Piwnica Patti LuPone wygląda jak skrzyżowanie salonu gier za grosze, TGI Fridays i piano baru po godzinach. Prawdopodobnie też to widzieliście, jeśli śledziliście ją na mediach społecznościowych w ostatnich tygodniach. Ze swojego domu w Kent w stanie Connecticut, gdzie wraz z mężem i dwudziestodziewięcioletnim synem przeżywała burzę, LuPone odpierała nudę i zabawiała swoich fanów wirtualnymi wycieczkami po swojej imponującej kolekcji drobiazgów. “Oto Nipper, pies RCA!” – mówi w jednym z filmików, poklepując po głowie przerośniętego porcelanowego Jack Russell teriera. Ubrana w dresy i kapcie z wełny, tańczy do płyty Les Paula z antycznej szafy grającej, podczas gdy ona kontynuuje nazywanie przypadkowych przedmiotów. “Stół do masażu!” “Maszyna do pinballa!” “Pianino, które kupiłam, kiedy grałam w ‘Evicie’! Jedenaście tysięcy dolarów! Teraz jest zepsuty!” Pod koniec dwuminutowego klipu, pstryka rękami w powietrzu jak entuzjastyczny Tewje. Nie jest jasne, czy jej teatr oznacza, że popadła w obłęd spowodowany kwarantanną, czy też jej krzykliwe wygłupy są jedyną zdrową reakcją na to, że utknęła w domu. Tak czy inaczej, show must go on.

View more

LuPone, która ma siedemdziesiąt lat, wie co nieco o wytrwałości w show-biznesie. Aktorstwem zajmuje się od początku lat siedemdziesiątych, kiedy to zadebiutowała na Broadwayu rolą Iriny w “Trzech siostrach” Czechowa. Swoją pierwszą nagrodę Tony zdobyła w 1980 roku, za rolę Evy Perón w “Evicie” Andrew Lloyda Webbera. (Według jej pamiętnika z 2010 roku, LuPone wymyśliła ikoniczną formację rąk na końcu “Don’t Cry For Me Argentina” podczas sesji zdjęciowej: “Podniosłam ramiona w literę V. Zrobiłam to spontanicznie”). Kolejną nagrodę Tony zdobyła w 2008 roku za rolę Mamy Rose we wznowieniu “Gypsy”, zdobyła też pięć kolejnych nominacji. Zdobyła również dwie nagrody Grammy, dwie nagrody Oliviera, a w 2006 roku dołączyła do American Theatre Hall of Fame. Przez te wszystkie dekady LuPone zyskała reputację kobiety, która nie boi się mówić tego, co myśli, lub, jak sama to określa, “ryczącej suki”. Jej pamiętnik to pyszna zupa z wyrównywania rachunków i profanacji; o agresywnym aktorze, z którym pracowała w “Żonie piekarza”, pisze: “Wiem, że są dwie strony każdej historii, ale uwierzcie mi, obie strony uważały, że był dupkiem.”

LuPone nie złagodniała z wiekiem – jeśli w ogóle, jej wigor i witalność są większe niż kiedykolwiek. Rozmawiałem z nią ostatnio przez Skype’a, kiedy siedziała w swojej słonecznej kuchni. Zanim wybuchła pandemia, LuPone grała rolę Joanne w nowej produkcji “Company” Stephena Sondheima, w której Marianne Elliott zamieniła płeć. Spektakl, który został przeniesiony na Broadway po otrzymaniu entuzjastycznych recenzji na londyńskim West Endzie, grał tylko przez dwa tygodnie na pokazach przedpremierowych w Nowym Jorku, zanim rozpoczął się okres zamknięcia z powodu koronawirusa. LuPone ma jednak w zanadrzu inne projekty; pojawi się w nowym nostalgicznym serialu Netflixa Ryana Murphy’ego “Hollywood” (premiera 1 maja) jako zamożna żona szefa studia ze Złotego Wieku, który wynajmuje żigolaków do towarzystwa. Wciąż planuje występy koncertowe na 2021 rok. A w międzyczasie będzie headlinerem swojej piwnicy.

