności finansowej – zdywersyfikowanego portfela lub pracy blisko garnituru C – ale ogólna idea jest taka sama: facet, który miał więcej czasu na zgromadzenie tych rzeczy, jest przypuszczalnie lepiej przygotowany do pomocy w opiece nad dzieckiem. Fakt, że nie jestem nawet pewien, czy chcę mieć dzieci? Nie ma znaczenia, mówi Fowler; mogłem zostać szturchnięty przez moją podświadomość.

Ale wszystko jest kompromisem. Sprzężenie się ze starszym mężczyzną potęguje presję posiadania dzieci, która jest wywierana na wszystkie kobiety; słyszę, jak mój zegar biologiczny tyka głośniej, ilekroć wyobrażam sobie Jacka trenującego małą ligę w wieku 65 lat. Wszystkie badania potwierdzające związek między starzeniem się plemników a ciążami wysokiego ryzyka nie pomagają. Niebezpieczeństwo jest tak wielkie, że naukowcy z Nowej Zelandii wydali 345 000 dolarów na badanie zwyczajów seksualnych zebrafish, próbując wskazać biologiczny popęd, który zmusza ludzkie kobiety do wybierania starszych partnerów, pomimo zagrożeń.

Chociaż nie jestem pewien, czy zależy mi na tym, aby wiedzieć, co ryba ma do powiedzenia na temat moich wyborów życiowych, rozumiem fascynację lukami wiekowymi. Określenie naszej strefy komfortu (5 lat? 20? 40?) jest interesującym papierkiem lakmusowym dla naszych osobistych ram moralnych i okazją do refleksji nad społecznymi konstrukcjami w tych ramach. Spędziłam trochę czasu myśląc o tym dobrze uargumentowanym artykule Heather Schwedel, w którym nazywa ona kobiety takie jak ja zdrajczyniami naszego pokolenia. Schwedel odnosi się do szczególnie dużej różnicy wieku jako “wszystkiego, co jest złe w naszym seksistowskim, uwielbiającym młodzież, rządzonym przez męski przywilej społeczeństwie”.

Szczerze mówiąc, nie wiem, gdzie stoję. Może jestem zdrajcą. A może przekonanie Schwedela wynika z tego samego merkantylnego zeitgeist, który określa, kiedy poduszki na ramiona wychodzą z mody, a tapeta jest znowu modna. Może dobrze by było, gdybyśmy wszyscy ubierali się, dekorowali i żenili, jak tylko chcemy. Czy nie jest możliwe, że dwoje niedopasowanych ludzi spotyka się po prostu dlatego, że na siebie trafili, bez konieczności stosowaniaszych skomplikowanych równań socjobiologicznych? “Czasami nie da się oszacować psychologicznej więzi między ludźmi”. A czasami, kilka nieudanych ziplines lub daty w oddziale endoskopii są małą ceną do zapłacenia za tę więź.