Gry pierwszoosobowe i horrory ładnie się zazębiły w ostatnich latach z grami takimi jak Amnesia i Outlast, które zyskały zasłużony rozgłos, wykorzystując to, co ta perspektywa może zrobić, aby wzmocnić przerażające doświadczenie. Gry pierwszoosobowe stają się jednak kłopotliwe, gdy w grę wchodzi walka wręcz. Percepcja głębi może być dziwna i bardzo trudno jest ją dobrze odwzorować. To dlatego większość gier, które mają duży nacisk na walkę wręcz mają tendencję do trzeciej osoby, to po prostu sprawia, że ten rodzaj gry łatwiejsze do wyciągnięcia. Jednak w 2005 roku, był deweloper gier wideo, Monolith Productions, który nie miał nic z tego konwencjonalnego myślenia, i sposób przed pierwszej osoby horror szał, że Amnesia rozpoczęła, Condemned: Criminal Origins został wydany na całym świecie na Xbox 360 i PC. Europa znała ją po prostu jako “Condemned”, a w Japonii “Condemned: Psycho Crime” odpowiednio.

Niezależnie od tytułu w twoim regionie, większość graczy przyznałaby, że gra była mniej niż doskonała i cierpiała z powodu niektórych problemów, które mają tendencję do powstawania, gdy pierwsza osoba i walka wręcz są połączone, Ale w dużej mierze te problemy zostały zminimalizowane i często kompensowane przez pewne ścisłe programowanie ze strony Monolith i interesujące, ziarniste tło dramatu kryminalnego, które przenikało całą grę, nadając jej ścierny, ale ponury ton, nie tak jak w filmach Milczenie owiec i Siedem, które podobno były główną inspiracją dla wizualnej tekstury gry i ogólnego nastroju. Poza tym Condemned zdołało wprowadzić wiele miłych elementów śledczych i wymieszać je z horrorem i walką, z dość dobrym opowiadaniem historii oraz doskonałą ścieżką dźwiękową, która zawierała wszystko, od świetnych odgłosów walki po nastrojową atmosferę, która trzymała graczy w napięciu, nie zawsze wiedząc dlaczego, dzięki czemu gra stała się naprawdę miłym pakietem.

Więc pomimo bycia trochę szorstkim wokół krawędzi Condemned został przyjęty całkiem dobrze i skończyło się na zdobyciu więcej pochwał niż krytyki za jego podejmowanie ryzyka i odważne łączenie różnych gatunków i stylów gry, które zazwyczaj pozostawały w swoich własnych kątach w tym czasie. Grze pomogło też zapewne to, że była tytułem startowym dla Xboxa 360, więc sprzedawała się dobrze, a w pewnym momencie pojawiły się nawet plany adaptacji filmowej, które jednak upadły. Dlaczego więc nie przerodziło się to w długotrwałą franczyzę? Z tak wyraźnym podejściem do horroru i walki wręcz z perspektywy pierwszej osoby, w połączeniu z dobrymi recenzjami i dobrą sprzedażą, dlaczego ta franczyza spadła w cień względnego zapomnienia? Co do diabła stało się z Condemned?

Jak zapewne się domyślacie, Condemned poradziło sobie na tyle dobrze, że uzasadniało powstanie sequela. Historia Ethana wyraźnie miała miejsce na większą ewolucję, więc Monolith zabrał się do pracy nad sequelem, który kontynuowałby historię około rok po zakończeniu pierwszej gry i wprowadził kilka skromnych ulepszeń do walki i grafiki oryginału. Condemned 2 doczekał się wydania na PlayStation 3 oraz Xboksa 360, choć dziwnym trafem nie doczekał się wersji na PC. W Condemned 2: Bloodshot Ethan niechętnie zostaje ponownie zatrudniony do zbadania kolejnej sprawy, od której wszystko zależy. Jego partnerka Rosa powraca, podobnie jak kilka innych postaci i motywów, które fani oryginalnej gry z pewnością rozpoznają. Podczas nowego śledztwa Ethan będzie musiał skupić się na kulcie, który jest centrum zła, z którym Ethan ma do czynienia na co dzień. To był być może lepszy pomysł na papierze niż to, jak to się skończyło.