“Firma” miała się otworzyć w marcu. Tak się oczywiście nie stało. Czy wiesz, czy po tym wszystkim spektakl będzie kontynuowany?

Chciałabym wiedzieć, bo ta niepewność jest denerwująca. Nikt nie wie. Rozmawiałam wczoraj wieczorem z moją menadżerką, która powiedziała: “Nawet jeśli Broadway wróci, czy ludzie będą chcieli siedzieć obok siebie?”

Może zrobią Broadway o charakterze społecznym, co trzecie miejsce albo coś w tym stylu.

Oh, jestem pewna, że producenci pokochaliby to, ilość pieniędzy.

Przerażająca jest myśl o tych wszystkich teatrach na Broadwayu, które siedzą puste.

Zanim to się stało, przez około jeden dzień krążyły plotki, że Broadway jest zamykany. I to było szokujące. To znaczy, przeżyłam 9/11; miałam próby do “Noises Off”. Myślę, że wtedy zamknięto go tylko na dwa dni? Nie pamiętam, żeby Broadway był kiedykolwiek zamknięty.

Na początku producenci powiedzieli nam, że zostaniemy zamknięci na kilka tygodni. To była ich nadzieja. Ale, wiesz, na Broadwayu jest młyn plotek. Słyszeliśmy, że ludzie chorowali w “Moulin Rouge”. A w Booth był woźny, który miał pozytywny wynik testu na COVID. To było jak, o mój Boże, to jest na ulicy! Myślę, że 11 marca był ostatnim dniem, kiedy byliśmy w teatrze. Mieliśmy otworzyć 22-go, w urodziny Steve’a Sondheima. The best-laid plans.

To jest bardzo trudne. Ciągle się zastanawiam: Czy to kosmici wysyłają wiadomość? Czy to Matka Ziemia wysyła wiadomość? Czy jest tyle negatywnej energii na Ziemi w tej chwili, że stworzyliśmy ten wirus? Robisz co możesz, aby pozostać pozytywnym.

Czy myślałaś, że Broadway był w zdrowym miejscu zanim poszedł na przerwę?

Nie, właściwie to nie. Pamiętam, kiedy grałam w “Gypsy” i Richard Schlesinger przyszedł do mojej garderoby. To był 2009 rok, mieliśmy katastrofę i powiedział do mnie: “Myślisz, że to będzie miało wpływ na Broadway?”. A ja na to: “Nie można zabić Broadwayu.” Kiedy są złe czasy jesteśmy potrzebni, a kiedy są dobre czasy byliśmy potrzebni.

Ale to, co widzę teraz na Broadwayu, to naprawdę tylko kupa śmieci. To stało się Las Vegas. Nie widziałem “Dziewczyny z północnego kraju”, którą chciałem zobaczyć, i chciałem zobaczyć “Hangmen”. Te naprawdę dobre produkcje się tam przemykają. Ale myślę, że powinny być limity kadencji dla sędziów federalnych i najwyższych, dla każdego, kto jest w rządzie, w Kongresie i Senacie, i dla musicali na Broadwayu. Pięć lat i wynocha z teatru. Teatr nie jest żywotny, jeśli nie wymienia się w nim pomysłów.

Wkrótce wystąpisz w serialu Ryana Murphy’ego “Hollywood”. Co przyciągnęło Cię do postaci Avis?

Ryan napisał kobietę, która odnosi sukces w sytuacji władzy i dokonuje wszystkich właściwych wyborów bez strachu. Ona ma prawdziwą emocjonalną różnorodność. I wtedy, wiesz, oczywiście, wyglądam oszałamiająco.

Czy widziałem cię wcześniej w scenie seksu? Nigdy wcześniej nie widziałem cię pochylonej nad poręczą schodów, to na pewno.

Boże błogosław Ryana! Nie wiem, co jeszcze powiedzieć.

Nie, nigdy – zaczekaj, miałem scenę seksu! W “Summer of Sam”, z Mike’m Starrem. Zdarł ze mnie gorset i byłam topless. Dostałam list od fana, który miał moje zdjęcie w “Sweeney Todd”, moje zdjęcie w “Evicie” i moje zdjęcie topless z “Summer of Sam”. Zrobiłam też film we Włoszech lata temu i miałam scenę seksu. Wiesz, szkoda, że więcej ludzi nie myśli o mnie z tego powodu, ponieważ jestem gotowa na wszystko.

