18. poprawka do Konstytucji USA – która zakazywała produkcji, transportu i sprzedaży odurzających trunków – wprowadziła okres w historii Ameryki znany jako prohibicja. Prohibicja została ratyfikowana przez stany 16 stycznia 1919 roku i oficjalnie weszła w życie 17 stycznia 1920 roku, wraz z uchwaleniem Ustawy Volsteada. Pomimo nowych przepisów, prohibicja była trudna do wyegzekwowania. Wzrost nielegalnej produkcji i sprzedaży trunków (tzw. “bootlegging”), rozprzestrzenianie się speakeasies (nielegalnych pijalni) oraz towarzyszący temu wzrost przemocy ze strony gangów i innych przestępstw sprawiły, że pod koniec lat 20. poparcie dla prohibicji zaczęło słabnąć. Na początku 1933 roku Kongres przyjął rezolucję proponującą 21. poprawkę do konstytucji, która uchyliłaby 18. poprawkę. 21. poprawka została ratyfikowana 5 grudnia 1933 roku, kończąc prohibicję.
Pochodzenie prohibicji
W latach dwudziestych i trzydziestych XIX wieku przez Stany Zjednoczone przetoczyła się fala religijnego odrodzenia, prowadząc do wzmożonych wezwań do wstrzemięźliwości, a także innych ruchów “perfekcjonistycznych”, takich jak ruch abolicjonistyczny mający na celu położenie kresu niewolnictwu. W 1838 roku stan Massachusetts uchwalił ustawę o wstrzemięźliwości, zakazującą sprzedaży napojów alkoholowych w ilościach mniejszych niż 15 galonów; choć ustawa ta została uchylona dwa lata później, ustanowiła precedens dla tego rodzaju ustawodawstwa. Maine uchwaliło pierwszą stanową ustawę prohibicyjną w 1846 roku, po czym w 1851 roku wprowadzono surowsze prawo. Wiele innych stanów poszło w jego ślady do czasu rozpoczęcia wojny secesyjnej w 1861 roku.
Na przełomie wieków towarzystwa wstrzemięźliwości były powszechnym elementem społeczności w całych Stanach Zjednoczonych. Kobiety odgrywały silną rolę w ruchu umiarkowania, ponieważ alkohol był postrzegany jako niszcząca siła w rodzinach i małżeństwach. W 1906 roku rozpoczęła się nowa fala ataków na sprzedaż alkoholu, prowadzona przez Anti-Saloon League (założoną w 1893 roku) i napędzana reakcją na rozwój miast, a także wzrost ewangelicznego protestantyzmu i jego pogląd na kulturę saloonów jako skorumpowaną i bezbożną. Ponadto wielu właścicieli fabryk popierało prohibicję, chcąc zapobiec wypadkom i zwiększyć wydajność swoich pracowników w epoce zwiększonej produkcji przemysłowej i wydłużonych godzin pracy.
PRZECZYTAJ WIĘCEJ: See All the Crafty Ways Americans Hid Alcohol During Prohibition
Passage of the Prohibition Amendment
W 1917r, po tym, jak Stany Zjednoczone przystąpiły do I wojny światowej, prezydent Woodrow Wilson ustanowił tymczasową prohibicję wojenną w celu zachowania ziarna do produkcji żywności. W tym samym roku Kongres przedstawił do ratyfikacji stanowej 18 Poprawkę, która zakazywała produkcji, transportu i sprzedaży trunków odurzających. Mimo że Kongres przewidział siedmioletni termin na przeprowadzenie tego procesu, poprawka uzyskała poparcie niezbędnych trzech czwartych stanów USA w ciągu zaledwie 11 miesięcy.