Każda subtelność dotycząca tego, dlaczego rzeczy były takie, jakie były, którą pielęgnowała pierwsza gra, została tutaj całkiem zniknięta, jako że super naturalne moce kultu zostały skrupulatnie wyjaśnione, usuwając wszelką tajemnicę, która mogłaby się z nimi wiązać. Na domiar złego, gra skupiała się na przechodzeniu od horroru, przez rzeczy nadprzyrodzone, sci-fi i z powrotem do horroru, bez żadnego wyczucia tempa i czasu, a wielu uważało, że historia, choć poradzono sobie z nią stosunkowo dobrze, biorąc pod uwagę bałagan, jaki w niej panował, stała się trochę zbyt rozproszona dla własnego dobra i brakowało jej prostoty Ethana polującego na seryjnego mordercę z oryginalnej gry. To może być część tego, co poszło nie tak z serią. Z pewnością nie ma nic złego w skomplikowanych historiach w grach, ale w grze takiej jak ta, naprawdę pomaga mieć efektywną historię i przejrzystą motywację dla głównego bohatera, więc gracz nie jest rozproszony przez sortowanie zbyt wielu rzeczy i może skupić się na zanurzeniu się w atmosferze.

To jest coś, co oryginalny Condemned wydawał się rozumieć lepiej niż sequel. Walka była zdecydowanie największą poprawą, z większą ilością ruchów kończących i combosów dodanych do listy sposobów Ethana na pozbycie się wrogów, które były również o wiele bardziej interesujące i zróżnicowane niż wcześniej. Dodana ilość broni i mnożników kombosów źle wpłynęła na wielu fanów oryginału, ponieważ sprawiła, że walka, podobnie jak fabuła, wydawała się próbą zrobienia zbyt wielu rzeczy naraz, nigdy nie poświęcając wystarczająco dużo czasu jednemu pomysłowi, by go w pełni rozwinąć. To nie jest strasznie rzadkie w sequelach gier, ale niestety był to tak wszechobecny problem w Condemned 2, że sprawił, że wielu fanów pierwszego znalazło się rozczarowanych pod koniec gry, pomimo jej różnych ulepszeń, a gra była prawdopodobnie zbyt podzielona dla Monolith, aby kontynuować pracę nad franczyzą, ponieważ skończyli wracając do pracy nad swoją serią FEAR, która zyskiwała większą popularność w tym czasie i sprzedawała się lepiej niż gry potępione.

Innym elementem, który mógł być obsługiwany lepiej, a może wcale, był multiplayer w Condemned 2. Z pewnością nie jest to tryb, o który wielu, jeśli w ogóle, prosiło po zagraniu w pierwszą grę, i nie można pomóc, ale zastanawiać się, o ile lepiej i być może bardziej skoncentrowana druga gra mogłaby być, gdyby część czasu i uwagi zespołu nie została roztrwoniona na bezsensowny multiplayer dla serii gier, która po prostu go nie potrzebowała.

Więc z tym wszystkim co zostało powiedziane, dla Condemned, to prawdopodobnie po prostu sprowadziło się do siły potężnego dolara. Podobno Condemned 2 rzeczywiście sprzedał się znacznie poniżej tego, czego chcieli wydawcy, więc podczas gdy moglibyśmy cały dzień dyskutować o wadach i zaletach drugiej gry, jeśli dana franczyza nie ma już fiskalnego sensu, by przeznaczać na nią fundusze i zasoby, najprawdopodobniej nie zostanie wydana. Zwłaszcza w dzisiejszym środowisku deweloperskim, gdzie tak wiele karier i dolarów inwestycyjnych jest zagrożonych niemal każdą premierą mainstreamu. Jednakże, wraz z powstaniem więcej niż zdolnych indy studios, pokazujących ludziom z Triple-A, jak wygląda wiele z ich drogich projektów, z grami, które wyglądają i grają świetnie, ale kosztują ułamek procenta, być może zobaczymy świetlaną przyszłość dla tej serii. Jace Hall z Monolith powiedział o tym w tweecie sprzed kilku lat, w którym wspomina, że nadal jest właścicielem serii Condemned w całości i rozważa pomysł znalezienia małego zespołu, któremu zaufa i który mógłby się nią zająć. Było to w 2015 roku, więc jeśli rzeczywiście podążył za tym pomysłem, być może nie jesteśmy tak daleko od trzeciego podejścia do franczyzy, jak mogłoby się wydawać. Może, niczym obłąkany psychopata dzierżący rurę, trzecia skazana gra czai się tuż za rogiem.