Anastasio Somoza, urodzony w San Marcos 1 lutego 1896 roku, jako syn Julii Garcíi i Anastasio Somozy, plantatora kawy, otrzymał wykształcenie podstawowe w swojej wiosce. Po ukończeniu Instituto Nacional de Oriente w Granadzie, w Nikaragui, wyjechał do Filadelfii, gdzie studiował w Peirce School of Business Administration. Podczas pobytu w Filadelfii poznał swoją przyszłą żonę, Salvadorę Debayle, pochodzącą ze znamienitej nikaraguańskiej rodziny. Wróciwszy do Nikaragui, wszedł do biznesu; nie odnosząc wielkich sukcesów, podejmował różne prace przed wejściem w życie polityczne.

Podczas rewolucji liberałów przeciwko Emiliano Chamorro i Adolfo Diazowi (1926-1927), Somoza przyłączył się do sprawy liberałów. Kiedy liberałowie powrócili do władzy po nadzorowanych przez Stany Zjednoczone wyborach w 1928 roku, Somoza awansował w nikaraguańskiej polityce. Raporty przypisywały ten wzrost jego talentowi jako tłumacza podczas negocjacji kończących rewolucję oraz jego urokowi i umiejętności tańca.

Urzędy zajmowane przez Somozę obejmowały administratora podatków, a później gubernatora departamentu León, ministra do Kostaryki oraz podsekretarza i sekretarza ds. stosunków zagranicznych. Kiedy Stany Zjednoczone przygotowały się do wycofania marines i zwrócenia oficerskich stanowisk w wyszkolonej przez Stany Zjednoczone gwardii narodowej Nikaraguańczykom, prezydent José Moncada wybrał Somozę na dowódcę.

Po wycofaniu marines 2 stycznia 1933 roku i po tym, jak szef partyzantki Augusto Sandino zawarł pokój z rządem w lutym, między Somozą a Sandino rozwinęła się silna wrogość. Ta wrogość osiągnęła punkt kulminacyjny w nocy 21 lutego 1934 roku, kiedy to członkowie gwardii narodowej uprowadzili i zastrzelili Sandino, który przebywał w Managui.

Gdy Somoza, manewrując po prezydenturę, nabrał przekonania, że prezydent Juan Bautista Sacasa próbuje przeciągnąć jego starania o wysoki urząd, zmusił prezydenta i wiceprezydenta do rezygnacji w czerwcu 1936 roku. W następstwie rządu tymczasowego Somoza został zainaugurowany 1 stycznia 1937 roku, po jego wyborze w grudniu.

Somoza zajmował prezydenturę do 1956 roku, z wyjątkiem jednej kadencji, kiedy Leonardo Argüello został dopuszczony do urzędu w 1947 roku. Argüello, zbyt niezależny, został wyrzucony i zastąpiony przez jednego ze starych wujów Somozy, Victora M. Romána y Reyesa. Somoza wznowił prezydenturę w 1950 roku, po śmierci swojego wuja.

W trakcie uczestniczenia w bankiecie w León 21 września 1956 roku, świętując swoją renominację przez konwencję Narodowych Liberałów, Somoza został zastrzelony przez Rigoberto López Pérez. Somoza zmarł 29 września w Panamie i został pochowany w Managui.

.