Ratyfikowana 16 stycznia 1919 roku, 18. poprawka weszła w życie rok później, a w tym czasie nie mniej niż 33 stany zdążyły już uchwalić własne przepisy prohibicyjne. W październiku 1919 roku Kongres przedstawił Narodowy Akt Prohibicji (National Prohibition Act), który zawierał wytyczne dla federalnego egzekwowania prohibicji. Przedstawiciel Andrew Volstead z Minnesoty, przewodniczący Komisji Sądownictwa Izby, był bardziej znany jako Volstead Act.
Wykonanie prohibicji
Zarówno rząd federalny, jak i lokalny zmagał się z egzekwowaniem prohibicji w latach dwudziestych. Egzekwowanie prawa było początkowo przypisane do Internal Revenue Service (IRS), a następnie zostało przeniesione do Departamentu Sprawiedliwości i Biura Prohibicji, czyli Prohibition Bureau. Ogólnie rzecz biorąc, prohibicja była egzekwowana znacznie silniej na obszarach, gdzie ludność była przychylna temu prawu – głównie na obszarach wiejskich i w małych miastach – a znacznie luźniej na obszarach miejskich. Pomimo bardzo wczesnych oznak sukcesu, takich jak spadek liczby aresztowań za jazdę po pijanemu i 30-procentowy spadek spożycia alkoholu, ci, którzy chcieli nadal pić, znajdowali coraz bardziej pomysłowe sposoby, by to robić. Nielegalna produkcja i sprzedaż alkoholu (zwana “przemytem”) trwała przez całą dekadę, wraz z prowadzeniem “speakeasies” (sklepów lub klubów nocnych sprzedających alkohol), przemytem alkoholu przez granice stanów i nieformalną produkcją trunków (“bimber” lub “gin wannowy”) w prywatnych domach.
W dodatku era prohibicji sprzyjała rozwojowi działalności przestępczej związanej z przemytem. Najbardziej znanym przykładem był chicagowski gangster Al Capone, który na nielegalnych operacjach i speakeasies zarabiał rocznie oszałamiającą sumę 60 milionów dolarów. Takie nielegalne operacje napędzały odpowiedni wzrost przemocy wśród gangów, w tym masakrę w dniu Świętego Walentego w Chicago w 1929 roku, w której kilku mężczyzn przebranych za policjantów (i uważanych za związanych z Capone) zastrzeliło i zabiło grupę mężczyzn z wrogiego gangu.
Al Capone i prohibicja
.
Kończy się prohibicja
Wysoka cena nielegalnego alkoholu oznaczała, że klasa robotnicza i biedota narodu były znacznie bardziej ograniczone podczas prohibicji niż Amerykanie z klasy średniej lub wyższej. Nawet gdy koszty egzekwowania prawa, aresztów i więzień poszybowały w górę, poparcie dla prohibicji słabło pod koniec lat dwudziestych. Ponadto siły fundamentalistyczne i natywistyczne zyskały większą kontrolę nad ruchem umiarkowanym, zrażając do siebie jego bardziej umiarkowanych członków.
W sytuacji, gdy kraj pogrążał się w Wielkim Kryzysie do 1932 roku, tworzenie miejsc pracy i dochodów poprzez legalizację przemysłu alkoholowego miało niezaprzeczalny urok. Demokrata Franklin D. Roosevelt ubiegał się w tym roku o urząd prezydenta na platformie wzywającej do zniesienia prohibicji i z łatwością wygrał z urzędującym prezydentem Herbertem Hooverem. Zwycięstwo FDR oznaczało koniec prohibicji, a w lutym 1933 roku Kongres przyjął rezolucję proponującą 21. poprawkę do konstytucji, która miała uchylić 18. Poprawka została przedłożona stanom, a w grudniu 1933 roku Utah dostarczyła 36. i ostatni głos niezbędny do jej ratyfikacji. Chociaż kilka stanów nadal zakazywało spożywania alkoholu po zakończeniu prohibicji, do 1966 roku wszystkie zrezygnowały z zakazu.
Dostęp do setek godzin historycznych filmów wideo, bez reklam, z HISTORY Vault. Rozpocznij bezpłatny okres próbny już dziś.