Background: Wśród pacjentów z niewydolnością serca istnieją kontrowersje dotyczące tego, czy istnieją cechy kliniczne i badania laboratoryjne, które mogą odróżnić pacjentów, którzy mają niską frakcję wyrzutową od tych z prawidłową frakcją wyrzutową. Przydatność inhibitorów konwertazy angiotensyny (ACE) wśród pacjentów z niewydolnością serca, którzy mają prawidłową frakcję wyrzutową lewej komory, również nie jest znana.

Metody: Z rejestru 2 906 niewyselekcjonowanych kolejnych pacjentów z niewydolnością serca, którzy zostali przyjęci do 10 szpitali społecznościowych o ostrej opiece w latach 1995 i 1997, zidentyfikowaliśmy 1291, którzy mieli ilościowy pomiar frakcji wyrzutowej lewej komory. Pacjentów podzielono na trzy grupy na podstawie frakcji wyrzutowej: < lub =0,39 (n = 741, 57%), 0,40 do 0,49 (n = 238, 18%) i > lub =0,50 (n = 312, 24%). Mierzono śmiertelność wewnątrzszpitalną, przepisywanie inhibitorów ACE przy wypisie, późniejszą rehospitalizację, jakość życia i przeżycie; osoby, które przeżyły, były obserwowane przez co najmniej 6 miesięcy po hospitalizacji.

Wyniki: Średni (+/- SD) wiek badanej próby wynosił 75+/-11 lat; większość (55%) pacjentów stanowiły kobiety. W modelach wieloczynnikowych wiek >75 lat, płeć żeńska, masa ciała >72,7 kg i zastawkowa etiologia niewydolności serca były związane ze zwiększonym prawdopodobieństwem posiadania frakcji wyrzutowej > lub =0,50; wcześniejszy wywiad w kierunku niewydolności serca, niedokrwienna lub idiopatyczna przyczyna niewydolności serca i kardiomegalia radiograficzna były związane z mniejszym prawdopodobieństwem posiadania frakcji wyrzutowej > lub =0,50. Całkowita śmiertelność była mniejsza u pacjentów z frakcją wyrzutową > lub =0,50 niż u tych z frakcją wyrzutową < lub =0,39 (iloraz szans = 0,69, 95% przedział ufności [CI] 0,49 do 0,98, P = 0,04). Wśród pacjentów, którzy przeżyli w szpitalu z frakcją wyrzutową od 0,40 do 0,49, 65%, którym przepisano inhibitory ACE przy wypisie ze szpitala, miało lepsze średnie skorygowane oceny jakości życia (7,0 w porównaniu z 6,2, P = 0,02) i niższą skorygowaną śmiertelność (OR = 0,34, 95% CI: 0,17 do 0,70, P = 0,01) podczas obserwacji niż ci, którym nie przepisano inhibitorów ACE. Wśród pacjentów, którzy przeżyli w szpitalu z frakcją wyrzutową > lub =0,50, 45%, którym przepisano inhibitory ACE przy wypisie, miało lepszą (niższą) skorygowaną klasę czynnościową New York Heart Association (NYHA) (2,1 vs 2,4, P = 0,04), chociaż nie było znaczącej poprawy przeżywalności.

Wnioski: Wśród pacjentów leczonych z powodu niewydolności serca w szpitalach społecznych 42% osób, u których zmierzono frakcję wyrzutową, miało względnie prawidłową funkcję skurczową (frakcja wyrzutowa > lub 0,40). Charakterystyka kliniczna i śmiertelność tych pacjentów różniły się od tych u pacjentów z niską frakcją wyrzutową. Wśród pacjentów z frakcją wyrzutową > lub =0,40, przepisanie inhibitorów ACE przy wypisie wiązało się z korzystnymi efektami.