Teatr, przynajmniej, jest medium, które wydaje się cenić starzejące się kobiety.

Zupełnie. Myślę, że teatr jest kobiecy, a film jest męski. Masz ten estetyczny dystans. Zawieszasz swoje niedowierzanie, kiedy widzisz Vanessę Redgrave na scenie grającą Mary Tyrone, mimo że może być na to o dwadzieścia lat za stara. To było takie przyzwolenie. To może być po prostu magia bycia w ciemności. Nie wiem, ale na scenie jest inaczej. HD jest bezlitosne. Ciągle powtarzałem: “Gdzie jest chusta? Daj mi więcej świateł odbijających!”

Byłaś zaangażowana w kilka projektów Ryana Murphy’ego na przestrzeni lat. Jak doszło do waszego pierwszego spotkania?

Dostałam telefon od moich agentów z informacją, że Ryan Murphy chce zrobić odcinek “Glee” wokół mnie. Byłby to “Patti LuPone w samolocie”. Nie mam pojęcia, jaka była fabuła. Od razu powiedziałam nie: “Nie, nie, nie, nie! Nie mogę sobie pozwolić na bycie Patti LuPone’d z biznesu.” Nie jestem Cher. Nie jestem Britney Spears. Nie jestem Madonną. Wciąż jestem pracującym aktorem. A jeśli to zrobię, będę “Patti LuPone” w telewizji przez długi czas i nie będę miała pracy. Byli zszokowani, że powiedziałam “nie”. Powiedziałam Ryanowi: “Wchodzę w to, jeśli chcą, żebym była sobą. . . . . .ale nie możecie zrobić całego odcinka wokół mnie.” Więc zrobiłam jeden odcinek w Sardi’s z Leą Michele.

Wracając do stanu świata, jak bardzo jesteś teraz zła?

Chcę wziąć strzelbę i strzelać do telewizji za każdym razem, gdy ten skurwiel otwiera usta. Jestem zbulwersowany. Jesteśmy załamani.

Widzisz, ja nie cenzuruję siebie. Nigdy się nie cenzurowałem, i to jest prawdopodobnie moja bardzo duża wada, ale nie wiem jak być dyplomatycznym. Jestem Włoszką. Myślę, że czułbym się źle, gdybym to stłumił.

Z Trumpem, wiesz, byłem w Nowym Jorku, kiedy ten facet wzrósł do sławy. On zawsze był oszustem. Zawsze był oszustem. Zawsze miał to przechwalanie się. I po prostu nie rozumiem, jak ludzie tego nie widzą, bo on nie służy nikomu, tylko sobie. Ale to stare dzieje.

Pamiętasz, kiedy po raz pierwszy wpadłeś w tarapaty za pyskowanie?

Robiłem rzeczy, które kończyły się tym, że byłem w gabinecie wicedyrektora. A ja na to: “Nie może mnie pan zawiesić! Nigdy wcześniej nie byłem w twoim biurze!” To znaczy, oddałem mu to z powrotem. Groził, że mnie zawiesi. Co zrobiłem, dostałem 12 tygodni aresztu. Moje DNA jest takie, że czuję, że muszę się wypowiadać.

Wiem, że byłam szantażowana w tym biznesie za rzeczy, które powiedziałam.

Na przykład kiedy?

Lata temu, kiedy grałam w “Evicie”, przeprowadzono ze mną wywiad w magazynie Backstage. I powiedziałam: “Nie rozumiem, czym zajmuje się dyrektor castingu. A ja nie rozumiem, po co jest dyrektor castingu. Czy reżyser jest takim idiotą, że nie wie, jak przeprowadzić casting?”. Mój ówczesny agent kazał mi się uspokoić. A potem było wiele konfliktów za kulisami. I myślę, że wyszłam z tego znana jako ta rycząca suka.

