Powiedziałem to wiele razy i jestem tutaj, aby powiedzieć to na nagraniu. Ameriie jest jedną z najbardziej niedocenianych piosenkarek – kiedykolwiek. Full stop. Dziewczyna naprawdę potrafi śpiewać. Ona jest obdarzona głosem, który, na całe życie, nie mogę pojąć, dlaczego nie przyniósł jej takiej samej sławy jak te inne mniej.

Tutaj jest mała osobista opowieść o Ameriie – ówczesnej Miss Rogers, teraz nowo Pani Nicholson. Lata temu, kiedy po raz pierwszy zobaczyłem zdjęcie Ameriie i około czasu jej hit “1 Thing” był pumpin’ w klubach, uznałem ją za pół-Koreańczyka. Podekscytowana opowiedziałam o niej mojemu mężowi i pokazałam mu zdjęcie. “Myślisz, że wszyscy są w połowie Azjatami!” powiedział i to prawda. Domyślałam się, że wiele osób kolorowych jest w połowie Azjatami – tak często, że stało się to żartem między moim mężem a mną. Ale kiedy zapytałam Mistrza Google, jakie jest pochodzenie Ameriie, Mistrz Google powiedział mi, że jest ona w rzeczywistości w połowie Koreanką i w połowie Murzynką. Kto by pomyślał, że lata później będę w stanie przekazać tę historię samej utalentowanej piosenkarce.

W skwierczące gorące popołudnie, krótko przed jej 25 czerwcowym ślubem, który odbędzie się w Anguilli, Ameriie była na tyle uprzejma, aby wyjść ze swojego gorączkowego harmonogramu i usiąść ze mną. Chociaż mieszka w Los Angeles, pracowała w Nowym Jorku i spotkałam się z nią w studiu nagraniowym w sercu nowojorskiej Greenwich Village. Rozmowa z nią była jak rozmowa ze starym przyjacielem. Kiedy weszła, pierwszą rzeczą, jaką zauważyłem, było to, że tak, jest tak samo piękna i drobna na żywo, jak na zdjęciach. Drugą rzeczą, którą od razu zauważyłam, była jej energia. Ma prawdziwą, życzliwą, współczującą energię i wydaje się, że wypełnia ona cały pokój, kiedy tam jest. Miała ledwie ślad makijażu na sobie, a mimo to była wspaniała! (Proszę Boże, czy mogę wyglądać tak jak ona w moim przyszłym życiu?) I panie, wtulcie się… zanim zaczęliśmy, Ameriie była na tyle łaskawa, że pozwoliła mi patrzeć, w zachwycie i podziwie, na jej oszałamiająco piękny i oślepiający pierścionek zaręczynowy. Wow. Muszę przyznać, że Lenny Nicholson, jej obecny małżonek, był bardzo wdzięczny za ten pierścionek. Naprawdę, po prostu Wow.

Urodzona Amerie Mi Rogers, ostatnio dodała “i” i prawnie zmieniła pisownię swojego imienia na Ameriie. Wyjaśniając tę zmianę powiedziała: “Dostałam wskazówki w tej sprawie. Nie zrobiłam tego w celach marketingowych … to była czysto osobista rzecz mająca związek z pozytywnymi wibracjami.” Nawet jej rodzice pogodzili się ze zmianą pisowni. Początkowo, jej ojciec zapomniałby dodać dodatkowe “i”, ale po kilku delikatnych przypomnieniach, był w pełni na pokładzie ze zmianą.

Ameriie rodzice spotkali się i zakochali, podczas gdy jej ojciec, czarny amerykański żołnierz, stacjonował w Korei. Wkrótce potem jej rodzice pobrali się i przeprowadzili razem do Stanów Zjednoczonych. Ameriie urodziła się w Massachusetts. Kiedy miała około ośmiu miesięcy, jej rodzice wrócili do Korei. Jej młodsza siostra, Angela, urodziła się w Seulu. Jako rodzina wojskowa, Ameriie mieszkała w wielu różnych miejscach podczas dorastania. Od Massachusetts, Korei, Teksasu, Niemiec, Alaski i innych miejsc w Azji i Europie, Ameriie rozwinęła globalną perspektywę.

