RzymskokatolickiEdit
Kościół katolicki naucza, że chleb i wino, poprzez transsubstancjację, stają się ciałem, krwią, duszą i boskością Chrystusa – innymi słowy, całym Chrystusem – gdy są konsekrowane.
Do czasu usunięcia z Ogólnego Kalendarza Rzymskiego w 1969 roku, święto Krwi Chrystusa było przypisane do 1 lipca.
Różne modlitwy są częścią rzymskokatolickiego nabożeństwa do Krwi Chrystusa. Te, które wspominają Krew to Anima Christi, Koronka do Miłosierdzia Najświętszych Ran Jezusa i Koronka do Miłosierdzia Bożego.
Wschodnie PrawosławieEdit
Prawosławni nauczają, że to co jest przyjmowane w Komunii Świętej jest rzeczywistym zmartwychwstałym Ciałem i Krwią Jezusa Chrystusa. Na Zachodzie, słowa ustanowienia są uważane za moment, w którym chleb i wino stają się Ciałem i Krwią Chrystusa. Jednak dla prawosławnych nie ma jednego określonego momentu; teologia prawosławna stwierdza jedynie, że pod koniec Epiklezy przemiana została zakończona. Prawosławni również nie używają łacińskiego terminu teologicznego Transubstancjacja dla określenia przemiany chleba i wina w Ciało i Krew Chrystusa, używają słowa metaousia bez dokładnego teologicznego opracowania, które towarzyszy terminowi Transubstancjacja…
Według św. Jana Damasceńskiego, Święte Tajemnice (pod postacią chleba i wina) nie stają się nieprzekupne dopóki nie zostaną faktycznie przyjęte w wierze przez wierzącego chrześcijanina w stanie łaski.
NabożeństwoEdit
W prawosławnych kościołach wschodnich i tych katolickich kościołach wschodnich, które podążają za obrządkiem bizantyjskim, nie ma indywidualnego nabożeństwa do Krwi Chrystusa oddzielonego od Ciała Chrystusa, lub oddzielonego od przyjęcia Komunii Świętej.
Podczas przyjmowania Komunii Świętej, duchowni (diakoni, kapłani i biskupi) przyjmują Ciało Chrystusa oddzielnie od Krwi Chrystusa. Następnie, pozostałe porcje konsekrowanego Baranka (Hostii) są dzielone i umieszczane w kielichu, a zarówno Ciało jak i Krew Chrystusa są przekazywane wiernym za pomocą łyżki liturgicznej (zob. także Insygnia).
.