Wyszłam z bardzo rygorystycznego szkolenia w Juilliard, które zaszczepiło we mnie szacunek dla rzemiosła aktorskiego i sceny. Potem trafiłem na Broadway i to było jak wielki policzek w twarz, bo moje szkolenie nie przygotowało mnie do realiów życia na Broadwayu. To nie jest idealistyczne środowisko. Ale, w tym momencie, co oni mi zrobią? Przecież oni wiedzą, kim jestem! Przetrwałam to wszystko. I’m back-I’m still here!

I was there the night of “Gypsy” when you grabbed an audience member’s phone after it rang.

Oh, you’re kidding-oh, my god! To było coś.

Nigdy nie zapomnę tego doświadczenia, pracy z Arthurem Laurentsem. Na Broadwayu jest taka notoryczna rzecz, że po otwarciu spektaklu dostajesz dni wolne i już nigdy nie masz pełnego zespołu. Więc krąg jest przerwany. Ale w “Gypsy” Arthur zaszczepił w każdym – nawet w najmniejszej części – poczucie odpowiedzialności za swoją rolę, pragnienie, miłość do sztuki. Każdego wieczoru było elektryzująco. To nie zawsze się zdarza. Hity idą na południe szybciej niż klapy, wiesz o co mi chodzi? Jeśli to jest klapa, ludzie trzymają się kurczowo. Ale jeśli jest to hit, pojawia się uprawnienie i rzeczy stają się oczywiste. Musisz chronić hit, szczególnie za kulisami. To właśnie tam zaczynają się wszystkie insynuacje, plotki i inne tego typu rzeczy. Kto z kim ma romans, ktoś podarł swój kostium, bo był wkurzony. Ponieważ, wiesz, jesteśmy w szalce Petriego.

Czy obsada flopów staje się tak bliska?

Byłam w flopach, gdzie byliśmy krwią. Ci ludzie, którzy jeszcze żyją, którzy grali w “Żonie piekarza”? Jesteśmy krwią. To była notoryczna klapa. Byliśmy w trasie przez sześć miesięcy. To było wyniszczające. Było coraz gorzej i gorzej i gorzej. Za każdym razem, gdy ktoś dołączał do nas na trasie, pytaliśmy: “Och, co takiego zrobiłeś, że wysłałeś się w czeluści piekła?”

Gdzie umieściłbyś “War Paint”?

“War Paint” było świetne. Mieliście dwóch weteranów. Christine i ja znamy się od wielu, wielu, wielu lat. Nigdy nie pracowałyśmy razem. Martwiłem się, i jestem pewien, że ona też. Ale fakt, że obie jesteśmy profesjonalistkami, które rozumieją komediowe rzemiosło – wiedziałyśmy, kiedy dać drugiej osobie prostą linię. A kiedy zaśpiewałyśmy razem po raz pierwszy, to było szokujące. Nasze głosy tak pięknie się połączyły, że nie można z tym zadzierać. Mówisz “O.K., to jest boskie.” Bawiliśmy się świetnie.

Pomiędzy “War Paint” a “Hollywood” grałaś ostatnio wiele Żydówek w wielkich kapeluszach.

To przez ten nos! John Simon recenzował mnie wiele lat temu, kiedy grałam w Acting Company Lady Teazle w “Szkole skandalu”, mając zaledwie dwadzieścia jeden, dwadzieścia dwa lata. I powiedział, że mój “łubinowy wzrok działa na moją niekorzyść”. A ja na to: “Co to do cholery znaczy?”

Moje nazwisko znaczy “wilk”; “LuPone” to “biały wilk”. Ale zawsze myślałam, że to moje usta są za duże, a nie nos! Często powtarzam: “Powinnam była wtedy zrobić sobie operację nosa”. Ale nigdy tego nie zrobiłam.

Czy czujesz, że w pełni objęłaś całą rzecz Patti teraz?

Nigdy. Nie jestem wielką fanką siebie. Mówię to cały czas. Ludzie mówią: “Słuchałaś tego nagrania?”. Albo: “Widziałeś to?” Nie, po prostu nie jestem wielkim fanem samego siebie. Nie wychodzę i nie szukam siebie.

