W. C. Handy, afroamerykański kompozytor, bandleader, wydawca i “ojciec bluesa”, połączył współczesne ragtime i rytmy łacińskie, które spotkał w wodewilu, minstrel shows i rozległe podróże z czarnej muzyki ludowej jego dziedzictwa w unikalną dwunastotaktową strukturę harmoniczną, która stała się znana na całym Południu jako blues. Opublikowanie przez Handy’ego w 1912 roku “The Memphis Blues”, pierwszej opublikowanej kompozycji bluesowej, przyniosło mu rozgłos w całym kraju i sprawiło, że Memphis stało się “domem bluesa”. Prawdziwie amerykański styl muzyczny, blues odegrał kluczową rolę w rozwoju jazzu i innych popularnych form.
Handy urodził się 16 listopada 1873 roku we Florence, w stanie Alabama. Syn byłych niewolników, zrozumiał życie na plantacji i walki po emancypacji Afroamerykanów. Muzyka i walka, którą przyswoił sobie w dzieciństwie, zainspirowały własne kompozycje Handy’ego. Zarówno jego ojciec, jak i dziadek byli ministrami i mieli nadzieję, że Handy pójdzie w ich ślady. Jednak ku przerażeniu rodziców, muzyka zawładnęła jego wyobraźnią już w młodym wieku. Handy uważał muzyków za niegodnych uwagi, a kiedy młody Handy z dumą pokazał im gitarę, na którą niecierpliwie oszczędzał od miesięcy, stanowczo się nie zgodzili i kazali mu wymienić ją na słownik.
Miłość Handy’ego do muzyki rosła pomimo braku zachęty ze strony rodziny. W szkole nauczył się podstawowych zasad muzyki poprzez lekcje wokalne i zaczął podzielać zainteresowanie swojego nauczyciela śpiewem ludowym. Jako nastolatek poznał skrzypka z Memphis, Jima Turnera, który przybył do Florencji, aby założyć orkiestrę. Handy, zachęcony czarującymi opowieściami Turnera o Beale Street, kupił kornet i potajemnie ćwiczył. Handy pracował z grupą Turnera, zarabiając przyzwoitą pensję. Miał nadzieję, że jego wysiłki zyskają aprobatę rodziców, ale w tym czasie nic już nie było w stanie odwieść Handy’ego od jego muzycznych ambicji. Wbrew woli rodziców, Handy grał, śpiewał i chodził na tańce. W wieku piętnastu lat dołączył do lokalnego minstrel show jako pierwszy tenor.
Przed rozpoczęciem pełnoprawnej kariery muzycznej, Handy uczył w szkole i pracował dla firmy rurowej w Alabamie. Nadal śpiewał i grał z różnymi grupami, z których większość była tymczasowymi, nieformalnymi trupami. Na początku lat 90. XIX wieku Handy po raz pierwszy próbował uczynić z muzyki swój zawód i znalazł się w St. Louis, spłukany i samotny. Niski punkt w jego życiu, ciężkie czasy, których doświadczył w tym mieście później zainspirowały jego najbardziej znany utwór, “St. Louis Blues” (1914).
W sierpniu 1896 roku szczęście Handy’ego zmieniło się, gdy otrzymał ofertę dołączenia do Mahara’s Minstrels, firmy muzycznej z Chicago, jako kornecista. W tej grupie Handy zdobył cenne doświadczenie i dojrzał jako profesjonalny muzyk i kompozytor. Szybko awansował na stanowisko lidera zespołu i zaczął dodawać do jego repertuaru własne kompozycje i aranżacje. Rozległe podróże grupy po Stanach Zjednoczonych, Kanadzie, Meksyku i Kubie poszerzyły wiedzę i umiejętności muzyczne Handy’ego, zapoznając go z wieloma nowymi rytmami i dźwiękami. W 1900 roku Handy, już jako żonaty, opuścił Minstrels i przyjął posadę w Agricultural and Mechanical College w Huntsville, w stanie Alabama. Po zaledwie dwóch latach prowadzenia szkolnego zespołu i orkiestry, Handy powrócił do Minstrelsów na kolejny rok. W tym czasie jego reputacja jako bandleadera stała się już dobrze znana i w 1903 roku otrzymał oferty zarówno od białego zespołu miejskiego z Michigan, jak i czarnej orkiestry związanej z Knights of Pythias w Mississippi. Handy wybrał tę drugą, mimo że była to mniej prestiżowa i dochodowa posada.
Handy odbywał częste podróże do Memphis, a w 1907 roku postanowił uczynić miasto, z jego silną afroamerykańską sceną rozrywkową, swoim domem. Dzielnica teatralna Gayoso Street, która obejmowała Beale Street, była domem dla tak popularnych miejsc jak Tick’s Big Vaudeville, the Dixie, the Lyric i the Savoy. Tutaj Handy opublikował swoje pierwsze dzieło, “The Memphis Blues”. Początkowo zatytułowany “Mr. Crump”, służył jako piosenka kampanijna w 1909 roku dla kandydata na burmistrza Memphis Edwarda H. Crumpa, który zatrudnił zespół Handy’ego do promowania swojej platformy. Tłumy oszalały na punkcie skomponowanej przez Handy’ego melodii, a w 1912 roku, po odrzuceniu jej przez kilku wydawców muzyki popularnej, opublikował nuty pod nowym tytułem. Przy ograniczonej sprzedaży i rosnących wydatkach, Handy sprzedał prawa do “The Memphis Blues” nowojorskiemu kompozytorowi za sto dolarów. Nowy właściciel dodał tekst i ponownie opublikował piosenkę, sprzedając do 1913 roku ponad pięćdziesiąt tysięcy egzemplarzy. Chociaż Handy nie czerpał korzyści finansowych ze swojej pracy, zyskał ogromną popularność, która ustanowiła jego i Memphis jako ważne źródła nowego stylu muzycznego.
Handy, teraz mądrzejszy o biznesową stronę muzyki, utworzył spółkę z tekściarzem Harrym H. Pace’em i zaczął wykorzystywać swoją niedawną sławę. Mieszcząca się na Beale Street, firma Pace and Handy Music Company opublikowała serię bluesowych hitów, w tym “Yellow Dog Rag”, “Joe Turner Blues” i “Hesitation Blues”. Sukces Handy’ego wzrastał z każdym nowym wydawnictwem i był równoległy do rosnącej popularności i akceptacji głównego nurtu bluesa. Jego trzecia opublikowana kompozycja jest prawdopodobnie jego najbardziej udanym i najlepiej znanym dziełem. Natychmiastowy hit po jego wydaniu w 1914 roku i ponownie w 1925 roku, kiedy to został nagrany przez Bessie Smith i Louis Armstrong-“St. Louis Blues” pozostaje klasycznym numerem bluesowym.
W 1917 roku Pace i Handy przenieśli swój biznes do Nowego Jorku. Partnerstwo ostatecznie rozwiązał, ale Handy nadal występować i pisać z powodzeniem, a w późniejszym życiu opublikował swoją autobiografię. Do czasu jego śmierci w 1958 roku, muzyka bluesowa, którą Handy pomógł uczynić komercyjnym sukcesem, była dobrze ugruntowanym i szeroko akceptowanym amerykańskim stylem muzycznym. Utwory Handy’ego przez lata pozostały ponadczasowymi klasykami i potwierdzają jego reputację jako “Ojca Bluesa”
.