Jednym z powodów, dla których byłam tak podekscytowana odkryciem Ameriie, były moje (wtedy) przyszłe dzieci. Osobiście, dorastając czując się jak anomalia, jako adoptowana Koreanka żyjąca w białym świecie (biała rodzina, biała szkoła, białe przedmieścia, biały kościół itp.) byłam i jestem, na dobre i na złe, nadwrażliwa na trudności, których moje dzieci mogą doświadczyć jako czarni Koreańczycy-Amerykanie. Jako dorosła osoba adoptowana trans-rasowo, często jestem pytana o to, co najlepszego mogą zrobić biali rodzice adopcyjni dla swoich kolorowych dzieci. W stylu Letterman’a lista dziesięciu najlepszych “rzeczy, które biali rodzice adopcyjni mogą zrobić, by pomóc swoim kolorowym dzieciom”, odpowiedź numer jeden brzmiałaby: przeprowadzić się do zróżnicowanej dzielnicy. To znaczy, wystawiać swoje dzieci na codzienne kontakty z innymi kolorowymi ludźmi, szczególnie tymi podobnymi do ich własnych dzieci. To nie jest zazwyczaj odpowiedź, którą rodzice adopcyjni chcą usłyszeć, ponieważ wydaje się zbyt radykalna. Chcą wiedzieć o książkach lub grupach, do których mogą się przyłączyć. Ale faktem jest, że im mniej ich dziecko będzie się czuło jak anomalia, tym lepiej będzie się czuło. Ameriie jest tego doskonałym przykładem. Dorastając na całym świecie i stykając się z wieloma różnymi typami ludzi, Ameriie nie czuła się jak anomalia. Kiedy wspomniałam jej, jak rzadko można spotkać czarnoskórego Koreańczyka, nie zgodziła się z tym. Dorastając w tak wielu różnych miejscach, była narażona na kontakt z wieloma dziećmi mieszanej rasy. “Miałam bardzo zróżnicowanych przyjaciół i byłam w otoczeniu wielu różnych ludzi, w zależności od tego, gdzie byliśmy”. Jest to jeden z powodów, dla których Ameriie łatwo było przystosować się do każdego nowego otoczenia, kiedy jej rodzina się przeprowadzała. Wcześnie nauczyła się, że “Ostatecznie, chociaż kulturowo możemy mieć różnice… bez względu na to, gdzie byłam, w jakiej szkole byłam, tak naprawdę wszyscy jesteśmy tacy sami. Wszyscy mamy te same cele w życiu, wszyscy chcemy tych samych rzeczy.”

Kiedy zapytałam, jak Ameriie się identyfikuje, jej odpowiedź była pełna przekonania (i to mi się podobało!) Kładąc nacisk na “naprawdę”, wyjaśniła: “Naprawdę identyfikuję się jako pół Czarna i pół Koreanka.” Podczas dorastania, często pytano ją, czy bardziej identyfikuje się z byciem Czarną, czy bardziej z byciem Koreanką. Czasami nawet proszono ją, aby wybrała. Ale jej odpowiedź zawsze brzmiała (i brzmi): “Jestem w połowie czarna i w połowie koreańska, to jest technicznie to, co jest. Jestem tak samo czarna, jak i koreańska i tak samo koreańska, jak i czarna. I gdybym miała wybierać, nie wybrałabym, bo nie byłabym tym, kim jestem. Jestem tym, kim jestem.” Chociaż była pytana o tożsamość przez innych, jej rodzice nigdy nie dali jej odczuć, że musi wybierać.

Ale chociaż była i jest silna w swojej tożsamości, doświadczyła pewnego oporu po drodze. Czasami jej przyjaciele nalegali, by była Czarna, ponieważ tak widziałby ją świat. Reakcja Ameriie na taki opór była, ponownie, globalna. Wyjaśniła, że w różnych częściach świata niektóre kultury dostrzegają i uznają jej wielokulturowe pochodzenie. Kiedy przybyła do Georgetown na studia, reakcje na nią były zróżnicowane. Co ciekawe, większość białych studentów uważała ją po prostu za Czarną. “To właśnie studenci, którzy byli bardziej “światowi”, byli w stanie z łatwością domyślić się mojego pochodzenia. Przyznaje, że “… nie lubi, gdy ludzie nie wiedzą, kim jestem”. Szczególnie, gdy przebywa w otoczeniu wielu starszych Koreańczyków, nie lubi początkowego dyskomfortu, gdy starsi Koreańczycy nie wiedzą, że ona też jest Koreanką. Dopiero gdy mówi po koreańsku, starsze pokolenie się do niej przekonuje.

Koreański jest jej pierwszym językiem. Potrafi płynnie czytać i pisać po koreańsku, ale, jak mówi, jej słownictwo jest ograniczone. W dzieciństwie jej matka mówiła do niej po koreańsku, ale rodzice byli zachęcani przez różne szkoły do mówienia do Ameriie po angielsku, żeby się nie “pomyliła”. Jej siostra, Angela, często dokucza Ameriie, ponieważ nie mówi ona zbyt często po koreańsku. Jednak kiedy już zacznie z kimś rozmawiać po koreańsku, na przykład w jjim-jil-bang, czyli w koreańskim spa, które uwielbia, wtedy zazwyczaj jest w stanie utrzymać się na nogach. Kiedy podpisuje autografy, podpisuje swoje imię po angielsku i koreańsku. (Jakie to fajne?) A kiedy ona i jej nowy mąż mają dzieci, chce, aby one również znały jej pierwszy język.

