Wytyczne American Association of Clinical Endocrinologists (AACE) i American College of Endocrinology (ACE) Clinical Practice Guidelines for the Diagnosis and Treatment of Postmenopausal Osteoporosis – 2016 Update and Algorithm zostały opublikowane we wrześniu 2016 roku.
Niedawno American College of Physicians (ACP) opublikowało nowe wytyczne dotyczące osteoporozy (View or Download PDF, i chociaż AACE/ACE pochwala wysiłki ACP w zakresie uwzględnienia znaczenia identyfikacji i zarządzania osteoporozą oraz ryzykiem złamań u kobiet po menopauzie i starszych mężczyzn, należy wyjaśnić istotne różnice w stosunku do wytycznych AACE/ACE.
Zobacz lub pobierz 2020 Algorithm (PDF)
Zalecenia we wszystkich wytycznych AACE/ACE odzwierciedlają nie tylko najnowsze dowody naukowe, ale także doświadczenie kliniczne i opinie ekspertów, w oparciu o protokoły AACE z 2010 i 2014 roku dotyczące standardowego tworzenia wytycznych praktyki klinicznej.
Farmakoterapia antyresorpcyjna wykazała skuteczność w zmniejszaniu ryzyka złamań, ale istnieje również znacząca rola terapii anabolicznej w leczeniu osteoporozy, szczególnie u pacjentów z ciężką osteoporozą oraz u tych, u których doszło do złamań klinicznych podczas stosowania antyresorpcji.
Czas trwania terapii musi być zindywidualizowany. Zalecenie 5-letniej terapii może być odpowiednie dla niektórych, ale nie dla innych pacjentów. Należy również pamiętać, że u osób przyjmujących denozumab nie zaleca się przerw w przyjmowaniu leków, ponieważ ochrona przed złamaniami kręgów może zostać utracona w ciągu 3-18 miesięcy po zaprzestaniu leczenia.
Wytyczne AACE/ACE zalecają, aby po rozpoczęciu leczenia pacjenci byli poddawani ponownej ocenie gęstości mineralnej kości (BMD) metodą absorpcjometrii podwójnej energii (DXA) co 1 do 2 lat, aż do ustabilizowania wyników, z kontynuacją monitorowania w odstępach czasowych w zależności od sytuacji klinicznej. Częstotliwość ponownej oceny BMD musi być zatem zindywidualizowana. Wykonanie kontrolnego badania DXA w celu identyfikacji osób, które nie reagują na leczenie, jest niezbędne, aby móc zmienić terapię przed wystąpieniem klinicznego złamania, które może zmienić życie.
U osób tych często występują nierozpoznane zaburzenia przyczyniające się do utraty masy kostnej lub mogą występować problemy z wchłanianiem lub przestrzeganiem zaleceń. W związku z tym zalecenie 4 ACP, “ACP zaleca nie monitorowanie gęstości kości podczas 5-letniego okresu leczenia farmakologicznego osteoporozy u kobiet”, zostało odnotowane jako nieposiadające silnej podstawy dowodowej (“Stopień: słabe zalecenie; dowody niskiej jakości”).
Raloksyfen nie jest zalecany do stosowania w wytycznych ACP. Chociaż raloksyfen nie jest skuteczny w zmniejszaniu ryzyka złamania biodra, wytyczne AACE/ACE wskazują, że może on być odpowiednią terapią początkową u niektórych kobiet, które wymagają jedynie terapii specyficznej dla kręgosłupa. U kobiet z wysokim ryzykiem złamania kręgosłupa, ale bez ryzyka złamań biodra lub złamań innych niż kręgowe, raloksyfen może być odpowiedni, zwłaszcza gdy inne leki antyresorpcyjne nie są tolerowane lub są przeciwwskazane, oraz u pacjentek poszukujących potencjalnej dodatkowej “korzyści” w postaci zmniejszenia ryzyka raka piersi.
AACE/ACE zgadza się z oświadczeniem American Society for Bone and Mineral Research (ASBMR), że wytyczne ACP dotyczące osteoporozy “nie spełniają” kluczowych założeń leczenia i postępowania w osteoporozie, zwłaszcza w zakresie częstości monitorowania gęstości mineralnej kości, leczenia środkami anabolicznymi oraz czasu trwania terapii lekami antyresorpcyjnymi.
Wytyczne AACE/ACE dostarczają lekarzom i dostawcom zaawansowanej opieki istotnej klinicznie wiedzy, która pomoże zapobiegać złamaniom u kobiet po menopauzie ze zwiększonym ryzykiem złamań.
.