W Ameryce nie wyglądam dla mnie pięknie. Kiedy jadę do Włoch, mówię: “O co chodzi, Patti? Wyglądasz jak wszyscy inni!” Byliśmy w Rzymie kilka lat temu, i widziałem rzymską kobietę, która była tak zmysłowa, i tak zmysłowa. Poszedłem, To jest piękno. I była duża! Nie była, wiesz, klasyczną Sophią Loren czy Giną Lollobrigidą. Ale miała coś, co się działo.

Żyłbym w Europie, gdybym mógł. Powiedziałam to, gdy miałam szesnaście lat, w sadzie jabłoniowym przy naszym domu, w Northport, Long Island – powiedziałam: “Moja kariera jest w Europie”. Po prostu, bum, jak strumień świadomości. Zawsze czułam, że nie jestem Amerykanką, że jestem bardziej europejska.

Jak się mieszkało w Londynie w zeszłym roku podczas wystawiania “Company” na West Endzie?

Kocham Londyn – jest dla mnie jak drugie miasto. Pierwszy raz pojechałem tam w 1970 roku. Robiłem kiepski rockowy musical w Young Vic, kiedy dyrektorem artystycznym Old Vic był Roland Joffé, jego asystent. Wszyscy spaliśmy z Rolandem Joffé w jego mieszkaniu. Ah, stare dobre czasy!

I mówiąc “spaliśmy z”, masz na myśli … .

Spanie z! To był sam koniec swingujących lat sześćdziesiątych w Londynie. Zawsze najlepiej bawiłam się w Londynie. Następnym razem, kiedy tam pojechałam był “Les Mis” i “Cradle Will Rock”, a potem “Master Class”, a potem zrobiłam tam koncert, a potem “Sunset Boulevard”, a potem “Company”. Uwielbiam życie Brytyjczyka. Uwielbiam puby. Uwielbiam niedzielne pieczenie.

Czy dotarło do ciebie, że nie będziesz mógł podróżować przez długi czas? Że utknąłeś w Connecticut?

To nie jest złe miejsce. Denerwujące jest to, co dzieje się na świecie. Czy uda nam się z tego wyjść?

Pomówmy trochę o “Firmie”, mimo że nie doczekała się otwarcia. Marianne Elliott, reżyserka, zmieniła płeć głównego bohatera, Bobby’ego. Jaki nowy oddźwięk nadało to przedstawieniu?

To było o wiele bardziej potężne z kobietą w roli tytułowej, ponieważ kobiety dostają te pytania cały czas – “Kiedy zamierzasz wyjść za mąż? Zegar tyka.” To było o wiele bardziej przejmujące. Co było złego w tym, że trzydziestopięcioletni mężczyzna bzyka się z pięknymi kobietami i nie jest żonaty? Nic, absolutnie nic. Steve nie wiedział, czy to zadziała z kobietą, dopóki nie zobaczył warsztatów w Londynie. A kiedy zobaczył ostatni pokaz przedpremierowy, wręcz płakał. Nie sądzę, żeby temat o małżeństwie kiedykolwiek wyszedł z mody: czy to robisz, czy nie robisz, czy jesteś szczęśliwy, czy nie jesteś.

Dostajesz do wykonania numer “Ladies Who Lunch”. Czy to dziwne śpiewać piosenkę, którą inna aktorka, w tym przypadku Elaine Stritch, uczyniła tak sławną?

Wiesz, zastąpiłam cztery kultowe występy kultowych aktorek, a ludzie mówią, co ja sobie myślę? A ja myślę, że wszyscy jesteśmy indywidualistami. Widziałem Angelę Lansbury w “Sweeney Todd” i byłem oszołomiony. Widziałem Zoe Caldwell w “Master Class” i byłem oszołomiony. Widziałam Elaine Stritch śpiewającą “Ladies Who Lunch”, a na świecie jest tylko jedna Elaine Stritch, zawsze. Ale wszyscy jesteśmy indywidualistami, a ja odpowiadam za scenariusz i będę go czytał inaczej niż oni. Nikt mi nie powiedział: “Tak to powinno być zrobione.”

