Pigeonholing to proces, który próbuje zaklasyfikować rozbieżne jednostki do ograniczonej liczby kategorii (zazwyczaj, wzajemnie się wykluczających).

Termin ten zazwyczaj niesie ze sobą konotacje krytyki, sugerując, że schemat klasyfikacji, o którym mowa, nieadekwatnie odzwierciedla sortowane podmioty lub że jest oparty na stereotypach.

Rozważając różne schematy klasyfikacyjne, należy być świadomym następujących pułapek:

• Używanie kategorii, które są słabo zdefiniowane (np, ponieważ są subiektywne).
• Podmioty mogą nadawać się do więcej niż jednej kategorii. Przykład: rabarbar jest zarówno ‘trujący’ jak i ‘jadalny’.
• Podmioty mogą nie pasować do żadnej dostępnej kategorii. Przykład: pytanie kogoś z Waszyngtonu, w którym stanie mieszka.
• Podmioty mogą się zmieniać w czasie, tak że nie pasują już do kategorii, w której zostały umieszczone. Przykład: niektóre gatunki ryb mogą zmieniać się z samców na samice w ciągu swojego życia.
• Próby dyskretyzacji właściwości, które byłyby lepiej postrzegane jako kontinuum, muszą być podejmowane z ostrożnością. Przykład: podczas sortowania ludzi na “introwertyków” i “ekstrawertyków” należy pamiętać, że większość ludzi wykazuje obie cechy w pewnym stopniu.

Przykładem zaszufladkowania w codziennej rozmowie jest przypisywanie skrzydlatości osobom apolitycznym lub ledwo politycznym, bez upewnienia się, jakie jest stanowisko polityczne tej osoby. Takie błędne określenie jest szczególnie błędne w przypadku przypisywania go osobom mieszkającym w miejscach, gdzie dychotomia prawica-lewica-lewica nie występuje.

.