Czy to by was zaskoczyło, gdybym wam powiedziała, że Ameriie jest intelektualistką? Albo że jest głębokim myślicielem, poszukiwaczem, filozofem – z wyraźnymi i jasno wyrażonymi poglądami na metafizykę i fizykę kwantową? Być może uczęszczanie do Georgetown daje ci wskazówkę co do intelektualnej części, ale kiedy mówię ci, że jest w niej o wiele więcej, czego nie byłbyś w stanie ocenić słuchając tylko jej zdumiewającego głosu – nie kłamię! Podczas dorastania jej rodzice byli bardzo surowi. Kładli ogromny nacisk na naukę, a ona i jej siostra nie mogły wychodzić na zewnątrz, rozmawiać przez telefon ani oglądać telewizji w ciągu tygodnia szkolnego. Jej siostra jest teraz odnoszącym sukcesy adwokatem (i reprezentuje Ameriie) praktykującym w Nowym Jorku. Jej rodzice mają niezły ubaw z tego, że Ameriie jest piosenkarką, a jej siostra prawniczką. Gdy siostry Rogers były młodsze, zgadliby, że jest inaczej. Początkowo Ameriie myślała, że zostanie archeologiem lub innym naukowcem. (Nadal bardzo chciałaby być genetykiem). Jej matka myślała, że Ameriie będzie pisarką. I być może kiedyś nią zostanie, ponieważ pisanie jest jedną z jej innych pasji.

Kiedy była młodsza, Ameriie często śpiewała i brała udział w konkursach talentów. Jednak dopiero w szkole średniej zdecydowała się podążać za swoją pasją do śpiewania profesjonalnie. Czuła, że ze wszystkich rzeczy, które kocha, śpiew jest tym, co kocha najbardziej. W jej rodzinie są geny kreatywności. Jej matka jest znakomitą pianistką i artystką. Pani Rogers wystawiała swoje prace w Kanadzie. Ameriie ma nadzieję, że wykorzysta niektóre z prac plastycznych swojej matki jako okładkę płyty CD. Początkowo jej celem jako piosenkarki było “mieć tylko jedną piosenkę w radiu”. Najwyraźniej przekroczyła ten cel!

Sława była interesującym czynnikiem w życiu Ameriie. Chociaż jest ekstrawertyczką, jest również osobą intensywnie prywatną, która potrzebuje czasu dla siebie, aby “…zastanawiać się nad pytaniami typu: dlaczego tu jesteśmy? Czym jest rasa? Czym jest etniczność?”. Wierzy również, że jako rozpoznawalna postać, “czy ci się to podoba czy nie, ludzie patrzą na ciebie… więc musisz być świadomy, że ludzie szukają w tobie wskazówek. Chcesz to zrównoważyć swoim artyzmem, ale musisz też wiedzieć, że twoim miejscem na tym świecie jest także pomaganie innym ludziom i jeśli masz wpływ na kogoś, nawet jeśli są to tylko trzy dziewczyny, które chcą być takie jak ty, czuję, że musi być w tym jakiś rodzaj poczucia odpowiedzialności wobec nich.” Mając to na uwadze, kiedy Ameriie wchodzi w interakcje ze swoimi fanami, podkreśla bycie w kontroli nad ich decyzjami, nad ich ciałami, nad ich życiem. Zachęca do szanowania siebie i samorealizacji. Wierzy, że “tworzysz swoje własne życie. Wszystko, co nam się przydarza, jest w jakiś sposób zaplanowane z nami i z Bogiem. Wierzę, że negatywność przyciąga negatywność. Pozytywność przyciąga pozytywność i nie tylko na puszystą nutę, ale nawet… z marzeniem, które chcesz żyć. Tak jak niebo jest niebieskie, tak bardzo trzeba w coś wierzyć, aby to się stało. Musisz wierzyć w siebie nawet wtedy, gdy nikt inny tego nie robi.”

Oczekiwany z niecierpliwością album Ameriie, Cymatika Vol. I, jest wciąż w trakcie tworzenia i ma zostać wydany wiosną 2012 roku. “Firestarter”, pierwszy singiel z nadchodzącego albumu, ukaże się jeszcze w tym roku. Śledź Ameriie na Twitterze @ItsAmeriie lub znajdź jej oficjalną stronę na Facebooku, również pod adresem ItsAmeriie.