Ty i Stephen Sondheim jesteście sąsiadami. Czy pozostaliście w kontakcie radiowym podczas pandemii?

Nie dzwoniłem do niego. Byliśmy w kontakcie mailowym. Co ty mówisz? Po prostu narzekasz na to samo; jesteś przerażony tym samym. Naprawdę powinienem do niego zadzwonić i powiedzieć: “O.K., po prostu porozmawiajmy. Co robisz?” Myślę, że pewnie pisze. Myślę, że pewnie jest całkiem szczęśliwy, że jest tutaj. Mam nadzieję, że tak. Ale nie chce się z nikim widzieć. Nie chciał się z nikim widzieć na swoich urodzinach. Wszyscy chcieliśmy go zobaczyć.

Tell me about what your day to day is like right now, in quarantine.

I’m purging, basically. Jestem włoską gospodynią domową, oto czym jestem. A ja jestem Taurus: miejsce na wszystko i wszystko na swoim miejscu. Więc mniej dla mnie znaczy więcej. Plus, wiesz, jeśli chcę opuścić ten kraj, zawsze to mówiłam: Chcę mieć walizkę, suknię, paszport i wesołą czapkę. Nie chcę być obładowany rzeczami.

Co jeszcze robisz?

Właśnie skończyłem “Króla Tygrysa”- kto tego nie widział? Oglądam “Babylon Berlin” i “My Brilliant Friend”, a antidotum na oba te filmy jest “Grace i Frankie”. Czytam nowe tłumaczenie “Madame Bovary”. I gotuję, i jem włoską sjestę, wielki włoski posiłek między trzecią a czwartą po południu. Wtedy wszyscy się spotykamy. Pijemy drinka, może dwa. Może resztę nocy mamy już za sobą, bo ciągle pijemy.

Musimy porozmawiać o filmach z piwnicy. Jak do tego doszło?

Robiłem wideo dla Rosie ‘s show. I zastanawiałem się, gdzie to nakręcić? Jeśli mam zamiar śpiewać, i mam zamiar śpiewać a capella, muszę być przy fortepianie, ponieważ odkryłem, że moja rura pitch z nutą, którą chciałem, była zepsuta. Ale nie wiedziałem, co jest w tle obok fortepianu, a w tle była szafa grająca i nogi automatu do gry w pinball. Dostałem więc e-mail od przyjaciela, który powiedział: “Oglądaliśmy twoją rzecz – szafę grającą? Maszynę do pinballa? Niezła piwnica.” Ja na to, “O mój Boże, oni to widzą!” A potem inny mój przyjaciel zadzwonił i powiedział: “Patti, ludzie chcą zobaczyć twoją piwnicę!”. I pod wpływem chwili powiedziałam do mojego dziecka, “Bierz telefon! Chodź, pokażemy im piwnicę!”

To czuje się jak program telewizji publicznej czy coś takiego.

Tak! Czy widzieliście kiedyś – może jesteście za młodzi – “Biograph Days, Biograph Nights” pod koniec lat osiemdziesiątych? Ira Gallen nadawał to ze swojego mieszkania na publicznym kanale. Powinieneś go wygooglować.

Zostaliśmy przyjaciółmi, a on dał mi kilka najbardziej niesamowitych prezentów. Mam pełnowymiarowego Gumby’ego, którego mi podarował. Mam gadającą głowę Elvisa. O mój Boże, to jest tak kurewsko genialne. Śpiewa i mówi do ciebie. Mam dużą lalkę Jamesa Browna, która tańczy. Mam tańczące loafersy. Mam rabina, którego naciskasz palcem, a on śpiewa: “Hava nagila, hava nagila!”

Przynajmniej masz te wszystkie zabawki dookoła, żeby się zabawić. Czy zamierzasz skończyć z obcinaniem sobie włosów? Jak bardzo zdziczejesz?

Obcięłam włosy mojemu mężowi. Pomyślał, że wygląda jak Cletus, bo je ścięłam, a potem powiedziałam: “Och, chcę zrobić coś innego”. Więc ma małe grzywki. Pojechałam do miasta i zrobiłam sobie fryzurę. Powiedziałam: “Nie zamierzam być przygnębiona, a potem patrzeć w lustro.”

Jak dawno to było?

W piątek 13-go poszłam zrobić sobie fryzurę. Przypuszczam, że kiedy zrobię to ponownie, Broadway będzie otwarty.

Jaka według ciebie powinna być rola celebryty teraz, podczas tej pandemii?

Mój dzieciak ma dwadzieścia dziewięć lat. Trzyma rękę na pulsie, prawda? I uważa, że kiedy widzisz, jak pewne sławy wygłaszają wykłady, to nie jest to, co chcesz usłyszeć. Powiedział mi, co powinnam umieścić na Twitterze. Powiedział: “Mamo, po prostu przejdź do rzeczy.” Nie chcę być niepoważna i powierzchowna. Z pewnością chcę przedstawić swój punkt, kiedykolwiek jest to Trump lub ta pieprzona republikańska administracja. I robię to z poczuciem humoru, albo robię to z taką ilością witriolu, że staje się to zabawne. Ale wykład – kim my jesteśmy? Jeśli mamy się komunikować, to jako istoty ludzkie, a nie ktoś, kto myśli, że ma klucz do specjalnej wiedzy.

Wiesz, piszę do kogoś SMS-a, żeby się dowiedzieć, czy producenci teatrów na Broadwayu muszą jeszcze płacić czynsz.

Czy producenci z Broadwayu muszą płacić czynsz za pusty teatr?

Oddaj. To jest to, co bym powiedział. Oddajcie, kurwa, wszystko. Ludziom w kasie, woźnym, portierom, portierowi na scenie, wszystkim ludziom, którzy stracili pracę w ciągu jednej nocy.

Wiesz, krzyczę w nocy na wiadomości, a potem spędzam bezsenną noc albo mam dziwne sny. Muszę się zastanowić, co zrobić. Muszę przestać. Ostatniej nocy, zamiast czytać lub oglądać moje filmy, patrzyłem na wiadomości i krzyczałem na mój pieprzony telefon.

Zawsze jest Klonopin.

Podano mi kiedyś Klonopin. Wróciłem z “Bulwaru Zachodzącego Słońca” rozerwany na strzępy, nie mogłem zasnąć, więc przyjaciel wysłał mnie na oddział zaburzeń snu w Yale, gdzie przyklejają ci te wszystkie małe elektrody i obserwują twój sen. Następnej nocy przewracałem się, budziłem się i myślałem: “Jak mogę spać, skoro muszę poruszać tymi wszystkimi przewodami?!” Następnego dnia poszłam do lekarza, a on powiedział: “Panno LuPone, nic pani nie dolega. Jest pani zdrową, młodą kobietą. Tu jest recepta na Klonopin.” A ja na to: “Skoro nic mi nie dolega, to dlaczego daje mi pan tę paranoiczną tabletkę nasenną?” Wzięłam ją raz i oszalałam.

Ale czy możemy wrócić do pytania, co jest obowiązkiem celebryty? Myślę, że jest to, aby być oburzony na poziomie ludzkim, jak każdy inny. Mamy platformę, aby mówić w górę.

Nie “We Are the World “s. Koniec z tym gównem. O.K.? Dawaj pieniądze. Ludzie proszą mnie o śpiewanie w salonie, a ja tego nie zrobię. Chyba że spontanicznie w piwnicy.

Twoja kuchnia też wygląda nieźle.

To jest antyczny blok rzeźniczy, z “Bulwaru Zachodzącego Słońca”, za który Andrew Lloyd Webber zapłacił i przywiózł do domu i nawet o tym nie wie.

Wygrałeś cały blok rzeźniczy?

I wszystkie kostiumy! Kostium z pierwszego aktu, z turbanem i bajeczną złotą czarną rzeczą? Po prostu schowałam je do torby i wyszłam z teatru.

Możesz w nich teraz pływać. Czuję, że Norma Desmond byłaby dobra w izolacji.

To byłby zajebisty filmik. Mam okulary przeciwsłoneczne. Mam szpilki. Wiesz co byłoby zabawne, gdybym założyła je na te czerwone spodnie dresowe, z których nie mogę się wydostać.